Bütün Dinler İnsanı Tanrı’ya Götürür mü?
“KENNEDY’YE Tapınanlar” adını taşıyan bir dinin var olduğunu biliyor muydunuz? Bu dinin taraftarları, Birleşik Devletlerin ölen başkanı John F. Kennedy’nin, doğuştan var olan ve hatta kısa sürede ölüm getiren tüm hastalıkları iyileştirebileceğine inanırlar.
Ya Ministry of Universal Wisdom Church için ne diyelim? Bu din, uçan dairelerin varlığı inancı üzerine kurulmuştur. Onun kurucusu, bir uçan daire ile sabahları saat 2.00’de bir gezi yaptığını iddia etmektedir.
Acaba kim, Guyan’da “Saygın” Jim Jones’un Mabet halkının 900’den fazla üyesinin kütlevi intiharını duyup da şaşkına dönmedi? Bu örnekler genel bir görüş, evet sizin de düşünebileceğiniz bir görüş hakkında sorular doğurabilir. Bu görüş, sık sık şöyle ifade edilir: ‘Bütün dinler bizi Tanrı’ya götüren sadece değişik yollardır.’
BU GÖRÜŞ NEDEN YAYGINDIR?
Bugün birçok kimsenin buna inanmasının nedeni, giderek büyüyen bir hoş görü ruhunun var olmasıdır. İnsanlar, dar görüşlü veya fanatik izlenimleri uyandırmamak konusunda çok duyarlıdırlar.
Bazılarının ‘bütün dinlerde iyi yönlerin olduğunu’ söylemesinin başka bir nedeni, kiliselerin çoğunun sevgiden söz edip, başkalarını incitmenin, öldürmenin, yalan söylemenin veya çalmanın kötü olduğunu öğretmesidir. Kiliseler, bazı ihtiyaçları karşılamak üzere, hastahaneler ve okullar yapmışlardır. Dinsel gruplar, Mukaddes Kitabı tercüme etmişler ve onu dağıtıp birçok insana Hakiki Tanrı ve Oğlu İsa hakkında bilgi sağlamışlardır.
Eğer yazılı Sözünde rehberlik sağlayan ve din konusunda oğul vasıtasıyla doğru bir öğretim vermiş olan hakiki bir Tanrı varsa şunları soruyoruz: “Tanrı ve İsa değişik dinlere ne gözle bakıyorlar? Acaba onlar, bütün dinler insanları Tanrı’ya götürür görüşü ile hemfikir midirler?
“ÇOĞUNLUKTA” OLANLAR MI YOKSA “AZINLIKTA” OLANLAR MI?
İsa Mesih, hâlâ kürenin her tarafında, şüphesiz dar görüşlü biri olarak değil, hikmetli ve Tanrısal bir öğretmen olarak saygı görmektedir. Buna rağmen İsa meşhur Dağdaki Vaız’ında açıkça şunları demiştir:
“Bana: Ya Rab, ya Rab, diyen her adam göklerin krallığına (YD) girecek değildir; ancak göklerde olan Babamın iradesini yapan girer. O günde bir çokları bana: Ya Rab, ya Rab, . . . . senin isminle çok kudretli işler yapmadık mı? diyecekler, ve ben onlara açıkça söyleyeceğim: Ben sizi hiç tanımadım, yanımdan gidin, fesat işliyenler!”—Mat. 7:21-23.
İsa’nın, kendilerine özgü dinsel kurallarına göre tapınan “çoğu” insanın Tanrı’yı memnun ettiğini savunan günümüzdeki dünya çapında yaygın görüşü paylaşmadığına dikkat edelim. Tam tersine, İsa, kendisini Rab veya Mesih olarak tanıdıklarını iddia eden “birçokları”nın bile kabul edilmeyeceğini söylemişti.
İsa aynı va’zında açık sözlülükle şu öğütte bulundu:
“Dar kapıdan girin, zira helâke götüren kapı geniş, ve yol enlidir; ve ondan girenler çoktur. Çünkü hayata götüren kapı dar ve yol sıkışıktır, ve onu bulanlar azdır.”—Mat. 7:13, 14.
İsa’nın neden böyle bir tutum takındığını düşünüyor musunuz? Mukaddes Yazılar, İsa’nın, bir kimsenin Tanrı’yı memnun etmesi için Mukaddes Kitapta belirtilen ‘Babanın iradesini yapması’ gerektiğini açıkça gösterirler. İsa, bu gerçeği doğrulamak üzere Tanrı’nın Sözüne ters düşen şeyleri uygulamayı ve öğretmeyi mahkûm etmişti. O, dinin insanları tuzağa düşürüp yanlış yola yöneltebileceğini bildiğinden, bunu söylemekte haklıydı. (Mat. 23:13; II. Kor. 4:4) Bugün kiliselerde öğretilenlerin çoğu, Mukaddes Yazılarla karşılaştırıldığında, bunların hakiki Tanrı’nın sevgi dolu ve cömert yollarını yanlış yansıttıkları anlaşılır.
Bundan şu sonuç çıkıyor: Biz de dahil olmak üzere bir kimsenin, ana-babasının dinine veya çevresindeki çoğunluğun inandığı dine göre tapınması yeterli değildir. Böyle bir dini içtenlikle takip etsek de, davranışımız bizi, İsa’nın söylediği ‘helâke götüren geniş kapıdan’ giren ‘çokluğun’ arasına sürükleyecektir.
Şüphesiz, Tanrı’nın gerçekten Kendisine geldiğini işaret ettiği ‘yolda’ yürüyen ‘azınlıkta olanların’ arasında bulunmayı tercih edersiniz. İsa bu yolun aynı zamanda “hayata”, yani ebedi hayata sevk ettiğini söylemişti.—Yuh. 3:16; 17:3.
TANRI’YA GÖTÜREN DOĞRU BİLGİ
Ölmüş bir politikacının mucizelerine, ya da uçan daire gezilerine inanan kiliselerden veya ruhi bozukluklarla intihara sevk eden kiliselerden kaçınmak için bir teolog olmamız gerekmediğini veya geniş bir dinsel bilgiye sahip olmamıza gerek olmadığını şüphesiz görebiliriz. Buna rağmen bilgiye, doğru bilgiye ihtiyacımız var.
Birinci yüzyılda yaşayan, sonradan Hıristiyan bir resul olan Saul (veya Pavlus) ismindeki Yahudi hukukçunun olayı, bu konuda canlı bir kanıttı. O, önce sahip olduğu dinde çok gayret gösteren biriydi. Hatta yanlış sandığı tapınmayı ortadan kaldırmak için elinden geleni yapmağa çalışmıştı. Ancak sonunda, Tanrı’nın merhameti sayesinde, kendisi de dahil olmak üzere birçok dindar kimsenin ‘Tanrı için gayretleri’ olmasına rağmen, gayretin “bilgiye göre” olmadığını fark etmişti. Pavlus, Tanrı’nın iradesi ve davranışları konusunda bilgisine rağmen, gayretin “bilgiye göre” olmadığını görmüştü.—Res. İşl. 8:1-3; 9:1, 2; Rom. 10:2; I. Tim. 1:12-16.
Bu durum, bugün düşüncelerimize bir anlam vermelidir, zira Tanrı’nın iradesi şudur ki, bütün insanlar “hakikat bilgisine” gelerek Kendisine tam olarak tapınsınlar. (I. Tim. 2:3, 4) Tanrı, Pavlus’a, zamanımızda birçok kimsenin, ‘Tanrısal bağlılık şeklini gösterip onun kuvvetini inkâr edecekleri’ önceden bildirmesini ilham etmişti. Bize ‘bunlardan da yüz çevirmemiz’ emrediliyor.—II. Tim. 3:1-5.
Şu halde, bizim de gerçekten Tanrı’ya götüren bir din veya tapınma yolunu seçtiğimizi tespit etmemiz çok gereklidir. Fakat acaba bunu nasıl tespit edebiliriz?
[Sayfa 4’teki resimler]
“Geniş yolda mı? . . . .
Yoksa dar yolda mısınız?”