Vakfolmak ve Sembolü

1. M. Ö. 607’de Yeruşalim harap edilmeden önce samimi Yahudilerin durumunda olduğu gibi bir kimsenin kimliğini gösteren bir işaret nasıl iyi bir şey olabilir?

BİR kimsenin kimliğini veya mevkiini gösteren bir işaret veya sembol, iyi bir şey, evet, gerekli bir şey olabilir. Örneğin, Yeruşalim M. Ö. 607’de harap edilmek üzereyken sembolik bir “adam”, doğru yürekli İsraillileri vurulmaktan korumak üzere onların alınlarına işaret koymak için gönderildi. Sadece Tanrı’nın kutsal şehri olması gereken şehrin içinde ‘yapılmakta olan mehruh şeylerden’ figan edenler, kurtuluş için işaretlendiler.—Hez. 9:1-7.

2. Vahiy 7. bapta tanımlayıcı hangi özellikler müzakere ediliyor? Bunların kurtuluşla ne ilgisi var?

² Bugün, bütün dünyanın başına bir “büyük sıkıntı” gelmek üzeredir. Vahiy 7:1-8 bize yerin dört köşesi üzerinde duran “dört melek”e, Tanrı’nın, sayısı tayin edilen seçilmiş olanlarının tümünün mühürleninceye kadar, dört yeli, eserek harap edici feci bir fırtına veya “sıkıntı” meydana getirmekten geri tutmaları talimatının verildiğini söylüyor. Bu aynı zamanda bir “büyük kalabalık”ın “büyük sıkıntı”da sağ kalmağa layık olanlar olarak tanınmaları için “Kuzunun kanında” kendilerini temizlemelerine fırsat veriyor.—Vah. 7:9-14; Mat. 24:21, 22.

3, 4. Yahudi başkâhinin başlığındaki ‘Vakfın sembolü’ neyin bir hatırlatıcısı idi?

³ Eski İsrail’de bir kâhinlik kuruldu. Musa, Yehova’nın başkâhin için verdiği ayırt edici giysileri yapmak üzere belirli talimatları yerine getirmişti. Başlıkla ilgili şunlar yazılıdır: “Mukaddes tacın levhasını halis altından yaptılar, ve üzerine [sembol, işaret] mühür oyması gibi: RABBE MUKADDES [YEHOVA’YA MUKADDES. (YD)] ‘Yahweh’e takdis ve tahsis.’ (The Jerusalem Bible) yazısını yazdılar. Ve sarığın üzerine bağlamak için ona bir lacivert kordon taktılar.”a—Çık. 39:30, 31; 29:6; Lev. 8:9.

⁴ ‘Vakfın bu sembolü başkâhin ve onu gören herkes için başkâhinin, vakfolmuş bir kavm uğruna kutsal bir hizmet için Tanrı tarafından “takdis ve tahsis edilmiş” veya vakfedilmiş olduğuna dair bir hatırlatıcı olacaktı. Kendisi ve kâhin arkadaşları kavme öğretmekte ve makbul, günaha kefaret eden kurbanlar takdim etmekte önderlik edeceklerdi. Bunlar aynı zamanda kavmın, Tanrı’ya yaptığı vakfa göre yaşamasına yardım edecekti. Bunun, milletin mukaddes, vakfolmuş durumuna katkısı olacaktı, zira millet Yehova’yı terk ettikleri takdirde, O’nun da kendilerini terk edeceği ve onları düşmanlarının ellerine vereceğine dair uyarılmışlardı.—Tesn. 28:15, 25, 63.

5. Her ne kadar bugün Kohen adlı hiçbir Yahudi kendisinin Harun ailesinden gelen bir başkâhin olduğunu ispatlayamazsa da, neden ümitsiz durumda değiliz?

⁵ İsrail’in trajik tarihi, Tanrı’nın emirlerine itaatsizliklerinin ve vakfolmuş durumda O’na arz etmeleri gereken hizmetten uzaklaşmalarının sonucu, başlarına gelen felaketlerle doludur. M. S. 70 yılında Yeruşalim ve mabedi ikinci defa harap edildikten sonra, başındaki vakf sembolü taşıyan başkâhin de yok oldu. Bugün, soyadı (“Kâhin” anlamına gelen) Kohen olan hiçbir Yahudi kendisinin İsrail’in başkâhini olduğunu ispatlayamaz. O halde durumumuz ümitsiz midir? Hayır! Zira izzetlendirilmiş Tanrı’nın Oğlu’na dair şunları okuyoruz: “Çünkü bize mukaddes, suçsuz, lekesiz, günahkârlardan ayrılmış, göklerden daha yüksek olmuş böyle bir başkâhin gerekti . . . . Kendi kendisini takdim etti.”—İbr. 7:26, 27.

6, 7. İsa, İsrail’in kâhinlik sıptından mı doğdu, kendisi nasıl başkâhin olabildi?

⁶ İsa, Tanrı’nın Oğlu olduğuna göre, Tanrı’nın kâhini olması için Levi sıptından veya Harun’un kâhin ailesinden biri olmasına gerek yoktu. Bu, Yehova Tanrı’nın fevkalade düzenlemelerine göre mümkündü. Kral Davud’a Tanrı’nın ruhu tarafından, kral olan atalarından daha büyük olacak bu şanlı zürriyetle ilgil şunları peygamberlik etmesi ilham edildi: “RAB [Yehova, YD] Rabbime dedi: Ben düşmanlarını senin ayaklarına basamak koyuncaya kadar sağımda otur. RAB Siondan senin kudretin asasını gönderecektir; Düşmanlarının ortasında saltanat sür. Senin kudretin gününde kavmin mukaddes süs içinde gönüllü kurbanlardır. Sana gençlerin seherin bağrından doğan çiğ gibidir. RAB and etti ve caymaz; Melkisedek tertibi üzre sen ebediyen kâhinsin.”—Mezm. 110:1-4.

⁷ Böylece izzetlendirilmiş İsa Mesih ta günlerimize kadar, eski İsrail’deki maddi vakfın sembolünü taşıyan başkâhinlerden daha yüksek bir kraliyet Başkâhinidir. Kendisi Levili bir kâhin olduğu için değil, Yehova Tanrı’nın yemini sayesinde bu mevkide bulunur.

“Gönüllü Kurbanlar” Olanlar İçin Bir Sembol

8. Bugün neden Mesih’in ‘kudretinin günüdür’? Kendilerini şimdi gönüllü olarak takdim edenler bu hususta ne yapıyorlar?

⁸ Bu kraliyet Başkâhini İsa Mesih’in şakirtleri onun “kudretinin gününde” “gönüllü kurbanlar”dır veya “kendilerini gönüllü kurbanlar olarak takdim ediyorlar (YD)” Onlar kendilerini bu kraliyet başkâhinin ismiyle Yehova Tanrı’ya vakfediyor ve vakfın sembolü olarak suda vaftiz ediliyorlar. Onlar, “büyük sıkıntı” patlak vermeden önce sayılarının tümünün nihai olarak mühürlenmesi gerekenlerdir. Onlar, “büyük kalabalık”a mensup olan arkadaşlarıyla birlikte insanlara, Tanrı’nın tıpkı çiğ damlacıkları gibi tazelendirici kurtuluş mesajını götürerek kendilerini “gönüllü olarak takdim ediyorlar.” (YD) veya “gönüllü kurbanlardırlar.”—Vah. 7:2-4, 9, 10, 14.

9. Pavlus, Romalılar 12:1, 2’de meshedilmiş Hıristiyanlara hangi nasihati veriyor?

⁹ Resul Pavlus, 1900 yıl önce şakirtlere yazarken şöyle dedi: “İmdi, ey kardeşler, bedenlerinizi diri, mukaddes Allaha makbul kurban olarak takdim etmenizi Allahın rahmetleri için size yalvarırım; ruhani ibadetiniz budur [akıl gücünüzle arz edilen kutsal bir hizmet budur, YD] Ve bu şeyler sistemine uymaktan vazgeçin, fakat kendiniz için Tanrı’nın iyi ve makbul ve kâmil iradesini temyiz edebilesiniz diye zihninizi yenilemekle değişilmiş olun.”—Rom. 12:1, 2.

10, 11. (a) Böylece Pavlus, Milletlerden gelen Roma’daki Hıristiyanlara yalvarışını hangi şeyin müzakeresinden sonra yapıyor? (b) Bu düzenleme nasıl Tanrı’nın büyük merhametinin ifadesidir?

¹⁰ Yukarıda sözü edilen yalvarış, Pavlus sembolik zeytin ağacı ile ilgili müzakeresini bitirir bitirmez yaptı. Vakfolmuş İsrail milleti tıpkı bir bahçedeki zeytin ağacının dalları gibi, Tanrı’nın “dostu” olan İbrahim’in bedeni zürriyetiydi. Bu durumda İbrahim’e verilen vaade göre, “İbrahim’in zürriyeti” olma sırasında başta geliyordu. (Tekv. 12:3; 22:17, 18; Gal. 3:16, 29; Yak. 2:23) Fakat bedeni Yahudilerin sadece bir mütebakisi İsa’yı Maşiah olarak kabul etti ve böylece İbrahim’in bedeni zürriyeti olma durumundan Daha Büyük İbrahim olan Yehova’nın ruhi zürriyeti olma durumuna nakledildi. (Rom. 11:5, 7) Kalanlar, “dallar” olarak kesildiler. Tanrı, onların yerlerini doldurmak için, tüm nimetlerin kaynağı, Daha Büyük İbrahim olan Yehova’da köklenmiş olan 144.000 daldan müteşekkil ruhi zeytin ağacına yeterli “dallar”ı aşılamak için, Yahudi olmayanları veya bir bakıma sembolik bir yabani zeytin ağacına yöneldi.—Rom. 11:13-33; Vah. 14:1.

¹¹ Bu nedenle, Romalılar ve Yahudi olmayan diğer bütün sünnetsizlerin Tanrı’nın krallığı vasıtasıyla yerin tüm ailelerinin mübareklenmesi için İbrahim’in ruhi zürriyetinin bir kısmı olmaları, onlar için, Tanrı’nın büyük merhametinin bir ifadesiydi. (Efes. 2:12; Gal. 3:26-29) Bu, onları fedakâr bir hareket tarzı göstermek zorunda bıraktı. Fakat bu, Tanrı’nın o zaman insanlara verdiği yegâne imtiyazdı; bu ne kadar özel bir imtiyazdı! Resul Pavlus, uygun şekilde onlara yazıp şöyle dedi: “Ölülerden diriltilenler gibi kendinizi Allaha ve azanızı salâh [adalet] âletleri olarak Allaha arzedin. Çünkü günah size saltanat etmeyecektir; çünkü şeriat [Musa Kanunu] altında değil, fakat [hak edilmemiş, YD] inayet altındasınız.”—Rom. 6:13, 14.

12. Mesih’in ruhla meshedilmiş şakirtlerinin ‘ölülerden dirilenler gibi, kendilerini Allaha. . . .arz etmeleri’ onlardan ne talep edecekti?

¹² Pavlus, zaten vakfolmuş Hıristiyanlara, yani “mukaddeslere” yazarken hayatlarını vakfettikleri zamandan daha önce neler yaptıklarını gözmezlikten gelmeyerek onlara şunları söyledi: “Ölülerden dirilenler gibi kendinizi Allaha . . . . arzedin.” Buna göre onlar, kurban niteliğindeki hareket tarzında bu vakfa uygun şekilde yaşamalıydılar. Bunu yapmadıkları takdirde kesilen dalların yerine konuldukları halde onlar da kesileceklerdi. (Rom. 1:7; 11:21, 22) İlham altında yazılan bu sözleri İsa Mesih’in gelecekteki şakirtleri de okuyacaklardı ve bu sözler Tanrı ile bu vakfolmuş ve vaftiz edilmiş bir ilişkiye girmek ve onu muhafaza etmek üzere gerekli olan tüm adımları atmak için onlara kuvvetli bir teşvik olacaktı. Yaptıkları vakfları sayesinde Tanrı ile ilişkilerini muhafaza etmek için bedenlerinin azalarını günah köleliğine teslim etmeyip, onları adaletin silahları olarak şekillendirmek üzere sürekli mücadele edeceklerdi. Onlar, İsa’nın: “Bir kimse ardımdan gelmek isterse, kendisini inkâr etsin ve haçını [işkence direğini YD] yüklenip ardımca yürüsün” sözlerine itaat edeceklerdi.—Mat. 16:24.

Vakflarını Sembolize Edenlerin “Büyük Kalabalık”

13. Yerde yaşama ümidine sahip olanların Tanrı’ya kendilerini vakfedip bunu su vaftiziyle sembolize etmeleri uygun mudur?

¹³ Bugün bütün yeryüzünde 2 milyon 300.000’i aşkın kişi Krallığın iyi haberinin yayılmasına katılmaktadır. Onların büyük çoğunluğu, vakflarının sembolü olarak suda vaftiz edilmek üzere kendilerini takdim etmişlerdir. Yıllık Rabbin Akşam Yemeği kutlamasında, ancak onlardan 10.000’den azı, semavi ümide sahip olan Mesih’in şakirtleri olduklarını ikrar etmek üzere remizlerden, yani ekmek ve şaraptan alırlar. Fakat onlarla birlikte tüm diğerleri de uygun olarak kendilerini vakfediyorlar ve bunu su vaftizi ile sembolize ediyorlar mı? Bunu kesinlikle yapıyorlar, çünkü onlar da yaklaşmakta olan “Büyük sıkıntı”da sağ kalmak ve Tanrı’nın “yeni yer”inin bir kısmı olma mirasını almak için Mükemmel Çoban İsa Mesih vasıtasıyla Tanrı ile uygun bir ilişkiye girmelidirler.—II. Pet. 3:13; Vah. 21:1-4.

14. Mükemmel Çoban olan İsa Mesih’in “tek sürü”sünün içinde, uygun olarak hangi mükemmel ilişki vardır?

¹⁴ Böylece Yehova’nın vakfolmuş şahitlerinin büyük çoğunluğu, İsa Mesih ile gökte krallıkta hemmirasçılar olmak üzere, semavi bir ümit beslemiyorlar. Fakat onlar “tek çoban” İsa Mesih’in yönetimi altındaki “tek sürü”nün fertleri olan ruhi İsrail’in mütebakisiyle ayrılmaz şekilde birleşmiş durumdadırlar. (Yuh. 10:16) Bu, onlar için fevkalade bir şeydir ve Mukaddes Yazılara göre doğrudur.

15. (a) Bedeni Yahudilerden başka kimler Mısır’ı terk edip sonunda Vaat Edilen Diyara girdiler? Onlar orada ne olarak sayıldılar? (b) Onlar, bugünkü kimleri tasvir ediyorlar?

¹⁵ Burada Mukaddes Kitabın I. Korintoslular 10:18’de yapmamızı söylediğini yapalım, yani “bedene göre İsraile bak”alım. Musa’nın önderliği altında Mısır’dan çıkanların tümü sünnetli bedeni İsrailli değildi. “Koyunlar, sığırlar, pek çok hayvanlarla, karışık çok halk da onlarla beraber çıktı.” (Çık. 12:38) İsrailliler, Vaat Edilen Diyar’a girdikleri zaman bunlar onların “kapılarında olan garip”ler oldular. (Çık. 20:10; Say. 35:15; Lev. 19:9, 10) Eski zamanlardaki bu “karışık çok halk”, günlerimizdeki Mükemmel Çoban İsa Mesih’in “başka koyunlar”ından oluşan “büyük kalabalık”ı tasvir ediyordu.—Yuh. 10:14, 16; Vah. 7:9-17.

16, 17. (a) “Karışık çok halk” mecazi anlamda İsraillilerle birlikte nasıl vaftiz edildi? (b) Bu gün kimler antitipik Mısır’dan kaçıp kurtuldular? Kimler Kızıl Deniz’dekine benzer durumda helak edilecektir?

¹⁶ Musa’nın günlerinde İsrailli olmayan bu “karışık çok halk” şahane bir vaftize dahil olmak üzere sünnetli İsraillilerle birlikte aynı tecrübelerden geçtiler. Resul Pavlus, I. Korintoslular 10:1-4’te bu vaftizle ilgili şunları yazdı: “Bütün atalarımız bulut altında idiler, ve hepsi denizden geçtiler; ve hepsi bulutta ve denizde Musaya vaftiz olundular; ve hepsi aynı ruhani yiyecek yediler; ve hepsi aynı ruhani içecek içtiler; çünkü artlarınca gelen ruhani kayadan içiyorlardı; ve o kaya Mesihti.” Böylece hem İsrailliler, hem de “karışık çok halk” harfiyen ıslanmadıkları halde mecazi anlamda vaftiz edildiler.

¹⁷ Yehova Tanrı tarafından yapılan bu mucizevi vaftiz, onları, sanki harfiyen vaftiz edilmiş olanlar gibi, Tanrı tarafından lider olarak tayin edilen Musa’ya emanet etti. Fakat onların vaftizi, peşlerine düşen Mısırlıların durumunda olduğu gibi ölüme götüren bir vaftiz değildi. (Çık. 14:1–15:21) Bugün buna benzer bir duruma yaklaşıyoruz. Ruhi İsraillilerden oluşan sadık mütebaki ve arkadaşları olan “büyük kalabalık” antitipik Mısır’ı terk ettiler. (Vah. 11:7, 8) Onlar Mesih’in milenyum krallığı altındaki Yeni Nizam’a doğru yürümektedirler. Daha büyük Musa olan izzetlendirilmiş Rab İsa Mesih onlara rehberlik ediyorlar. Onları kovalayan, emniyet yerlerine kavuşmalarına engel olmakta kararlı olan bir düşman dünyası var. Antitipik Mısırlılar, Tanrı’nın savaş alanına, Armagedon’a doğru yol almaktadırlar, fakat orada ancak ateş ile, yani helâkle vaftiz edileceklerdir. Bu korkunç olayı anlatmak üzere onlardan hiçbiri sağ bırakılmayacaktır. (Vah. 16:14-16; Mat. 3:11, 12) Kızıl Deniz’deki olayda olduğu gibi Armagedon’daki helâke ruhi İsraillilerden ve Daha Büyük Musa’nın “başka koyunlar”ından oluşan “büyük kalabalık”tan hiç kimse dahil olmayacak.

18. “Büyük kalabalık”a mensup olanlar nasıl tıpkı Musa’nın rehberliği altında Mısır’dan ayrılan “karışık çok halk”ınkine benzer bir durumda olacaklar?

¹⁸ Sadık “büyük kalabalık”tan olanlar, Firavun’un yani İblis Şeytan’ın yönetiminde olan belalarla vurulmuş antitipik Mısır’a dönmeyi arzu ederek sürüden ayrılmazlar, ve yarım yürekli vaziyette kendi başlarına dolaşmazlar. Yüzleri ileri çevrilmiş olup “tek sürü” oldukları ruhi İsraillilerin mütebakisiyle sürekli olarak temastadırlar. (Yuh. 10:16) “Karışık çok halk” Kızıl Deniz’den geçerek sağ kaldığı gibi, çağdaş “büyük kalabalık” da “her şeye kadir Tanrı’nın büyük cengi”nden (YD) sonra kendisini kurtulmuş vaziyette kıyıda bulacaktır.

19. Bugün “büyük kalabalık”ı teşkil edenler özellikle ne zamandan beri suda vaftiz edildiler? Tanrı’ya pak bir tapınma arz etmeleri için kendilerini nasıl temizlemişlerdir?

¹⁹ Özellikle M. S.  1935’ten beri, “büyük kalabalık”ı teşkil edenler, kendilerini Daha Büyük Musa olan İsa Mesih vasıtasıyla Tanrı’ya kayıtsız şartsız vakfetmelerinin sembolü olarak suda vaftiz edildiler. Kendilerini tanıtan esvaplarını yıkadılar ve onları Daha Büyük Musa olan “Kuzunun kanında beyaz ettiler.” (Vah. 7:9-14) Onlar artık Tanrı’ya pak bir tapınma arz ediyorlar.

20. “Büyük kalabalık”ı teşkil edenler, Yehova’ya nerede tapınıyorlar? Zekarya 8:20-23’te bu durum önceden nasıl bildirildi?

²⁰ Temiz tapıcılardan oluşan bu “büyük kalabalık”, gece gündüz Tanrı’nın ruhi mabedindedir. (Vah. 7:15-17) Onlar, peygamber Zekarya’nın önceden değindiği, İsraillilerin Babil’den M. Ö. 537’de serbest bırakılmalarından ve Yeruşalim’deki Yehova’nın mabedinin yeniden yapılmasından sonra orada tapınmakta olan kişiler tarafından tasvir ediliyorlardı. Bununla ilgili Zekarya 8:20-23’te şunları okuyoruz: “Orduların RABBİ şöyle diyor: Kavmlar ve çok şehirler halkı daha gelecekler; ve bir şehirde oturanlar bir başkasına gidip diyecekler: RABBİN lütfunu dilemek, ve ordular RABBİNİ aramak için hemen gidelim, ben de gidiyorum. Ve Yeruşalimde ordular RABBİNİ aramak ve RABBİN lütfunu dilemek için birçok kavmlar ve kuvvetli milletler gelecekler. Orduların RABBİ şöyle diyor: O günlerde milletlerin her çeşit dillerinden on kişi bir Yahudi kişinin eteğine yapışacaklar, ve: Sizinle gidelim, çünkü Allahın sizinle beraber olduğunu işittik, diyerek yapışacaklar.

21. “Büyük kalabalık” hangi bakımdan “bir Yahudi kişinin eteğine yapış”ıyor ve hangi şeyin sayesinde “büyük sıkıntı”da sağ kalma ümitleri vardır?

²¹ “Milletlerin her çeşit dillerinden on kişi”nin durumunda olanların tutumu, tek yaşayan ve hakiki Tanrı, yani Yehova Tanrı’ya bağlılık olduğunu göstermektedir. Bugün bu tür bir bağlılık, bir zamanlar yeryüzünde bulunmuş olan en büyük “Yahudi” ve kurban edilen “Kuzu” olan İsa Mesih vasıtasıyla Tanrı’ya makbuldür. Onlar sadece kendilerini takdim etmelerinin sembolü olarak değil, aynı zamanda Tanrı’ya bütün yürekleriyle yaptıkları vakflarının bir sembolü olarak kendilerini su vaftizine tabi kılıyorlar. Onlar, 144.000 ruhi Yahudiden oluşan mütebakinin ‘eteğine’ yapışarak yukarıda olan Yeruşalim’e, yani semavi Yeruşalim’e ait olan bu “kavm” ile birlikte toplanıyorlar. Onlar henüz yeryüzünde bulunan bu mütebakiyle temsil edilen ruhi mabette, Yüce Tanrı Yehova’ya gece gündüz “kutsal hizmet” arzediyorlar. Ümitleri, “büyük sıkıntı”da sağ kalmak ve Tanrı’ya, yeryüzünde ebediyen vakfolmuş hizmetlerini sürdürmektedir. Onlar, Tanrı’ya kayıtsız şartsız vakfolmuş ve O’nun vaftiz edilmiş hizmetçileri olduklarını uygun şekilde tanımlamış olmaları sayesinde bu ümidi besleyebilirler. Onlara ‘Babanın aradığı’ ve Kendisine ruhla ve hakikatte tapınan kişiler olduklarına dair, teminat verilmiştir.—Yuh. 4:23, 24.

[Dipnotlar]

VAKFOLMAK VE SEMBOLÜ

● Yehova’nın başkâhinin kendisini kutsal hizmete vakfettiğine dair dikkat nasıl çekilmiştir?

● İsa nasıl başkâhin olabildi?

● Romalılar 12:1, 2’ye göre, Mesih’in şakirtleri olanlar ne yapmalıdırlar?

● “Büyük kalabalık” vaftiz konusunda Mısır’dan çıkan İsraillilere refakat eden “karışık çok halk”la nasıl benzer durumdadır?

● Vaftiz konusunda “milletlerin her çeşit dillerinden on kişi” İsa’yı nasıl örnek alıyor?

[Sayfa 24’teki resim]

‘Büyük bir kalabalık’ Yehova Tanrı’ya İsa Mesih vasıtasıyla yaptıkları kayıtsız şartsız vakflarının sembolü olarak suda vaftiz edildi. Acaba sen de aynı şekilde kendini Tanrı’ya kayıtsız şartsız vakfedip bunu sembolize ettin mi?