Yehova Kimleri Tasvip Edecek?

“Kendi kurtuluşunuzu başarın; çünkü kendi rızası için sizde hem istemeği, hem de işlemeği amil olan Allahtır.”—Filipililer 2:12, 13.

1, 2. İsa, hangi durumda Tanrı tarafından tasvip edildiğini işitti? Bu neden bizi ilgilendirmeli?

TARİHTE bu bir dönüm noktasıydı. Vaftizci Yahya, Tanrı’nın mesajını vaaz ediyor ve tövbe edenleri su ile vaftiz ediyordu. Sonra, Yahya’nın adil olduğunu bildiği bir adam ona yaklaştı; bu, İsa idi. Kendisinde tövbeyi gerektirecek bir günah yoktu, fakat yine de ‘her salahı böylece yerine getirmek’ üzere vaftiz edilmek istedi.—Matta 3:1-15.

² Yahya alçakgönüllülükle itaat etti ve İsa, sudan çıktıktan sonra, “gökler açıldı, ve Allahın ruhunun güvercin gibi inip üzerine geldiğini gördü.” Bundan başka “göklerden bir ses: Sevgili Oğlum budur, ondan razıyım (onu tasvip ettim)” dedi. (Matta 3:16, 17; Markos 1:11) Bu ne etkileyici bir bildiridir! Hepimiz, hürmet ettiğimiz kişiyi memnun etmekten sevinç duyarız. (Resullerin İşleri 6:3-6; 16:1, 2; Filipililer 2:19-22; Matta 25:21) Kadirimutlak Tanrı sana ‘Ben seni tasvip ettim!’ derse, neler hissedebileceğini lütfen düşün!

3. Tanrı tarafından tasvip edilme konusunda bizi hangi şey ilgilendirmeli?

³ Bugün bir kimsenin Tanrı tarafından tasvip edilmesi mümkün müdür? Örneğin, ‘ümitsiz olarak dünyada Allahsız,’ “Allahın hayatına yabancı olmuş olarak yürü”yen bir adamı düşünelim. (Efesoslular 2:12; 4:18) Bu durumdan ayrılıp Yehova tarafından tasvip edilen, bereketlenmiş bir duruma geçebilir mi? Bu mümkünse nasıl olur? Bunu inceleyelim.

Tanrı’nın Sözlerinin Anlamı Neydi?

4. (a) Tanrı’nın beyanında “razı” veya “tasvip” olarak kullanılan Yunanca sözcüğün anlamı nedir? (b) Bunun kullanılışı, neden özel bir ilgi taşımaktadır?

⁴ Tanrı’nın “ondan razıyım” veya “onu [İsa’yı] tasvip ettim” sözleri için İncil’de Yunanca evdokeo fiili geçiyor. (Matta 3:17; Markos 1:11; Luka 3:22) Bu, “memnun olmak, lütuf görmek, ondan hoşlanmak” ve bunun isim şekli ise, “iyi niyet, rıza, lütuf, istek, arzu” anlamına gelir. Fakat evdokeo sözcüğü sadece Tanrısal rıza veya tasvibi kastetmiyor. Örneğin, Makedonya’da Hıristiyanlar, başka insanlara ‘iane yapmaya razı oldular.’ (Romalılar 10:1; 15:26; II. Korintoslular 5:8; I. Selânikliler 2:8; 3:1) Fakat İsa’nın kazanmış olduğu tasvip, insanlar tarafından değil, Tanrı tarafından bildirilmişti. İsa hakkındaki bu ifade, ancak vaftiz edilmesinden sonra kullanıldı. (Matta 17:5; II. Petrus 1:17) Luka 2:52, henüz vaftiz edilmemiş İsa için, Tanrı ve insanlar tarafından “inayet” veya “lütuf” gören bir genç olarak söz ederken değişik bir sözcük olan haris kelimesini kullanması ilginçtir.

5. (a) Nakâmil insanların Tanrı tarafından tasvip edilen kişiler durumuna gelebileceklerini kanıtlayan nedir? (b) Tanrı’nın “razı olduğu adamlar” kimlerdir?

⁵ Bizim gibi nakâmil insanların Yehova’nın tasvibini kazanması mümkün mü? Bunun cevabı “evet”tir! İsa, doğduğu zaman melekler şöyle dediler: “En yücelerde Allaha izzet, ve yeryüzünde razı olduğu adamlara [evdokias] selâmet (barış).” (Luka 2:14) Harfi Yunanca’da, melekler, “rıza gören insanlar” veya “Tanrı’nın tasvip ettiği insanlar” için gelecek olan bereket hakkında ilahi söylüyorlardı.a Profesör Hans Bietenhard en antropois evdokias’ın kullanılışından şöyle söz etmektedir: “Bu cümle, Tanrı’nın hoşlandığı adamlardan söz etmektedir . . . . Böylece burada, insanların iyi niyetiyle bir ilgisi yok . . . . Daha ziyade Tanrı’nın egemenliği ve iyilik dolu iradesi sayesinde kurtuluş için Kendisine bir kavim seçmekle ilgili iradesiyle ilgisi var.” Böylece, Yehova’nın Şahitlerinin uzun zamandan beri açıkladıkları gibi, Luka 2:14, nakâmil insanların vakf ve vaftiz vasıtasıyla Tanrı’nın razı olduğu insanlar veya Tanrı’nın tasvip ettiği adamlar durumuna gelebileceklerini gösterir.

6. Tanrı’nın tasvibi hakkında daha neler öğrenmeye muhtacız?

⁶ ‘Fikrinizde ve kötü işlerinizde yabancılar ve düşmanlar’ olmakla, adil ve hikmetli Tanrı’nın tasvip ettiği iş arkadaşları olmak arasındaki farkı şüphesiz görüyoruz. (Koloseliler 1:21; Mezmur 15:1-5) Böylece, insanların Tanrı tarafından tasvip edildiklerini duymakla, bir yandan sevinecek, fakat bunun neleri kapsadığını da öğrenmek isteyeceğiz. Bu konu hakkında, Tanrı’nın geçmişteki davranışlarından çok şeyler öğrenebiliriz.

Tanrı İnsanları Sevinçle Karşılıyor

7. Çıkış 12:38 Tanrı’nın tutumu hakkında hangi bilgiyi vermektedir?

⁷ Luka 2:14’te yer alan bildiriden yüzyıllar önce, Yehova, tapınmak üzere Kendisine yaklaşanları sevinçle karşıladı. Tabii, Tanrı, aslında sadece Kendisine vakfolmuş İsrail kavmiyle ilgileniyordu. (Çıkış 19:5-8; 31:16, 17) Buna rağmen İsrail, Mısır köleliğinden kurtulduğu zaman, “karışık çok halk da onlarla beraber çıktı”ğını unutmayalım. (Çıkış 12:38) Tanrı’nın kavmiyle belki ilişkileri olan ve İsrailli olmayan, fakat Mısır’ın üzerine gelen belalara tanık olan bu insanlar, şimdi, İsrail milletiyle birlikte Mısır’dan çıkmaya karar verdiler. Anlaşılan, bunlardan bazıları mühtedi oldu.

8. İsrail’de hangi iki tür yabancı vardı? İsraillilerin onlara karşı davranışları neden farklıydı?

⁸ Kanun ahdi, Tanrı ile kavmi arasındaki ilişkiler hakkında İsrailli olmayanların durumunu dikkate aldı. Bazı yabancılar, sadece İsrail’de yerleşen kişilerdi. Orada onlar, cinayet ve Sebt gününü tutmak gibi temel kanunlara itaat etmek zorundaydılar. (Nehemya 13:16-21) Bu yabancıları kardeş gibi saymak şöyle dursun, onlar, henüz Tanrı’nın kavminin bir kısmı olmadıklarından bir İsrailli, onlarla konuştuğu veya alışverişte bulunduğu zaman, makul şekilde ihtiyatlı olmalıydı. Örneğin, tabii ölümle ölen bir hayvanın kanının akıtılmadığı etinden almak ve yemek bir İsrailli için yasaklandığı halde, mühtedi olmayan yabancılar bunu yiyebiliyorlardı. (Tesniye 14:21; Hezekiel 4:14) Bu yabancılar, zamanla, sünnetli mühtediler haline gelen başka yabancıların örneğini izleyebilirlerdi. Bu şekilde onlar, kanunun tümünü tutmalıydılar ve ancak o zaman gerçek tapınmada bulunan kardeşler olarak kabul edileceklerdi. (Levililer 16:29; 17:10; 19:33, 34; 24:22) Moablı Rut ile Suriyeli Naaman, Tanrı’nın kabul ettiği İsrailli olmayan kişilerdi.—Matta 1:5; Luka 4:27.

9. Süleyman, Tanrı’nın yabancıları da iyi karşıladığını nasıl doğruladı?

⁹ Kral Süleyman’ın günlerinde de, Tanrı’nın, İsrailli olmayanları nasıl iyi karşıladığını görebiliyoruz. Mabedin açılış töreninde Süleyman şöyle dua etmişti: “Ve kavmin İsrail’den olmıyan ecnebî de, senin ismin uğruna uzak memleketten gelince . . . . bu eve doğru dua edince; gökte meskeninde işit . . . . ta ki, kavmın İsrail gibi senden korkmak için, dünyanın bütün kavmları senin ismini bilsinler.” (I. Kırallar 8:41-43) Evet, Yehova, kendisini arayan samimi yabancıların da dualarını kabul ediyordu. Belki bunlar, O’nun kanunlarını öğrenip, sünnet edilir ve bereketlenmiş kavminin kabul edilen üyeleri olabilirlerdi.

10. Yahudiler, Habeşli hadıma karşı nasıl davrandılar? Sünnetli olması, bu durumda kendisi için nasıl yararlı olabildi?

¹⁰ Uzak bir ülke olan Habeşistan’ın kraliçesi Kandaki’nin veziri, yüzyıllar sonra bunu yaptı. İhtimal, Yahudiler ve onların tapınmaları hakkında ilk kez duyduğunda, bu Habeşlinin hayat tarzı veya dinsel durumu, Yehova tarafından kabul edilmez şekildeydi. Böylece aralarında bulunan bu yabancı, Tanrı’nın taleplerini öğrenmek üzere Kanunu tetkik ettiği zaman, Yahudiler, kendisine belirli bir hoşgörü göstermeliydiler. Onun muhakkak ilerlediği ve sünnet edilebilmek için gereken değişiklikleri yaptığı bellidir. Resullerin İşleri 8:27, bize, onun “Yeruşalime tapınmağa gel”diğini söyler. (Çıkış 12:48, 49) Bu, o zaman onun tam anlamıyla bir mühtedi olduğunu belirtir. Böylece o, Mesih’i kabul etmek ve aynı zamanda onun vaftiz edilmiş bir şakirdi olmak üzere, Tanrı’nın gittikçe gelişen iradesine uygun yaşamaya çalışıyordu.

İman Etmeyenler Ve İlk Hıristiyan Cemaati

11, 12. (a) Habeşli hadım vaftiz edildiği zaman başka hangi değişiklik oldu? (b) Bu, Filipililer 2:12, 13 ile nasıl uyum içindedir?

¹¹ İsa, şakirtlerine şunları şöyledi: “Bundan dolayı gidin ve bütün milletlere mensup insanları şakirt edin, onları Baba, Oğul ve mukaddes ruhun ismile vaftiz edin; size emretmiş olduğum bütün şeylere riayet etmelerini onlara öğretin. Ve işte, bu kötü şeyler sisteminin sona erişine kadar bütün günler sizinle beraberim.” (Matta 28:19, 20) Söz konusu mühtedi Habeşlinin Yehova ve mukaddes ruh hakkında bilgisi vardı. Böylece Filipus, onun, Tanrı’nın Mesihi Oğlu olarak İsa’yı kabul etmesine yardım ettikten sonra, o vaftiz edilebilirdi. Böylece, Mesih’i izleyen Yehova’nın kavminin tasvip edilmiş bir üyesi olabilirdi. Tabii, şimdi artık onun Tanrı’ya hesap verme durumunda olması ve İsa’nın takipçilerine “emre[dilen] her şeyi tutma”sı gerekiyordu. Fakat bu sorumlulukla birlikte mükemmel bir ümit de geliyordu: Kurtuluş!

¹² Daha sonra Pavlus, tüm Hıristiyanların, ‘korku ve titreme ile kendi kurtuluş[larını] başarmaları’ gerektiğini yazdı. Bunu yapmak mümkündü, “çünkü kendi rızası [evdokias] için sizde hem istemeği, hem işlemeği âmil olan Allahtır.”—Filipililer 2:12, 13.

13. İlk Hıristiyanlar, Habeşli hadım gibi çabuk vaftiz edilmek istemeyenlere karşı nasıl davranacaklardı?

¹³ Hakiki Hıristiyanlarla ilişki kurmuş olan tüm insanlar, Habeşli hadım gibi, vaftize doğru bu kadar çabuk ilerlemeye hazır ve yeterli değildirler. Yahudi veya mühtedi olmayan bazılarının, Yehova ve onun yolları hakkında çok az bilgileri vardı veya hiç yoktu; ahlakları da Tanrı’nın standartlarına uygun değildi. Onlara karşı nasıl davranılacaktı? İlk Hıristiyanlar, İsa’nın örneğini izlemeliydiler. O, muhakkak ki günahı teşvik etmedi ve hatta onu hoş görmedi. (Yuhanna 5:14) Buna rağmen, o, kendisine yaklaşan ve yollarını Tanrı’nın yollarıyla uyumlu hale getirmek isteyen günahkârlara karşı hoşgörü gösterdi.—Luka 15:1-7.

14, 15. İsa’nın meshedilmiş takipçilerinden başka, Korintos’ta hangi tür insanlar da ibadetlere katılıyorlardı? Ruhi gelişme bakımından onlar birbirlerinden nasıl farklıdırlar?

¹⁴ Tanrı hakkında yeni bilgi almaya başlayanlara karşı İsa’nın takipçilerinin hoşgörüyle davrandıkları, Pavlus’un Korintos’taki ibadetler hakkında yazdığı mektuptan anlaşılıyor. Başlangıçta, Hıristiyanlığın, Tanrı’nın bereketine nail olmanın simgesi olan ruhun mucizevi semerelerini müzakere ederken, Pavlus, “iman edenler” ile “iman etmiyenler”den söz etmektedir. (I. Korintoslular 14:22) “İman edenler” İsa’yı kabul edip vaftiz edilenlerdir. (Resullerin İşleri 8:13; 16:31-34) “Korintosluların bir çoğu işiterek iman edip vaftiz olunuyorlardı.”—Resullerin İşleri 18:8.

¹⁵ I. Korintoslular 14:24’e göre, ‘iman etmeyen, yahut avamdan olanlar’, Korintos’taki ibadetlere katılıyor ve orada iyi karşılanıyorlardı.b Anlaşılan, Tanrı’nın Sözünü tetkik edip onu yerine getirmekle ilgili gelişmede herkes farklıydı. Belki bazıları hâlâ günah işliyorlardı. Diğerleri ise, bir dereceye kadar iman kazanmış, yaşamlarında bazı değişiklikler yapmış ve hatta vaftiz edilmeden önce dahi, öğrendikleri şeyler hakkında başka kişilerle konuşmaya başlamışlardı.

16. Bu gibi kişiler, cemaat ibadetlerinde Hıristiyanlar arasında bulunmaktan nasıl yararlanabilirlerdi?

¹⁶ Vaftiz edilmeyen hiç bir kişinin “Rabde” olmadığı bellidir. (I. Korintoslular 7:39) Onların geçmişte, ciddi ahlaksal ve ruhsal hatalar işlemiş oldukları kabul edilirse, Tanrı’nın standartlarına uymaları için vaktin gerekli olduğu anlaşılır. Fakat kötü niyetle cemaatin iman ve temizliğini yıkmaya gayret ederlerse, onlar hoş karşılanmazlardı. İbadetlerde gördükleri ve duydukları şeyler sayesinde ‘ilzam (tedip)’ edilebilirlerdi, çünkü ‘yüreğinin gizli şeyleri belli olur.’—I. Korintoslular 14:23-25; II. Korintoslular 6:14.

Kurtuluş İçin Tanrı Tarafından Tasvip Edilmek

17. Luka 2:14 birinci yüzyılda nasıl gerçekleşti?

¹⁷ Vaftiz edilmiş Hıristiyanların ilk yüzyılda yapmış oldukları vaaz etme işi sayesinde, binlerce kişi iyi haberi duydu. Duydukları şeylere iman edip, eski davranışlarından tövbe ettiler ve “kurtuluş için ağızla ikrar” ederek vaftiz olundular. (Romalılar 10:10-15; Resullerin İşleri 2:41, 44; 5:14; Koloseliler 1:23) O zamanlarda vaftiz edilenlerin, Yehova’nın tasvibine kavuştuklarına şüphe yoktur, çünkü O, mukaddes ruhla onları meshederek, ruhi oğullar olarak kabul etti. Resul Pavlus şunları yazdı: “Kendi iradesinin rızasına [evdokian] göre Sevgilide bize ihsan ettiği kendi inayetinin izzetinin methi için!” (Efesoslular 1:5) Böylece o yüzyılın içinde, İsa’nın doğumunda melekler tarafından İsa hakkında daha önce yapılan şu beyan gerçekleşmiş oldu: “Yeryüzünde razı olduğu adamlara [veya Tanrı’nın tasvip ettiği insanlara] selâmet (barış).”—Luka 2:14.

18. Meshedilmiş olanlar, Tanrı önündeki tasvip edilmiş durumlarını neden hakları gibi saymamalıydılar?

¹⁸ Bu barışı sürdürmek için, “razı olduğu adamlar”ın “korku ve titreme ile kendi kurtuluş[larını] başar”maları gerekiyordu. (Filipililer 2:12) Bu kolay bir şey değildi, çünkü onlar, henüz nakâmil insanlardı. Onlar, iğvalar ve kötülük işlemekle ilgili baskılarla karşılaşacaklardı. Kötü şekilde davranmış olsalardı, Tanrı’nın tasvibini kaybedeceklerdi. Böylece Yehova, sevgi dolu tanzimi sayesinde, cemaatlere yardım etti ve onu koruyacak ruhi çobanlar sağladı.—I. Petrus 5:2, 3.

19, 20. Vaftiz edilenler, Tanrı’nın tasvip edilmiş hizmetçileri olmaya devam etmeleri için, Yehova, hangi tedarikte bulundu?

¹⁹ Cemaatteki ihtiyarlar, Pavlus’un şu önerisini yürekten izlemeliydiler: “Ey kardeşler, siz ki, ruhanîsiniz, eğer bir adam bir suçta tutulursa, böyle birini hilim ruhu ile ıslah edin; sen de imtihan olunmıyasın diye, kendini sakın.” (Galatyalılar 6:1) Kolayca anlaşılacağı gibi, vaftiz gibi önemli bir adımı atan kişi, İsrail’de sünnetli bir mühtediye benzer şekilde eskisine kıyasla daha büyük bir sorumluluk yüklenmeliydi. Fakat İsa’nın vaftiz edilmiş bir takipçisi hata işleseydi, cemaat içinde sevgi dolu yardım görebilirdi.

²⁰ Cemaatin içinde bir ihtiyarlar grubu, ciddi hataya düşene yardım edebiliyordu. Yahuda şöyle yazdı: “Ve tereddüt içinde olan bazılarına merhamet edin, bazılarını ateşten çekerek kurtarın; ve beden tarafından lekelenen esvaptan da ikrah ederek, bazılarına korku ile merhamet edin.” (Yahuda 22, 23) Bu şekilde yardım görmüş olan cemaatin bir üyesi, Yehova’nın tasvibine ve İsa’nın doğumunda meleklerin sözünü ettikleri barışa kavuşmaya devam edebilirdi.

21, 22. Tövbe etmeyen bir günahkâr durumuna gelen bir kişi için sonuç ne olacaktı? Cemaatin sadık üyeleri ona karşı nasıl davranacaklardı?

²¹ Seyrek olmakla birlikte kötülük işleyenin tövbe etmediği zamanlar da olmuştur. O zaman ihtiyarlar, temiz olan cemaati her türlü kötülükten korumak üzere kötülük işleyenleri aralarından çıkarmalıydılar. Böyle bir durum Korintos’ta ahlaksız bir ilişkiyi sürdüren vaftizli bir adamla oluştu. Pavlus, cemaati şöyle öğütledi: “Zanilerle ihtilât etmemeği size mektubumda yazdım; tamamen bu dünyanın zanileri ile yahut tamakârları ile, ve gasıpları ile, yahut putperestlerile demek istemedim; yoksa bu halde dünyadan çıkmağa mecbur olurdunuz. Fakat kardeş denilen biri zani, yahut tamakâr, yahut putperest, yahut sövücü, yahut ayyaş, yahut gasıp olursa, ihtilât etmemeği, hattâ böyle birile yemek yememeği şimdi size yazdım.”—I. Korintoslular 5:9-11.

²² Korintoslu bu adam, vaftizle ilgili önemli adımı atmakla, Tanrı’nın tasvibini kazanıp cemaatin bir üyesi olduğuna göre, onun cemaatten atılması ciddi bir durum oluşturuyordu. Pavlus, Tanrı’nın tasvip ettiği durumu reddettiği için cemaatin üyelerinin bu kişiyle arkadaşlık etmeye devam etmemelerini vurguladı. (II. Yuhanna 10, 11 ile karşılaştır.) Cemaatten çıkarılan bu gibi kişiler hakkında Petrus şunları yazdı: “Çünkü bildikten sonra kendilerine teslim edilmiş olan mukaddes emirden geri dönmektense, salâh yolunu bilmemiş olmak onlara daha iyi olurdu. Onlara hakikî mesele göre oldu: Köpek yine kusmuğuna, ve domuz yıkandıktan sonra, çamurda yuvarlanmağa döndü.”—II. Petrus 2:21, 22.

23. Birinci yüzyılda, Tanrı’nın tasvibini koruma bakımından, Hıristiyanlar arasında durum genellikle nasıldı?

²³ Kendileri tövbe etmeyen günahkârlar oldukları için cemaatten çıkarılan bu kişilere Yehova, artık onu tasvip ettiği zamanki gibi bakmayacaktı. (İbraniler 10:38; I. Korintoslular 10:5 ile karşılaştır.) Ancak bir azınlığın müşareketten kesildiği muhakkaktır. Tanrı’nın “inayet ve selâmet”ini elde etmiş olanların çoğu, O’nun ‘iradesine göre oğulluğa’ kabul edilenler sadık kaldılar.—Efesoslular 1:2, 5, 8-10.

24. Bu konuda hangi görüş dikkatimize sunuluyor?

²⁴ Zamanımızda genellikle durum aynıdır. Fakat biz gene de ‘iman etmeyenler’ ile ‘avamdan olanların’, Tanrı’nın tasvibini kazanmalarına nasıl yardım edilebileceğini ve yollarında hataya düştükleri takdirde kendilerine nasıl yardımcı olunabileceğini inceleyelim. Gelecek makale bunları ele alacak.

[Dipnotlar]

HATIRLIYOR MUSUN?

□ Kutsal Yazılara göre, ne zamandan beri ve ne şekilde insanlar Tanrı’nın tasvibine kavuşabilirler?

□ Tanrı’nın kendi kavmi arasındaki yabancılara karşı görüşü neydi? Fakat İsrailliler neden ihtiyat ve hoşgörü arasında bir denge sağlamalıydı?

□ “İman etmiyenler”in Korintos’taki ibadetlere katılmalarından hangi sonuca varmalıyız?

□ Vaftiz edilmiş kişilerin O’nun tasvip ettiği hizmetçileri olarak kalmaları için Tanrı, hangi tedariklerde bulundu?