Fahişe ve “Dünyanın Kıralları”

HIRİSTİYAN âleminin tarihi, etkinliğini genişletip siyasete nasıl karıştığına dair örneklerle doludur. Onların birkaçını ele almak istiyoruz. Charlemagne (M.S. 742-814) hükümdar olarak kilise ile bir anlaşma yapıp, Katolik Kilisesinin ruhanilerinin bereketine sahip olmanın bir avantaj olduğunun farkındaydı.

The New Encyclopedia Britannica eseri, önceki hükümdarlar sülalesi “susturul”duktan sonra, Papa’nın yeni bir hanedanın kurucusu olarak Charlemagne, kardeşi ve babasını meshettiğini belirtir. Eser devamen şöyle demektedir: “Franklar [Charlemagne’ın halkı] ile Papa arasındaki Langobardlara karşı olan ittifakı bu fırsatta güçlendirildi. [Büyük] Charlemagne dünyevi güç ile Kilise arasındaki yakın ilişkiyi hemen tanıdı.”

Papa III. Leo, MS 800’de Charlemagne’ı Batı Roma İmparatorluğunun Kayser’i yapmayı kararlaştırdı ve Noel’de Roma Azizi Petrus Kilisesindeki ayin sırasında ona taç giydirdi.

Doymak Bilmeyen Bir Fahişe

Fakat bir fahişe ücretle çalışır. Charlemagne, Büyük Roma’nın, Büyük Babil temsilcilerine acaba neler ödedi? “Charlemagne Aziz Petrus Bazilikasında, babasının, İtalya’nın büyük bir kısmının papalık yönetimine tabi kılınması vaadini tasdik etti.” Aynı kaynak eserde devamen şöyle denilmektedir: “Politikadan kaynaklanan dindarlığı yüzünden Kayser’in imparatorluğu ve Kilise, kurum ve ruhi açıdan birleştiler.”

Dinin geçmişte gösterdiği güçlü etkiye dair diğer bir örnek. İngiltere’nin Kardinali Wolsey’dir. (1475-1530) Britannica’nın açıkladığı gibi, “o İngiltere Kralı VIII. Henry’nin hükümet işlerini yürüten bir Kardinal ve devlet adamıydı. Aralık 1515’te Wolsey, İngiltere’nin Lordlar Başbakanı oldu, Wolsey, muazzam dünyevi ve kiliseye özgü gücünü, sadece, kralınkini aşan servetini biriktirmek için kullandı.” Vahiy’nin sembolik lisanını kullanarak: ‘Birinci sınıf fahişelik için birinci sınıf ücret talep edilir.’

Dinsel etkinin devlet işlerindeki diğer bir örneği de, Kardinal ve prens von Richelieu’dur (1585-1642), o Fransa’da çok güçlendi ve çok zenginleşti. Britannica’nın söylediği gibi “o zamanın ölçüsüne göre çok büyüktü.”

Richelieu’nun halefi Jules Mazarin’di. (1602-1661) O, Kral XIV. Louis’nin hüküm sürdüğü zamanda Fransa’nın başbakanıydı. Görevlendirilen bir papaz olmadığı halde, Papa VIII. Urban onu, 1641’de Kardinal olarak tayin etti. Mazarin de zenginliğin peşindeydi. Ansiklopedi bu hususta şöyle yazmaktadır: “Mazarin’in düşmanları onu tamahı yüzünden hor gördüler. O, resmi makamlar ve çıkarları eline geçirip bazen kralın gelirini kendininkiyle karıştırıyordu.”

Sahte dinin geçmişte servet biriktirmesi, siyasal unsurları etkilemeye ve eğer imkân bulursa ona hâkim olmaya çalışması yönünden, bugün de değişen bir şey yoktur. Bu görüşe dair göze çarpan bir örnek, Katolik gizli örgütü Opus Dei’dir. (Latince, Tanrı İşi) Bu örgüt, Papanın lütfuna sahip olup, yazar Lawrence Lader’e göre, “tamamiyle antikomünist ve sağcı politikayı savunan durumdadır.” Katoliklerin üst tabakası, yani entellektüellerin gençlerini yüksek okul ve üniversitede okutmaktadır. Şöyle ki adamlarını hükümet, mali işler ve haberleşme kurumlarında nüfuz ve kudret sahibi mevkiilere yerleştirebilsin. İspanya’da, faşist diktatör Franco’nun yönetiminde zaman zaman, 19 meclis üyesinin 10’unun seçkin Opus Dei’ye ait olduğunda, etkisi doruğa varmıştı.a

Amerika Birleşik Devletlerinde televizyon vaizleri, zenginlikleri ve lüks yaşam tarzlarıyla övünenler olarak tanınmaktadır. Protestan ruhanileri gururla siyasal hayata atılıp, hatta başkan olma çabası bile göstermişlerdir. Bu eski fahişe, mevkiini kaybetmesine rağmen, şöyle veya böyle bir kisveye bürünerek, hâlâ bazılarının kudretinin sağladığı lükse sahiptir ve insanları yönetme çabasındadır.—Vahiy 17:4.

Fakat, fahişenin “Büyük Babil” adı için ne denilebilir? Vahiy’de sözü edilen sembolik kadının kimliğini saptamakta bize neler yardımcı oluyor?

[Dipnotlar]