Cehennem Ateşli Bir Yer mi?
“BİN dokuz yüz altmışlı yıllarda bir bakıma cehennem ortadan kayboldu.” David Lodge Souls and Bodies (Canlar ve Bedenler) kitabında böyle söyledi. Onun bu sözleri, ikinci Dünya Savaşını takip eden yıllar zarfında birçok Katolik ve Protestanın düşüncesini yansıtmaktadır. Belli başlı birçok kilise, çağdaş düşünüşe uymak için temel öğretilerinden olan ateşli cehennemi bir süre için kendi gayretiyle yumuşattı.
Ölümden sonra bir cezalandırılma düşüncesi, insanlar için kabul edilemez oldu, çünkü bizzat günah kavramı zihinlerinde kararmaya yüz tuttu. 1984 yılında yapılan bir söyleşide, Papalık Kardinali olan Ratzinger şunları söyledi: “Uygarlığımız . . . . durumları hafifletme ve insanların suç veya günah duygusunu alıp götürme girişiminde bulunarak başka yerde odaklaşır . . . . ki bu, tam gerçekte cehennem ve araf inancıyla ilişkilidir.”
Bugün, ölümden sonra araf ve cehennemde cezalandırılma öğretisini kabul etmeden, günahın gerçekliğine inanmak, mümkün müdür? Bir Fransız Kardinali olan Decourtray tarafından yazılan Abrégé de la foi catholique (Katolik İmanının Özeti) adlı yeni bir kitabın önsözünde tam yerinde olarak şu soru sorulmaktadır: “Cehenneme inanmak gerekli midir?” Cevap: “Dehşet verici bir cehennemden sakınıp kaçmak mümkün değildir.” Vatican Council II—Mori Pastcounciliar Documents (1982) “Tanrı’nın kavminin İman İkrarı”ndan şunları iktibas eder: “Tanrı’nın sevgisini ve merhanetine karşılık vermiş olan kişilerin ebedi hayata [gideceklerine], onları reddetmiş olan kişilerin ise, hiç sönmeyen ateşe teslim [edileceklerine] . . . . inanırız.”
Bu nedenle, tersini kanıtlamak için yapılan tüm teolojik çabalara rağmen, cehennem ateşi, hâlâ resmi Katolik öğretisinin önemli bir kısmıdır. Böyle olmakla birlikte A New Dictionary of Christian Thecology (1983) (Hıristiyan Teolojisinin Yeni Sözlüğü) kitabı, ebedi cehennem mahkumiyetiyle ilgili öğretinin, bugün Hıristiyan âleminin birçok kilise üyelerine “sıkıntı” ve “huzursuzluk” vermeye sebep olduğundan söz eder. Onlar, bu doktrini bir sevgi Tanrısı kavramıyla bağdaştırmakta güçlük çekmektedirler. Onlar, şaşkınlıkla şunu söylemektedirler: ‘Ateşli bir cehennem öğretisi, gerçekten bir Hıristiyan ve Mukaddes Kitap öğretisi mi? Değilse, bu nereden çıktı?