Işıkları Sönmedi

MUKADDES KİTAP devirlerinde de, zorluklar yaşayan ve işlerinin ters gittiğini gören Yehova’nın sadık Şahitleri vardı. Onlar muhalefetle ve görünüşteki başarısızlıklarla karşılaştılar. Yine de, cesaretsizliğe kapılarak vazgeçmediler. Konunun özü olarak, ışıkları sönmedi.

Örneğin, peygamber Yeremya’ya, irtidat etmiş Yahuda milletine Tanrı’nın peygamberi olma görevi verildi. Yeruşalim’in yaklaşan yıkımıyla ilgili uyarıyı duyurdu. (Yeremya 1:11-19) Sonuç olarak Yeremya ile, kendisini bir felaket tellalı gibi gören vatandaşları arasında pek çok çekişme yaşandı.

Tanrı’nın evinde en büyük yetkiye sahip kişi olan kâhin Paşhur bir keresinde, peygamberlik ettiği şey nedeniyle Yeremya’ya vurdu ve onu tomruğa verdi. Görünüşte durumu iyice kötüye gittiğinden, Yeremya şöyle dedi: “Bütün gün gülünç oldum, herkes benimle eğleniyor. Çünkü her kere söyledikçe feryat ediyorum: Zorbalık ve soygun! diye bağırıyorum; çünkü bütün gün RABBİN sözü bana rüsvaylık ve maskaralık oldu.” Peygamber öylesine cesaretsizliğe düştü ki, şunları söyleyecek noktaya bile geldi: “Onu [Yehova’yı] anmayacağım, ve artık onun ismile söylemiyeceğim.”—Yeremya 20:1, 2, 7-9.

Bununla birlikte, Yeremya cesaretsizliğe yenik düşmedi. ‘Yehova’nın sözüyle’ ilgili şunları açıkladı: “Yüreğimde, kemiklerimin içine kapatılmış yanar bir ateş gibi oldu, ve kendimi tutmaktan yoruldum, artık elimden gelmiyor.” (Yeremya 20:8, 9) Yeremya, Tanrı’nın bildirilerini söylemek üzere güçlü bir şekilde canlandırılmış olarak, mukaddes ruhla desteklendi ve görevini yerine getirdi.

Onlara boyun eğmiş olsaydı, Resul Pavlus’un da cesaretsizliğe kapılmasına yol açacak yığınla neden vardı. Doğal felaketlere, bir deniz kazasına, zulme ve dayaklara dayandı. Ek olarak, ‘kendisini her gün ezen tüm cemaatlerle ilgili duyduğu kaygıydı.’ (II. Korintoslular 11:23-28) Evet, Pavlus kurulmasına yardım ettiği yeni cemaatlerle ilgili kaygılar çekerek, her gün sorunlarla uğraşmak zorundaydı. Üstelik, kusurluydu ve ‘bedende bir dikenle,’ büyük olasılıkla gözündeki zayıflıkla mücadele etmek zorundaydı. (II. Korintoslular 12:7; Romalılar 7:15; Galatyalılar 4:15) Hatta bazıları Pavlus’un arkasından konuştular, bu da onun kulağına kadar gitti.—II. Korintoslular 10:10.

Yine de Pavlus, cesaretsizliğin kendisini etkisi altına almasına izin vermedi. O hiç de olağanüstü bir adam değildi. (II. Korintoslular 11:29, 30) ‘İçindeki ateşi’ yanar durumda tutan neydi? Bir kere, kendisine destek olan arkadaşları vardı; hatta bazıları göz hapsine alındığı Roma’ya kadar kendisine eşlik etmişlerdi. (Resullerin İşleri 28:14-16) İkinci olarak, resul, durumu hakkında dengeli bir görüşe sahipti. Suçlanacak durumda olan Pavlus değil, ona zulüm ve muhalefet edenlerdi. Yerdeki yaşamının sonuna doğru hizmetini olumlu bir şekilde değerlendirdi ve şöyle dedi: “Bundan böyle, salâh tacı benim için hazır duruyor; âdil hâkim olan Rab . . . . onu bana . . . . (ödül olarak) verecektir.”—II. Timoteos 4:8.

Hepsinin ötesinde, Pavlus, devamlı olarak duayla Yehova’ya yaklaştı, dolayısıyla ‘Rab yanında durdu ve ona kuvvet aşıladı.’ (II. Timoteos 4:17) Pavlus, “beni kuvvetlendirende her şeyi yapabilirim,” dedi. (Filipililer 4:13) Tanrı ile ve İsa’nın diğer takipçileriyle kurduğu iletişim, hizmetiyle ilgili yaptığı olumlu değerlendirmeyle birlikte, Pavlus’un Yehova’nın hizmetine devam etmesine yardım etti.

Tanrı, Pavlus’a şöyle yazmasını ilham etti: “İyilik yapmakta usanmıyalım; çünkü gevşemezsek, mevsiminde biçeceğiz.” (Galatyalılar 6:7-9) Biçilecek olan nedir? Sonsuz yaşam. O halde, Yeremya, Pavlus ve Yehova’nın Kutsal Yazılarda sözü edilen diğer birçok sadık şahidi gibi olun. Evet, onlar gibi olun ve cesaretsizliğe yenik düşmeyin. Işığınızın sönmesine izin vermeyin.—Matta 5:14-16 ile karşılaştırın.

[Sayfa 25’teki resimler]

Pavlus ve Yeremya ışıklarının sönmesine izin vermediler