İmanınızı Savunmaya Hazır mısınız?
İMANINIZI savunma gereği duyduğunuz bir durumla hiç karşılaştınız mı? Paraguay’da yaşayan 16 yaşındaki bir kardeşimiz olan Susana’nın başına gelenlere bakalım. Bir gün ahlak bilgisi dersinde, Yehova’nın Şahitlerinin “Eski Ahit”i, İsa Mesih’i ve Meryem’i kabul etmediği söylendi. Ayrıca, Şahitlerin tıbbi tedaviyi kabul etmektense ölmeyi yeğleyen fanatikler olduğu da iddia edildi. Siz Susana’nın yerinde olsaydınız ne yapardınız?
Susana, Yehova’ya dua etti ve sonra parmak kaldırıp söz istedi. Ders bitmek üzere olduğundan Susana, öğretmenine Yehova’nın bir Şahidi olarak inancıyla ilgili bir sunum yapıp yapamayacağını sordu. Öğretmeni hemen kabul etti. Sonraki iki hafta boyunca Susana, Yehova’nın Şahitleri—Kimlerdir? Nelere İnanırlar? başlıklı küçük kitabı kullanarak sunumunu hazırladı.
Sunum yapacağı gün gelmişti. Susana, neden Yehova’nın Şahitleri olarak adlandırıldığımızı anlattı. Ayrıca gelecekle ilgili ümidimizi ve kan naklini neden kabul etmediğimizi açıkladı. Daha sonra sınıf arkadaşlarından soruları olup olmadığını sordu. Hemen hemen tüm öğrenciler parmak kaldırdı. Öğretmen, genç kızın soruları Kutsal Yazılardan cevaplamasından etkilendi.
Bir öğrenci “Bir keresinde İbadet Salonuna gittim ve orada tek bir heykel veya ikona görmedim” dedi. Öğretmen bunun nedenini öğrenmek istedi. Susana, Mezmur 115:4-8 ile Çıkış 20:4’ü okudu. Öğretmen hayretler içinde “Mukaddes Kitap onları yasaklarken bizim kiliseler neden heykellerle dolu?” dedi.
Müzakere 40 dakika sürdü. Susana, sınıfa No Blood—Medicine Meets the Challenge (Tıp Kan Kullanmadan Sorunları Çözüyor) başlıklı videoyu izlemek isteyip istemediklerini sorduğunda tüm sınıf “evet” dedi. Böylece öğretmen müzakereye ertesi gün devam etmek üzere düzenleme yaptı. Videoyu izledikten sonra Susana, Yehova’nın Şahitlerinden bazılarının kabul edebilecekleri alternatif tedavileri açıkladı. Bu durumla ilgili olarak öğretmen şunları söyledi: “Hem bu kadar alternatif tedavilerin olduğunu bilmiyordum, hem de kansız tedavinin yararlarının farkında değildim. Bu tedavi yöntemleri sadece Yehova’nın Şahitleri için mi?” Bu yöntemlerden herkesin yararlanabileceğini öğrendiğinde şunu dedi: “Yehova’nın Şahitleri kapıma bir daha gelirse, onlarla sohbet edeceğim.”
Susana’nın hazırladığı 20 dakikalık sunum, üç saati buldu. Bir hafta sonra, kiliseye giden öğrencilerden bazıları inançlarıyla ilgili bir sunum yaptı. Sonunda birçok soru soruldu, fakat öğrenciler imanlarını savunamadılar. Öğretmen onlara “Yehova’nın Şahidi olan arkadaşınız gibi neden imanınızı savunamıyorsunuz?” diye sordu.
“Onlar Mukaddes Kitabı gerçekten okuyup inceliyorlar, fakat biz yapmıyoruz” dediler.
Öğretmen, Susana’ya dönüp şöyle dedi: “Sen gerçekten Mukaddes Kitabı okuyup inceliyor ve söylediklerini yerine getirmek için elinden geleni yapıyorsun. Övgüye layıksın.”
Susana inancı eleştirildiğinde sessiz kalabilirdi. Fakat böyle yapmadı, tersine Suriyeliler tarafından esir edilen küçük İsrailli kızın yaptığını örnek aldı. İsmi bilinmeyen bu küçük kız, tiksindirici bir cilt hastalığına yakalanan Suriyeli general Naaman’ın evinde hizmet etmesi için getirilmişti. İsrailli kız hanımına açıkça şöyle demişti: “Keşke efendim Samiriyedeki peygamberin önünde ola idi! o zaman onu cüzamından iyi ederdi.” O, hanımına gerçek Tanrı hakkında şahitlikte bulunma gereği duydu. Bunun sonucunda, kızın efendisi olan Naaman Yehova’ya tapınmaya başladı (2. Kral. 5:3, 17).
Benzer şekilde Susana, Yehova ve toplumu hakkında şahitlikte bulunmaktan çekinmedi. Susana inancıyla ilgili soru sorulduğunda imanını savunmak için ilk adımı atarak Kutsal Yazıların şu emrine itaat etti: “Mesih’e Efendi olarak yüreklerinizde özel bir yer verin. Beslediğiniz ümidin nedenini soran herkesin önünde savunma yapmaya daima hazır olun. Fakat bunu yumuşak başlı bir tutumla ve derin saygıyla yapın” (1. Pet. 3:15). Siz de, imanınızı savunmaya ve her fırsatta bunun için ilk adımı atmaya hazır mısınız?
[Sayfa 17’deki resim]
Bunlar imanınızı savunmanıza yardım edebilir