‘Aranızdaki Birliği Koruyun’
ELÇİ PAVLUS, Efes’teki Hıristiyanları şuna teşvik etti: “Birbirinize sevgiyle katlanın. Barışın birleştirici bağı içinde, aranızdaki birliği korumak için içtenlikle çaba gösterin; bu birliği kutsal ruha borçlusunuz” (Efes. 4:2, 3).
Sahip olduğumuz birliği “kutsal ruha” borçluyuz. Yani bu birlik, Tanrı’nın gücünün bir eseridir. Fakat Pavlus’un da belirttiği gibi aramızdaki birliğin korunması gerekiyor. Peki bunu kim yapmalı? ‘Aramızdaki birliği korumak’ her birimizin sorumluluğudur.
Bir örnek düşünelim. Diyelim ki biri size yeni bir araba hediye ediyor. Ona iyi bakmak kimin sorumluluğu? Sizin, öyle değil mi? Bakımını ihmal ettiğiniz için bozulursa arabayı size veren kişiyi suçlayamazsınız.
Benzer şekilde Hıristiyanlar olarak aramızdaki birlik Tanrı’dan gelen bir hediye olsa da, bunu korumak hepimizin sorumluluğudur. Bir kardeşle aramızda barış dolu bir ilişki yoksa kendimize şunu sormalıyız: “Meseleyi çözmeye çalışarak ruhun sağladığı birliği korumak için üzerime düşeni yapıyor muyum?”
“BİRLİĞİ KORUMAK İÇİN İÇTENLİKLE ÇABA GÖSTERİN”
Pavlus’un dikkat çektiği gibi, bazen aramızdaki birliği korumak için çaba göstermemiz gerekebilir. Özellikle de bir kardeş bizi kırdığında. Peki birliği sağlamak için her zaman kardeşe gidip sorun hakkında konuşmamız gerekir mi? Hayır gerekmez. Kendinize şöyle sorun: “Bunu bir mesele haline getirmek birliğe katkıda bulunacak mı, yoksa anlaşmazlığı daha da mı büyütecek?” Bazen en iyisi meselenin üzerinde durmamak ya da kişiyi bağışlamaktır (Özd. 19:11; Mar. 11:25).
Kendinize şöyle sorun: “Bunu bir mesele haline getirmek birliğe katkıda bulunacak mı, yoksa anlaşmazlığı daha da mı büyütecek?”
Elçi Pavlus’un yazdığı gibi ‘birbirimize sevgiyle katlanmaya’ devam edelim (Efes. 4:2). Bir kaynak bu ifadenin “birbirimizi olduğu gibi kabul etmek” anlamına geldiğini söylüyor. Yani kardeşlerimizin tıpkı bizim gibi kusurlu olduğunu kabul etmeliyiz. Elbette hepimiz “yeni kişiliği” giymeye çalışıyoruz (Efes. 4:23, 24). Fakat hiçbirimiz bunu kusursuz şekilde yapamıyoruz (Rom. 3:23). Bunu kabul edersek birbirimize katlanmak, birbirimizi bağışlamak ve bu sayede ‘aramızdaki birliği korumak’ daha kolay olur.
Bizi kıran bir kişiyle aramızdaki meseleyi hallettiğimizde, ki bunu dile getirmeden kendi içimizde de halletmiş olabiliriz, “barışın birleştirici bağı içinde” kalırız. Efesliler 4:3’te “birleştirici bağ” olarak çevrilen Yunanca kelime Koloseliler 2:19’da da geçer ve vücudumuzdaki bağlara atfen kullanılır. Bu bağlar bir kemiği diğerine bağlayan güçlü dokulardır. Benzer şekilde aramızdaki barış ve kardeşlere duyduğumuz sevgi de farklılıklarımıza rağmen bizi birbirimize bağlar.
Öyleyse bir kardeş sizi kırdığında, canınızı sıktığında veya sinir ettiğinde, o kişiyi eleştirmek yerine ona şefkat duymaya çalışın (Kol. 3:12). Hepimiz kusurluyuz. O yüzden mutlaka siz de birilerini kırmışsınızdır. Bu gerçeği hatırlarsak, hepimiz ‘aramızdaki birliği korumak’ için üzerimize düşeni yapabiliriz.