Sorumlu olanlar günahı mahkûm etmezlerse suçlu olurlar. Tanrı Yeruşalim’in harap edilmesine ve kendi “ayağının iskemlesi” olan mabedin yok edilmesine izin vermekle, şehri “göklerden yere attı.” (Mezmur 132:7) Böylece O, Yahuda ‘krallığını bozdu.’ Bayram bağrışlarına benzeyen zafer çığlıkları duyulmakta; düşmanlar mabedi bir bahçe “çit”i gibi yok ettiler. Açlıktan ölmekte olan çocuklar, yiyecek için annelerine yalvardılar. Bu durumdan en çok suçlu olan acaba kimdi? Yeruşalim’in günahını mahkûm edeceğine, yalan konuşan sahte peygamberler. (Yeremya 14:13) ‘Yehova’nın öfke gününde’ bu kadar insan öldüğünden, dua etmek uygundu!—2:1-22.

2:6—Söz konusu “çit”, Yeruşalim’deki mabet idi. Bu kutsal yer, Babilliler tarafından harap edildiği zaman, Tanrı, onun bir “bahçe çiti” gibi ‘sökülüp atılmasına’ izin verdi. Kızgın güneşe karşı geçici bir koruma gibi yerle bir edildi.