Yehova Zalim Mi Yoksa Sevgi Dolu Bir Tanrı mı?
BİR adam, “Mukaddes Kitabın Tanrısı zalim bir Tanrı’dır” diye ısrar ediyordu. Kapısındaki vaize bunları söyleyen adam, Tanrı’nın Sözü olan Mukaddes Kitabı bilen bir kişiydi. Adam devamen şunları söyledi: “Ya Tanrı’nın Tufanda insanları boğması? Ya Sodom ve Gomorra’yı yakıp kül etmesi ve İsraillilere Kenanlıları yok ettirmesi? Tanrı’nın insafsız olmadığını nasıl söyleyebilirsin? Bununla beraber, “Yeni Ahit”in Tanrısı tamamen farklıdır. İsa sulh ve sevgi Tanrısı hakkında öğretmiştir.”
“Eski Ahit”te Tanrı’nın zalim ve cenkçi biri olarak anlaşılması, birçok kimsenin düşüncesini etkilemiştir. Sonuç olarak bazı kimseler, “Yeni Ahit”in sevgi dolu Tanrısı hakkında da şüphe ediyorlar. Acaba bir kimse, çift şahsiyetli görünen bir Tanrı’ya hizmet etmesi için nasıl sevk edilebilir?
“BÜTÜN YOLLARI HAKTIR”
İnsanlar, aslında Tanrı’nın hareketlerini eleştirecek durumda değillerdir. Bir çocuk, babasının neden kendisini bir diş doktorunun koltuğunda ıstıraba tahammül ettirdiğini hemen idrak edebilir mi? Bizler de benzer şekilde, Tanrı’nın tüm hareketlerini, ilk başta anlayamayabiliriz. Mezmur yazarı şöyle dedi: “Bilin ki, RAB, o Allahtır: Bizi yaratan odur, biz onunuz.”—Mezmur 100:3.
O halde, aceleyle Tanrı’nın hareketlerinin zalim olduğu sonucuna varmak hikmetsizlik değil midir? “Çünkü benim düşüncelerim sizin düşünceleriniz değil, sizin yollarınız benim yollarım değil, RAB diyor. Çünkü gökler nasıl yerden yüksekse, yollarım sizin yollarınızdan, ve düşüncelerim sizin düşüncelerinizden öyle yüksektir.” (İşaya 55:8, 9) Bundan başka, Mukaddes Kitap “bütün yolları haktır” diye bize teminat verir. Yehova “sadakat Allahıdır, ve haksızlık etmez” diye tanımlanmıştır. (Tesniye 32:4) Öyleyse, Tanrı’nın hüküm infaz etmek için uygun gördüğü bazı durumlara bakalım.
TUFAN
“Ve RAB gördü ki, yeryüzünde adamın kötülüğü çoktu, ve her gün yüreğinin düşünceleri ve kuruntuları ancak kötü idi.” (Tekvin 6:5) Tufandan önceki dünya böyle idi. Evet, Yehova Tanrı “yeryüzünü gördü ve işte, bozulmuştu.” (Tekvin 6:12) Bazıları, Tanrı’nın insanları kendi hallerine bırakıp, yapmak istedikleri şeyleri yapmalarına müsaade etmesi gerektiğini ileri sürebilirler. Fakat yeryüzünde, hâlâ dürüst, ahlaken doğru insanlar bulunuyordu. Tanrı’nın, kötülerin yeryüzünde kalan en küçük ahlak unsurunu da yok etmesine müsaade etmesi, insafsızlık olmaz mıydı? Bundan dolayı Tanrı, yeryüzünü, harap edenlerin elinden kurtarmak için küresel çapta bir tufan getirmiştir.
Zalim bir Tanrı, insan ve hayvanların sağ kalması için hiçbir tedarikte bulunmazdı. Oysa, Yehova öyle yapmadı. Zalim bir Tanrı gelmekte olan felaket hakkında asla uyarıda bulunmazdı. Oysa Yehova, Nuh’u en azından 40 veya 50 yıl için “salâh vaizi” olmak üzere tayin etmiştir. (II. Petrus 2:5) İnsanlar ya ölümü, ya da hayatı seçebilirlerdi.
SODOM VE GOMORRA
İki melek Sodom’u ziyaret ettiğinde, oranın sakinleri çok geçmeden sapık mizaçlarını ortaya koydular. Sodom’un erkekleri, Lût’un evini sardılar. Kayıt şöyle devam ediyor: “Gençten ihtiyara kadar bütün halk, . . . . ve Lûtu çağırıp ona dediler: Bu gece senin yanına giren o adamlar nerede? onları bize çıkar, ve onları bilelim.” (Tekvin 19:4, 5) Bu, ‘gayri tabii kullanış için beden ardına düşmüş olmak’ demekti.—Yahuda 7; Romalılar 1:26, 27’ye de bak.
“Yürekleri araştıran” Tanrı, bu şehirlerin kurtarılmaz halde olduklarını gördü. Onlar imha olmağı hak ettiler. (Romalılar 8:27) Hatta Sodom’da on adil adam dahi bulunamadı! (Tekvin 18:32) Sodomluların davranışı, adil Lût ve ailesi için gerçek bir tehlike teşkil etti. Böylece, Tanrı’nın Lût ve kızlarını kurtarması, sevginin bir ifadesi idi!—Tekvin 19:12-26.
KENANLILARIN HÜKMÜNÜ İNFAZ ETMEK
Yehova, İbrahim’e zürriyetinin ileride Kenan diyarını elde edeceğini vaat etmiştir. Fakat İbrahim’in günlerinde hiç bir hükmün infaz edilmeyeceğine dikkat edelim. Neden? Yehova şöyle dedi: “Çünkü Amorîlerin [hâkim olan Kenanlı kabile] fesadı henüz tamam olmamıştır.” (Tekvin 15:16) Bu milletin fesadının, Musa’ya aşağıdaki sözleri söyletebilecek boyutlara ulaşması için yaklaşık olarak 430 yıl geçmeliydi: “Bu milletlerin [Kenanlı] kötülüğünden dolayı . . . . Allahın RAB onları senin önünden kovuyor.”—Tesniye 9:5.
Archaeology and the Old Testament, (Arkeoloji ve Eski Ahit) adlı kitap şöyle der: “Kenan mitolojisinin vahşet, şehvet ve nefsine mağlup oluşu, kendini adayan ve sofu kimselerde, dini fahişelik, çocuk kurbanı ve yılan tapınması gibi o zamanın ahlakı en çok bozan alışkanlıklarını dahil etti ve en kötü özelliklerini meydana çıkarması gerekti . . . . tamamen dini ve ahlaki soysuzluk”. Buna rağmen, Gibeonlular ve başka üç şehrin sakinleri esirgendi. (Yeşu 9:17, 18) Zalim bir Tanrı buna müsaade eder miydi?
ÇİFT ŞAHSİYET Mİ?
Bununla beraber bazı kimseler, “Eski Ahit”teki Tanrı’nın “Yeni Ahit”te bir şahsiyet değişikliğine uğradığı konusunda ısrar etmektedirler. “İsa’nın öğretilerinin odak noktası sevgi idi” derler.—Matta 5:39, 44, 45.
Oysa, MS 70 yılındaki Yeruşalim’in harabiyeti, tıpkı İsa’nın önceden bildirdiği gibi, Yehova’dan gelen bir hükümdü. (Matta 23:37, 38; 24:2) Bundan başka, Hananya, Safira ve Hirodes gibi adil olmayan kişiler öldürüldüler. Tanrı değişmemiştir. (Resullerin İşleri 5:1-11; 12:21-23; Malaki 3:6) İsa’nın sevgi hakkındaki öğretileri de yeni bir gelişme değildir. Çok daha önceleri, Musa Kanunu şöyle emretmişti: “Komşunu kendin gibi seveceksin.” (Levililer 19:18) Ancak İsa’nın fedakâr sevgi hakkındaki öğretileri bu emirden daha ileri gitti. (Yuhanna 13:34) Aynı zamanda İsa’nın ikiyüzlü dini liderleri şiddetle mahkûm ettiğini de hatırlayalım. Matta’nın 23. babının hepsini okuyun ve İsa’nın bu tür kişileri ne kadar şiddetle mahkûm ettiğini görün.
Böylece, Mukaddes Kitap kaydı, Tanrı’nın merhametsizliğinin bir ispatı değil, O’nun insanlık için derin ve sabit sevgisinin bir delili olduğunu gösterir. Bu yüzden, Yehova ve sevgi dolu yolları hakkında daha fazla öğrenmek için teşvik ediliyoruz. Bundan sonraki makale tam bunu yapmana yardımcı olabilir.