Onlar Cesaretlerini Topladılar

VAAZ etmek üzere cesaretini toplamak her zaman kolay değildir. Aslında resul Pavlus, bunu bir keresinde “çok ceht [mücadele] ile” yaptığını söylemişti. (I. Selânikliler 2:2) Vaaz etmek, uğrunda ‘mücadele’ etmeye değer mi? Harikulade tecrübeler elde edeceğinize dair bir güvence yok, fakat Tanrı’nın hizmetçileri vaaz etmek üzere cesaretlerini topladıklarında çoğunlukla mutlu oldular. Bazı örnekleri görelim.

Tara adlı sekiz yaşındaki kız çocuğu, sınıfta öğretmeni II. Dünya Savaşı sırasında toplama kamplarındaki Yahudilerin, tanınmaları için sarı bir yıldız (Magen David) takmak zorunda olduklarını anlatırken onu dikkatle dinliyordu. Tara, bu konuda konuşacak cesaretim var mı diye düşündü. “Gözlerim açık haldeyken dua ettim,” diyor. Sonra elini kaldırdı ve Yehova’nın Şahitlerinin de o kamplarda bulunduğunu, ancak onların mor üçgen takmak zorunda olduklarını söyledi. Öğretmen, onun söylediklerini ilgiyle dinledi ve teşekkür etti. Tara’nın açıklaması, öğretmenle ilerideki görüşmelerin yolunu açtı; hatta daha sonra o, Jehovah’s Witnesses Stand Firm Against Nazi Assault (Yehova’nın Şahitleri Nazi Saldırılarına Boyun Eğmiyor) adlı video kasetini tüm sınıfa gösterdi.

Bir Batı Afrika ülkesi olan Gine’de, Irène adlı vaftiz edilmemiş bir müjdeci vaaz etme işinde ilerlemek istiyordu. Mukaddes Kitabı incelemesine yardım eden dolgun vakitli vaiz, onu okulda sınıf arkadaşlarına dergi vermeye teşvik etti. Irène tereddüt etti, çünkü sınıf arkadaşları istekli davranmamışlardı. Bununla birlikte, dolgun vakitli vaizin teşvikiyle harekete geçen Irène, ilk önce en çok muhalefet eden öğrenciye yaklaşmaya karar verdi. Kız olumlu karşılık verip dergileri istekle kabul ettiğinde, Irène çok şaşırdı. Başka öğrenciler de dergilerden almaya başladılar. Irène o ay, önceki üç ayda verdiğinin toplamından daha çok dergi verdi.

Trinidad’da bir ihtiyar, bir okulun müdüresine yaklaşıp ona Yehova’nın Şahitlerinin dergilerinin eğitici değerini göstermekte kendini oldukça çekingen hissediyordu. Yine de, cesaretini topladı. Şunları söylüyor: “Okul bahçesine girerken dua ettim. Müdüre, olağanüstü şekilde hoş davranınca çok şaşırdım.” “Günümüz Gençliği İçin Umut Nedir?” konulu dergiyi aldı ve onu derslerinde kullanmayı bile kabul etti. Ondan sonra zaman içinde, çeşitli konularda 40 dergi aldı.

Vaughn adlı delikanlı için vaaz etmek her zaman zordu. “Heyacanlanırdım, avuçlarımın içi terler ve hızlı konuşurdum; yavaşlayamazdım” diyor. Buna rağmen, o dolgun vakitli bir vaiz oldu. Yine de, cesaretini toplayıp konuşmak onun için her zaman kolay değildi. Bir keresinde, iş aramakla geçen cesaret kırıcı bir günün sonunda, metroda birisine şahitlik etmek istedi; “belki kötü geçen bir günü iyi bitirebilirdi.” Fakat trendeki ciddi görünümlü iş adamlarından gözü korktu. Yine de, sonunda cesaretini toplayıp yanındaki yaşlı adamla konuşmaya başladı. Aralarında uzun bir sohbet başladı. İş adamı, “bir genç olduğun halde çok iyi sorular soruyorsun, ilahiyatçı mısın?” diye sordu. Vaughn “Hayır, Yehova’nın Şahidiyim,” deyince, “Haa,” diye gülümsedi adam. “Şimdi anlıyorum.”

Tüm bu Şahitler ve daha birçokları, vaaz etmek üzere cesaretlerini topladıkları için mutlular. Siz de bunu yapacak mısınız?

[Sayfa 25’teki resim]

Tara

[Sayfa 25’teki resim]

Vaughn