Onu Harekete Geçiren İmandı

YEHOVA, İsrail kavmini Mısır’ın esaretinden kurtarmak için Musa’yı önder olarak görevlendirdiğinde, Musa başlangıçta şu özürü ileri sürdü: “Aman, ya RAB, ben ne dün ne evelki gün, ne de kuluna söylediğin vakitten beri, söz adamı değilim; çünkü ben ağzı ağır, ve dili ağır adamım.” (Çıkış 4:10) Evet, Musa kendini böyle önemli bir görev için yeterli görmedi.

Benzer şekilde bugün, Yehova’nın birçok hizmetçisi verilen görevleri yerine getirirken zaman zaman kendini yetersiz hissedebilir. Örneğin, Theodore isimli İsa’nın takipçisi bir nazır şunları anlatıyor: “Yehova’nın yapmamı istediği şeylerden bana en zor geleni tarla hizmetidir. Gençken hızla kapıya doğru yürür, zilini çalar gibi yapıp sonra da kimsenin beni görmemesini veya duymamasını umarak sessizce oradan uzaklaşırdım. Biraz daha büyüdüğümde böyle yapmaktan vazgeçtiysem de, kapı kapı gitme düşüncesi beni bedenen hasta ederdi. Bugün bile tarlaya çıkmadan önce rahatsızlanırım, fakat yine de çıkarım.”

Musa’nın ve günümüzde Theodore gibi Şahitlerin bu korkuyla başa çıkmalarını sağlayan nedir? Mukaddes Kitap bunu yanıtlıyor: “[Musa] imanla . . . . Mısırı bıraktı; çünkü görünmiyen zatı görür gibi dayandı.”—İbraniler 11:27.

Gerçekten de, Musa Yehova’ya iman göstermekle, yetersizlik duygusunu yenmeyi ve hâkim, peygamber, ulusal lider, Kanun ahdinin aracısı, komutan, tarihçi ve Mukaddes Kitap yazarı olarak kendisine verilen görevleri yerine getirmeyi başardı.

Benzer şekilde, bizim de Musa gibi imanımız olursa “görünmiyen zatı görür gibi” yürüyeceğiz. Böyle bir iman, yetersiz olduğumuzu düşünsek bile, İsa’nın bir takipçisi olarak sorumluluklarımızı yerine getirmek üzere bize cesaret verir.