Eğer cemaatte bazılarını sevip, bazılarını sevmiyorsak İsa’nın emrine itaat etmemiş oluruz. Tabii ki kendimizi daha yakın hissettiğimiz kişiler olabilir. İsa’nın da olmuştu (Yuhn. 13:23; 20:2). Ama elçi Petrus tüm kardeşleri sevmek için çaba göstermemiz gerektiğini söyledi. Çünkü hepimiz aynı ailenin fertleriyiz (1. Pet. 2:17). Petrus kardeşlerimize “yürekten gelen güçlü bir sevgi” duymamızı söyledi (1. Pet. 1:22). Buradaki “güçlü” ifadesi sevgimizi esnetme fikri taşır. Yani zor olduğunda bile sınırlarımızı zorlayıp sevgi göstermeliyiz. Diyelim ki bir kardeş sizi kırdı. Belki ona sevgi göstermek yerine aynı şekilde karşılık verme isteği duyabilirsiniz. Ama böyle bir davranış Yehova’yı memnun etmez. Petrus da İsa’dan öç almanın yanlış olduğunu öğrenmişti (Yuhn. 18:10, 11). O daha sonra şu sözleri kaleme aldı: “Kötülüğe kötülükle, hakarete hakaretle değil, iyi sözlerle karşılık verin” (1. Pet. 3:9). Evet, eğer güçlü bir sevgimiz varsa nazik ve düşünceli olabiliriz. w23.09 28-29 p. 9-11

Bir çocuğun hızlıca büyüyüp bir yetişkin olduğunu görmek çok etkileyicidir. Çocuklar yıllar geçtikçe doğal olarak büyürler. Ama birinin olgun bir Hıristiyan olmak için özel bir çaba sarf etmesi gerekir (1. Kor. 13:11; İbr. 6:1). Bunun için Yehova’yla güçlü bir ilişkiye sahip olmalı. Ayrıca O’nu memnun eden nitelikler geliştirmeli, bazı yararlı beceriler edinmeli ve gelecekte sahip olabileceği sorumluluklara hazırlanmalıdır. Bunun için kutsal ruha ihtiyacı vardır (Özd. 1:5). Yehova insanları erkek ve kadın olarak yarattı (Başl. 1:27). Erkekler ve kadınlar fiziksel olarak birbirlerinden farklı oldukları gibi başka açılardan da farklıdırlar. Örneğin Yehova erkeğe ve kadına farklı görevler verdi. Onlar bu sorumluluklarını yerine getirebilmek için bazı niteliklere ve becerilere sahip olmalıdır (Başl. 2:18). w23.12 18 p. 1-2

İsa başkalarının Tanrı’nın özel ismini kullanmasını istiyor muydu? Elbette. O zamanlar bazı din adamları Tanrı’nın isminin çok kutsal olduğunu ve ağza alınmaması gerektiğini düşünüyordu. Fakat İsa, Kutsal Yazılara dayanmayan bu tür adetlerin etkisinde kalmadı ve Babasının ismini yüceltmeye devam etti. İsa’nın Gerasalıların memleketinde iyileştirdiği cinli adamı düşünelim. Bu mucizenin ardından oradaki insanlar çok korkmuştu ve İsa’dan gitmesini istemişti (Mar. 5:16, 17). İsa bu yüzden orada kalamadı. Ama Yehova’nın isminin o memlekette duyurulmasını istiyordu. Bu yüzden iyileştirdiği adamı görevlendirdi. Bu mucizeyi yapanın kendisi değil, Yehova olduğunu söylemesini istedi (Mar. 5:19). İsa bizim de Babasının ismini tüm dünyada duyurmamızı istiyor (Mat. 24:14; 28:20). Bu işi yaparsak kralımız İsa’yı mutlu ederiz. w24.02 10 p. 10