เลวีนิติ
25 พระยะโฮวาพูดกับโมเสสบนภูเขาซีนายต่อไปว่า 2 “ให้บอกชาวอิสราเอลอย่างนี้ ‘เมื่อพวกเจ้าเข้าไปในแผ่นดินที่เราจะให้+ พวกเจ้าต้องให้แผ่นดินนั้นได้พักเป็นสะบาโตเพื่อพระยะโฮวา+ 3 ให้หว่านพืชในที่ดินของเจ้า ตัดแต่งสวนองุ่นของเจ้า แล้วเก็บเกี่ยวพืชผลจากแผ่นดินเป็นเวลา 6 ปี+ 4 แต่ในปีที่ 7 ต้องพักที่ดินไว้ให้เป็นสะบาโตเพื่อพระยะโฮวา อย่าหว่านพืชในที่ดินหรือตัดแต่งสวนองุ่นเลย 5 อย่าเก็บเกี่ยวพืชผลที่งอกขึ้นเองจากเมล็ดที่หล่นระหว่างการเก็บเกี่ยวก่อนหน้านี้ และอย่าเก็บผลองุ่นจากเถาองุ่นที่ไม่ได้ตัดแต่ง เพราะเป็นปีที่พวกเจ้าต้องให้แผ่นดินได้พัก 6 แต่พืชผลที่เกิดจากแผ่นดินระหว่างช่วงพักนี้พวกเจ้าจะกินได้ ทั้งตัวเจ้าเอง ทาสผู้ชายทาสผู้หญิง ลูกจ้าง และคนต่างชาติที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินของเจ้า 7 รวมทั้งสัตว์เลี้ยงและสัตว์ป่าที่อยู่ในแผ่นดินของเจ้าด้วย พืชผลทั้งหมดที่เกิดจากแผ่นดินสามารถกินได้
8 “‘และเจ้าต้องนับไป 7 ปีสะบาโต คือนับไป 7 ปี 7 ครั้ง รวมแล้วจะได้ 49 ปี 9 และในวันที่ 10 เดือน 7 ซึ่งเป็นวันไถ่บาป+ ให้เจ้าเป่าแตรดัง ๆ พวกเจ้าต้องเป่าแตรให้ได้ยินกันทั่วทั้งแผ่นดิน 10 ปีที่ 50 จะเป็นปีที่พระเจ้าถือว่าบริสุทธิ์ พวกเจ้าต้องประกาศอิสรภาพให้ทุกคนที่อยู่ในแผ่นดิน+ ปีนั้นจะเป็นปีที่น่ายินดี แต่ละคนจะกลับไปอยู่ที่ของตัวเองและอยู่กับครอบครัวของตัวเอง+ 11 ปีที่ 50 จะเป็นปีที่พวกเจ้าจะมีความยินดีอย่างมาก อย่าหว่านหรือเก็บเกี่ยวพืชผลซึ่งงอกขึ้นเองจากเมล็ดที่หล่น หรือเก็บผลองุ่นจากเถาองุ่นที่ไม่ได้ตัดแต่งนั้น+ 12 เพราะเป็นปีที่น่ายินดี เป็นปีที่บริสุทธิ์สำหรับพวกเจ้า พวกเจ้าจะกินแต่พืชผลที่งอกขึ้นเองจากแผ่นดิน+
13 “‘ในปีที่น่ายินดีนี้ ให้แต่ละคนกลับไปที่ของตัวเอง+ 14 ถ้าพวกเจ้าจะซื้อขายอะไรกับคนอื่น อย่าเอารัดเอาเปรียบกัน+ 15 ถ้าจะซื้อที่ดินจากใคร ก็ให้นับดูว่าผ่านปีที่น่ายินดีมากี่ปีแล้ว และให้เขาขายที่ดินให้เจ้าในราคาตามจำนวนปีที่เหลือซึ่งจะเก็บเกี่ยวพืชผลได้+ 16 ถ้าจำนวนปียังเหลืออีกมาก ราคาที่ขายก็จะสูง แต่ถ้าจำนวนปีเหลือน้อย ราคาก็จะต่ำ เพราะราคาที่เขาขายให้เจ้านั้นอาศัยจำนวนพืชผลที่จะเก็บเกี่ยวได้ในแต่ละปี 17 อย่าเอารัดเอาเปรียบคนอื่น+ ให้เกรงกลัวพระเจ้า+ เพราะเราคือยะโฮวาพระเจ้าของพวกเจ้า+ 18 ให้ทำตามข้อกำหนดของเรา และรักษาข้อกฎหมายของเรา แล้วพวกเจ้าจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้นด้วยความปลอดภัย+ 19 แผ่นดินจะให้พืชผลกับเจ้า+ พวกเจ้าจะได้กินอย่างอิ่มหนำและอยู่ในแผ่นดินนั้นด้วยความปลอดภัย+
20 “‘แต่ถ้าพวกเจ้าสงสัยว่า “แล้วเราจะเอาอะไรกินในปีที่ 7 เพราะเราไม่ได้หว่านหรือเก็บเกี่ยวพืชผลเลย?”+ 21 อย่าห่วงเรื่องนั้น เราจะอวยพรพวกเจ้าในปีที่ 6 และแผ่นดินจะให้พืชผลพอสำหรับ 3 ปี+ 22 พวกเจ้าจะหว่านพืชในปีที่ 8 และกินพืชผลเก่าไปจนถึงปีที่ 9 พวกเจ้าจะกินพืชผลเก่าจนกว่าจะเก็บเกี่ยวพืชผลใหม่
23 “‘ที่ดินจะขายขาดไม่ได้เลย+ เพราะแผ่นดินนั้นเป็นของเรา+ และสำหรับเราแล้ว พวกเจ้าก็เป็นคนต่างชาติและคนที่ย้ายมาอาศัยอยู่ในแผ่นดินนี้+ 24 ที่ดินทั้งหมดบนแผ่นดินที่เจ้าจะเป็นเจ้าของนั้น ให้คนที่ขายมีสิทธิ์มาไถ่คืนได้
25 “‘ถ้าพี่น้องของเจ้ายากจนถึงขั้นต้องขายที่ดิน ให้ญาติใกล้ชิดของเขามาไถ่ที่ดินที่ขายไปนั้นคืนได้+ 26 แต่ถ้าไม่มีใครมาไถ่ แล้วเขาเกิดร่ำรวยขึ้นและหาเงินมาไถ่เองได้ 27 ก็ให้เขาคำนวณมูลค่าของพืชผลตั้งแต่ปีที่ขายที่ดินไป และเอาไปหักออกจากราคาขาย แล้วจ่ายส่วนต่างนี้ จากนั้น ที่ดินนั้นก็จะกลับมาเป็นของเขา+
28 “‘แต่ถ้าเขาหาเงินมาไม่พอที่จะไถ่คืน ที่ดินที่เขาขายไปนั้นก็จะเป็นของผู้ซื้อต่อไปจนกว่าจะถึงปีที่น่ายินดี+ ที่ดินจะกลับมาเป็นของเขาในปีที่น่ายินดี และเขาจะกลับไปที่ของตัวเอง+
29 “‘ถ้าใครขายบ้านซึ่งอยู่ในเมืองที่มีกำแพง เขามีสิทธิ์ไถ่บ้านนั้นคืนภายใน 1 ปีหลังจากที่ขาย เขามีสิทธิ์จะไถ่+บ้านคืนตลอดระยะเวลา 1 ปี 30 แต่ถ้าครบ 1 ปีแล้วเขาไม่ไถ่คืน บ้านซึ่งอยู่ในเมืองที่มีกำแพงนั้นจะตกเป็นสมบัติของผู้ซื้อไปตลอดทุกยุคทุกสมัย บ้านนั้นจะไม่กลับมาเป็นของเจ้าของเดิมถึงแม้จะเป็นปีที่น่ายินดี 31 แต่บ้านซึ่งอยู่ในหมู่บ้านที่ไม่มีกำแพงจะเป็นเหมือนที่ดินทั่วไป ผู้ขายมีสิทธิ์ไถ่คืนได้ตลอด และในปีที่น่ายินดี บ้านนั้นจะกลับมาเป็นของเจ้าของเดิม
32 “‘สำหรับบ้านของคนในตระกูลเลวีที่อยู่ตามเมืองต่าง ๆ ของพวกเขานั้น+ พวกเขามีสิทธิ์ไถ่คืนได้ตลอด 33 ถ้าคนในตระกูลเลวีขายบ้านในเมืองที่เขาได้รับเป็นกรรมสิทธิ์ แล้วไม่ไถ่คืน บ้านนั้นจะกลับมาเป็นของเขาในปีที่น่ายินดี+ เพราะบ้านในเมืองของคนเลวีเป็นสมบัติที่พวกเขาได้รับในแผ่นดินของชาวอิสราเอล+ 34 แต่ทุ่งหญ้าสำหรับเลี้ยงสัตว์+ที่อยู่รอบ ๆ เมืองของพวกเขาจะขายไม่ได้ เพราะเป็นสมบัติของพวกเขาตลอดไป
35 “‘ถ้าพี่น้องที่อยู่กับพวกเจ้ายากจนลงและหาเลี้ยงตัวเองไม่ได้ เจ้าต้องช่วยเหลือเขา+เหมือนกับที่ช่วยเหลือคนต่างชาติและคนที่ย้ายมาอาศัยอยู่ในแผ่นดินของเจ้า+ เพื่อเขาจะอยู่กับพวกเจ้าได้ต่อไป 36 อย่าคิดดอกเบี้ยหรือเอากำไรจากเขา*+ พวกเจ้าต้องเกรงกลัวพระเจ้า+ แล้วพี่น้องของเจ้าจะอยู่กับพวกเจ้าได้ต่อไป 37 อย่าคิดดอกเบี้ยเมื่อให้เขายืมเงิน+ หรือให้อาหารโดยหวังผลประโยชน์ 38 เราคือยะโฮวาพระเจ้าของพวกเจ้า ผู้ที่พาเจ้าออกจากแผ่นดินอียิปต์+ เพื่อจะยกแผ่นดินคานาอันให้พวกเจ้าและเพื่อเป็นพระเจ้าของพวกเจ้า+
39 “‘ถ้าพี่น้องที่อยู่กับพวกเจ้ายากจนถึงขั้นต้องขายตัวเอง+ เจ้าอย่าบังคับเขาให้ทำงานเหมือนทาส+ 40 ให้ปฏิบัติกับเขาเหมือนเป็นลูกจ้าง+ เหมือนเป็นคนที่ย้ายมาอาศัยอยู่ในแผ่นดินของเจ้า เขาจะทำงานให้เจ้าจนถึงปีที่น่ายินดี 41 แล้วเขากับลูก ๆ ก็จะกลับไปหาญาติพี่น้อง กลับไปอยู่ในที่ดินของบรรพบุรุษของเขา+ 42 เพราะพวกเขาเป็นทาสของเราซึ่งเราได้พาออกมาจากอียิปต์+ พวกเขาต้องไม่ขายตัวเองเป็นทาส 43 อย่าข่มเหงเขา+ พวกเจ้าต้องเกรงกลัวพระเจ้า+ 44 ทาสผู้ชายทาสผู้หญิงของเจ้าจะต้องเป็นคนจากชนชาติอื่น ๆ ที่อยู่ล้อมรอบพวกเจ้า เจ้าซื้อคนพวกนั้นมาเป็นทาสได้ 45 คนต่างชาติที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินของพวกเจ้า+ รวมทั้งครอบครัวของพวกเขาที่เกิดในแผ่นดินของพวกเจ้า เจ้าก็ซื้อพวกเขามาเป็นทาสได้ แล้วพวกเขาจะเป็นสมบัติของเจ้า 46 เจ้าจะยกพวกเขาให้ลูกหลานของเจ้าเป็นมรดกและเป็นสมบัติของเขาตลอดไปก็ได้ เจ้าใช้พวกเขาทำงานเป็นทาสได้ แต่สำหรับพี่น้องของเจ้าที่เป็นชาวอิสราเอลนั้น อย่ากดขี่ข่มเหงพวกเขา+
47 “‘แต่ถ้าคนต่างชาติหรือคนที่ย้ายมาอาศัยอยู่ในแผ่นดินของเจ้าร่ำรวยขึ้น และพี่น้องของเจ้ายากจนถึงขั้นต้องขายตัวเองให้พวกเขา หรือขายให้คนในครอบครัวของเขา 48 หลังจากที่ขายตัวเองแล้วเขาก็ยังมีสิทธิ์ได้รับการไถ่คืน พี่น้องของเขาจะไถ่ตัวเขาคืนมาได้+ 49 ลุง อา ลูกชายของลุง ลูกชายของอา หรือญาติใกล้ชิด* ซึ่งอยู่ในวงศ์ตระกูลของเขาก็ไถ่เขาได้
“‘หรือถ้าเขาเองเกิดร่ำรวยขึ้นมา เขาก็ไถ่ตัวเองได้ด้วย+ 50 ให้เขากับคนที่ซื้อตัวเขามานับจำนวนปีจากปีที่เขาขายตัวเองจนถึงปีที่น่ายินดี+ ซึ่งราคาที่เขาขายตัวเองไปจะเป็นไปตามจำนวนปีนั้น+ และในช่วงเวลาที่เขาทำงานให้นั้นต้องคิดในอัตราเดียวกับลูกจ้าง+ 51 ถ้ายังเหลืออีกหลายปีกว่าจะถึงปีที่น่ายินดี ก็ให้เขาจ่ายค่าไถ่ตัวตามจำนวนปีที่เหลือ 52 ถ้าอีกไม่กี่ปีจะถึงปีที่น่ายินดี เขาก็ต้องนับจำนวนปีที่เหลือแล้วจ่ายค่าไถ่ตัวตามนั้นเหมือนกัน 53 ทุกปีที่เขาทำงานให้นั้น เขาต้องได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นลูกจ้าง เจ้าต้องคอยดูแลอย่าให้เขาถูกข่มเหง+ 54 แต่ถ้าเขาไม่สามารถไถ่ตัวเองตามที่ว่ามานี้ เขากับลูก ๆ จะได้รับอิสรภาพในปีที่น่ายินดี+
55 “‘เพราะชาวอิสราเอลเป็นทาสของเรา พวกเขาเป็นทาสของเราซึ่งเราได้พาออกมาจากอียิปต์+ เราคือยะโฮวาพระเจ้าของพวกเจ้า