เฉลยธรรมบัญญัติ
31 ต่อมา โมเสสได้ออกไปพูดกับชาวอิสราเอลว่า 2 “ตอนนี้ผมก็อายุ 120 ปีแล้ว+ ผมนำพวกคุณต่อไปไม่ได้แล้วเพราะพระยะโฮวาบอกผมว่า ‘เจ้าจะไม่ได้ข้ามแม่น้ำจอร์แดน’+ 3 พระยะโฮวาพระเจ้าของคุณจะเป็นผู้นำหน้าคุณข้ามแม่น้ำไป พระองค์จะกำจัดชนชาติต่าง ๆ ต่อหน้าคุณเพื่อคุณจะเข้าไปครอบครองแผ่นดินของพวกเขา+ โยชูวาจะเป็นคนที่นำคุณข้ามแม่น้ำ+ตามที่พระยะโฮวาบอกไว้ 4 พระยะโฮวาจะทำกับพวกเขาเหมือนที่ทำกับสิโหน+และโอก+กษัตริย์ของชาวอาโมไรต์ และเหมือนที่ทำกับแผ่นดินของพวกเขาตอนที่พระองค์กำจัดพวกเขาออกไป+ 5 พระยะโฮวาจะทำให้พวกเขาพ่ายแพ้ และพวกคุณจะต้องทำกับพวกเขาตามที่ผมสั่งพวกคุณไว้+ 6 ขอให้กล้าหาญและเข้มแข็ง+ อย่าไปกลัวพวกเขา+ เพราะพระยะโฮวาพระเจ้าจะนำหน้าคุณ พระองค์จะไม่ทิ้งขว้างหรือทอดทิ้งคุณเลย”+
7 แล้วโมเสสก็เรียกโยชูวามาพบ และพูดกับเขาต่อหน้าชาวอิสราเอลว่า “ขอให้กล้าหาญและเข้มแข็ง+ เพราะคุณจะต้องพาชนชาตินี้เข้าไปในแผ่นดินที่พระยะโฮวาสาบานไว้กับบรรพบุรุษของเขาว่าจะยกให้พวกเขา และคุณจะต้องมอบแผ่นดินนั้นให้พวกเขาเป็นมรดก+ 8 พระยะโฮวาจะนำหน้าคุณ พระองค์จะอยู่กับคุณต่อไป+ พระองค์จะไม่ทิ้งขว้างหรือทอดทิ้งคุณ อย่ากลัวหรือหวั่นเกรงเลย”+
9 โมเสสได้เขียนข้อบัญญัตินี้ไว้+และมอบให้พวกปุโรหิตกับคนเลวีที่หามหีบสัญญาของพระยะโฮวากับพวกผู้นำทั้งหมดของชาวอิสราเอล 10 โมเสสสั่งพวกเขาว่า “ทุก ๆ ปลายปีที่ 7 ซึ่งเป็นปีที่จะต้องยกหนี้+ ในช่วงเทศกาลอยู่เพิงตามเวลาที่กำหนดไว้+ 11 ตอนที่ชาวอิสราเอลมาชุมนุมกันต่อหน้าพระยะโฮวา+พระเจ้าในที่ที่พระองค์เลือกไว้ คุณจะต้องอ่านข้อบัญญัตินี้ให้ชาวอิสราเอลทุกคนฟัง+ 12 ให้ประชาชนมาพร้อมหน้ากัน+ ทั้งผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก ๆ และคนต่างชาติที่อาศัยอยู่ในเมืองของคุณ พวกเขาจะได้ฟังและเรียนรู้ที่จะเกรงกลัวพระยะโฮวาพระเจ้า และใส่ใจทำตามข้อบัญญัติทั้งหมดนี้ 13 ลูกหลานของพวกเขาที่ยังไม่รู้จักข้อบัญญัตินี้จะได้ฟัง+ และได้เรียนรู้ที่จะเกรงกลัวพระยะโฮวาพระเจ้าตลอดเวลาที่พวกคุณอาศัยอยู่ในแผ่นดินที่พวกคุณจะข้ามแม่น้ำจอร์แดนเข้าไปครอบครอง”+
14 แล้วพระยะโฮวาก็พูดกับโมเสสว่า “ใกล้จะถึงเวลาที่เจ้าต้องตายแล้ว+ ไปเรียกโยชูวาให้เข้าไปในเต็นท์เข้าเฝ้ากับเจ้า เราจะได้แต่งตั้งเขา”+ โมเสสกับโยชูวาก็เข้าไปในเต็นท์เข้าเฝ้า 15 แล้วพระยะโฮวาก็มาหาเขาที่เต็นท์เข้าเฝ้าในเสาเมฆ และเสาเมฆนั้นลอยอยู่ตรงทางเข้าเต็นท์+
16 พระยะโฮวาพูดกับโมเสสว่า “เจ้าใกล้จะตายแล้ว และประชาชนพวกนี้จะเริ่มไม่ซื่อสัตย์ต่อเราโดยไปกราบไหว้พระของคนต่างชาติที่อยู่โดยรอบในแผ่นดินที่พวกเขากำลังจะเข้าไป+ พวกเขาจะทิ้งเรา+และละเมิดสัญญาที่เราทำกับพวกเขา+ 17 ในตอนนั้น เราจะโกรธพวกเขามาก+ เราจะทิ้งพวกเขา+และซ่อนตัวไม่ให้พวกเขาพบ+จนกว่าพวกเขาจะพินาศ และเมื่อพวกเขาเจอกับความหายนะและความทุกข์หลายอย่าง+ พวกเขาก็จะพูดว่า ‘ที่พวกเราเจอความหายนะแบบนี้เป็นเพราะพระเจ้าไม่อยู่กับพวกเราแล้วใช่ไหม?’+ 18 แต่เราก็จะยังซ่อนตัวอยู่ในวันนั้นเพราะความชั่วทั้งหมดที่พวกเขาทำ พวกเขาทิ้งเราไปนมัสการพระอื่น+
19 “เจ้าจงเขียนบทเพลงนี้ไว้+และสอนชาวอิสราเอล+ให้ร้องจนขึ้นใจ*เพื่อบทเพลงนี้จะทำให้ชาวอิสราเอลนึกถึงคำเตือนของเรา+ 20 เพราะเมื่อเราพาพวกเขาเข้าไปในแผ่นดินที่เราสาบานไว้กับบรรพบุรุษของเขา+ ซึ่งเป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งมากมาย+ พอพวกเขาได้กินจนอิ่มหนำและเจริญรุ่งเรือง+ พวกเขาจะไปหาพระอื่นและนมัสการพระพวกนั้น พวกเขาจะดูหมิ่นเราและละเมิดสัญญาของเรา+ 21 เมื่อพวกเขาเจอกับความหายนะและความทุกข์หลายอย่าง+ บทเพลงนี้จะทำให้เขานึกถึงคำเตือนของเรา (เพราะลูกหลานของพวกเขาจะไม่ลืมบทเพลงนี้) เรารู้ว่าพวกเขามีแนวโน้มจะเป็นยังไง+ ตั้งแต่ก่อนที่เราจะนำพวกเขาเข้าไปในแผ่นดินที่เราสาบานไว้ด้วยซ้ำ”
22 โมเสสจึงเขียนบทเพลงนี้ไว้ในวันนั้น และสอนชาวอิสราเอลให้ร้องเพลงนี้
23 พระเจ้าแต่งตั้งโยชูวา+ลูกชายของนูนและบอกว่า “ให้กล้าหาญและเข้มแข็ง+ เพราะเจ้าจะต้องพาชาวอิสราเอลเข้าไปในแผ่นดินที่เราสาบานไว้กับพวกเขา+ เราจะอยู่กับเจ้าเสมอ”
24 พอโมเสสเขียนข้อบัญญัติทั้งหมดลงในม้วนหนังสือเสร็จ+ 25 โมเสสก็สั่งคนเลวีที่หามหีบสัญญาของพระยะโฮวาว่า 26 “เอาม้วนหนังสือกฎหมายนี้+วางไว้ข้าง ๆ หีบสัญญา+ของพระยะโฮวาพระเจ้า ม้วนหนังสือนี้จะทำให้คุณนึกถึงคำเตือนของพระเจ้า 27 เพราะผมรู้ดีว่าพวกคุณชอบกบฏ+และดื้อดึง+ ถ้าพวกคุณกบฏต่อพระยะโฮวาทั้ง ๆ ที่ผมยังอยู่ พวกคุณจะทำยิ่งกว่านั้นอีกตอนที่ผมตายแล้ว 28 ให้พวกผู้นำทุกคนในตระกูลต่าง ๆ ของพวกคุณมาหาผม รวมทั้งพวกเจ้าหน้าที่ด้วย ผมจะได้พูดให้พวกเขาฟังและจะได้ให้ฟ้าดินเป็นพยานด้วย+ 29 เพราะผมรู้ดีว่าเมื่อผมตายไปแล้ว พวกคุณจะต้องทำชั่ว+และทิ้งแนวทางที่ผมสั่งพวกคุณไว้แน่ ๆ แล้วในที่สุดพวกคุณก็ต้องเจอกับความหายนะ+ เพราะพวกคุณจะทำสิ่งชั่วร้ายในสายตาของพระยะโฮวา และทำให้พระองค์โกรธเคืองด้วยการกระทำของพวกคุณ”
30 แล้วโมเสสก็ร้องเพลงบทนี้ให้ชาวอิสราเอลทุกคนฟังตั้งแต่ต้นจนจบ บทเพลงนั้นมีดังนี้+