โยบ
19 โยบตอบว่า
4 ถ้าผมทำผิดจริง
มันก็เป็นเรื่องของผม
5 ถ้าพวกคุณยังจะยกตัวเองเหนือกว่าผม
และอ้างว่าทำถูกแล้วที่ด่าว่าผม
6 ก็ขอให้รู้ไว้ว่า พระเจ้านั่นแหละที่หลอกลวงผม
พระองค์ใช้ตาข่ายจับผม
7 ผมร้องคร่ำครวญไม่หยุดว่า ‘ผมถูกทำร้าย!’ แต่ไม่มีใครฟัง+
ผมร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไม่ได้รับความเป็นธรรม+
8 พระองค์ตั้งกำแพงหินกั้นทางเดินของผมจนผมผ่านไปไม่ได้
และทำให้ทางของผมมืดมิด+
9 พระองค์ทำให้ผมไม่เหลือศักดิ์ศรี
และถอดมงกุฎออกจากหัวผม
10 พระองค์โจมตีผมจากทุกทิศทางจนย่อยยับ
พระองค์ทำลายความหวังของผมเหมือนถอนรากต้นไม้
11 พระองค์โกรธผมมาก
และมองผมเป็นศัตรู+
12 กองทัพของพระองค์มาล้อมผม
และตั้งค่ายรอบเต็นท์ของผม
13 พระองค์ไล่พี่น้องของผมไปไกล
คนที่รู้จักผมก็หนีหน้าไปหมด+
15 แขกในบ้าน+และทาสหญิงมองผมเป็นคนแปลกหน้า
พวกเขาเห็นผมเป็นคนต่างชาติ
16 ผมเรียกหาคนรับใช้ แต่เขาไม่ตอบ
ผมถึงกับต้องอ้อนวอนให้เขาเห็นใจ
17 ภรรยาผมรังเกียจลมหายใจของผม+
และพี่น้องท้องเดียวกันก็ยังขยะแขยงผม
18 แม้แต่เด็กเล็ก ๆ ก็ดูถูกผม
พวกเขาหัวเราะเยาะตอนที่ผมลุกขึ้น
21 ได้โปรดเถอะเพื่อน สงสารผมหน่อย
พระเจ้าทำร้ายผมแล้ว+
23 ผมอยากให้เขียนคำพูดของผมไว้
อยากให้จดไว้ในสมุด
24 สลักมันไว้บนหินด้วยเหล็กแหลมและตะกั่ว
ให้มันคงอยู่ตลอดไป
25 เพราะผมรู้ดีว่าผู้ที่ไถ่ผมยังมีชีวิตอยู่+
ในที่สุดเขาจะมาและลุกขึ้นยืนบนแผ่นดิน
26 หลังจากผิวหนังของผมเสียไปหมดแล้ว
ตอนที่ผมยังมีชีวิตอยู่ ผมก็จะได้เห็นพระเจ้า
27 ผมเองจะเห็นพระเจ้า
ผมจะเห็นพระองค์ด้วยตาของผม คนอื่นจะไม่เห็น+
แต่ตอนนี้ผมเหนื่อยล้าเต็มที
28 เพราะพวกคุณพูดว่า ‘เราไปข่มเหงเขาเมื่อไร?’+
เหมือนกับจะบอกว่าปัญหาทั้งหมดเกิดจากตัวผม