อิสยาห์
66 พระยะโฮวาพูดว่า
“สวรรค์เป็นบัลลังก์ของเรา ส่วนโลกก็เป็นที่วางเท้าของเรา+
ถ้าอย่างนั้น วิหารที่เจ้าคิดจะสร้างให้เรานั้นจะอยู่ที่ไหน?+
และจะให้เราอยู่ที่ไหนดีล่ะ?+
2 เราเองเป็นผู้สร้างสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด
ที่มีสิ่งเหล่านี้ก็เพราะเรา”+
พระยะโฮวาพูดต่อไปว่า “แต่สิ่งที่เราสนใจมากกว่า
คือ คนที่ถ่อมตัวและสำนึกผิดซึ่งฟังสิ่งที่เราพูดด้วยความเกรงกลัว+
3 แต่คนที่ฆ่าวัวถวายก็เป็นเหมือนกับได้ฆ่าคน+
คนที่ถวายแกะเป็นเครื่องบูชาก็เป็นเหมือนคนที่หักคอสุนัข+
คนที่เอาของมาถวายก็เป็นเหมือนคนที่เอาเลือดหมูมาถวาย+
คนที่เอากำยานมาถวาย+ก็เป็นเหมือนคนที่ท่องคาถาอวยพร*+
คนพวกนี้เลือกทางเดินของเขาเอง
พวกเขาชอบสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียน
4 ดังนั้น เราจะคิดดูว่าจะลงโทษพวกเขายังไงดี+
พวกเขากลัวอะไร เราก็จะให้เจอกับสิ่งนั้น
เพราะเมื่อเราเรียก ก็ไม่มีใครตอบ
เมื่อเราพูด ก็ไม่มีใครฟัง+
พวกเขามัวแต่ทำสิ่งที่เราเห็นว่าชั่ว
และเลือกทำแต่สิ่งที่เราไม่พอใจ”+
5 คนที่ฟังพระยะโฮวาด้วยความเกรงกลัว ขอให้ฟังที่พระเจ้าพูด พระองค์พูดว่า
“พี่น้องของเจ้าที่เกลียดชังเจ้าและขับไล่เจ้าเพราะเรา พวกเขาทำเป็นพูดว่า ‘ขอให้พระยะโฮวาได้รับการสรรเสริญ’+
แต่เราจะมาและทำให้พวกเขาอับอายขายหน้า+
ส่วนพวกเจ้า เราจะนำความยินดีมาให้”
6 ฟังสิ มีเสียงชุลมุนวุ่นวายจากในเมือง เป็นเสียงดังมาจากวิหาร
เพราะพระยะโฮวากำลังจัดการกับศัตรูอย่างสาสมตามสิ่งที่พวกเขาทำ
7 ศิโยนยังไม่ทันเจ็บท้อง ก็คลอดแล้ว+
เธอคลอดลูกชาย ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ทันเจ็บท้องคลอด
8 มีใครเคยได้ยินเรื่องอย่างนี้บ้าง?
มีใครเคยเห็นเรื่องแบบนี้ไหม?
จะมีประเทศที่เกิดภายในวันเดียวหรือ?
หรือจะมีชาติที่เกิดในชั่วพริบตาไหม?
แต่พอศิโยนรู้สึกเจ็บท้องคลอด เธอก็คลอดลูก ๆ ออกมาทันที
9 พระยะโฮวาถามว่า “เมื่อเราให้ถึงกำหนดคลอด จะให้เราห้ามไม่ให้เด็กคลอดออกมาหรือ?”
พระเจ้าของคุณยังถามอีกว่า “เมื่อถึงเวลาที่ต้องคลอดแล้ว เราจะห้ามแม่ไม่ให้เบ่งลูกออกมาหรือ?”
10 พวกคุณที่รักเยรูซาเล็ม+ ขอให้ยินดีและชื่นชมกับเมืองนี้เถอะ+
พวกคุณที่โศกเศร้าเสียใจในสิ่งที่เกิดขึ้นกับเมืองนี้ ขอให้ชื่นชมและยินดีอย่างเต็มที่
11 เพราะพวกคุณจะเป็นเหมือนกับทารกที่ได้รับการปลอบโยนและรู้สึกพอใจเมื่อได้ดูดน้ำนมจากอกแม่
พวกคุณจะได้ดื่มด่ำกับความสุขเมื่อเห็นสง่าราศีของเมืองนี้
12 เพราะพระยะโฮวาพูดว่า
“เราจะให้ความสงบสุขหลั่งไหลมาที่เมืองนี้เหมือนกับแม่น้ำไหล+
และสิ่งที่มีค่าจากชาติต่าง ๆ จะไหลบ่ามาเหมือนลำน้ำเชี่ยว+
พวกเจ้าจะได้ดูดน้ำนม จะมีคนอุ้มเจ้าใส่เอว
และเขย่าตัวเจ้าเล่นอยู่บนตัก
13 เราจะปลอบเจ้า+
เหมือนอย่างแม่ปลอบลูก
และเจ้าจะได้รับการปลอบโยนเมื่อเห็นเยรูซาเล็มได้รับการฟื้นฟูขึ้นมาใหม่+
14 แล้วเจ้าจะได้เห็นสิ่งนี้ และใจของเจ้าจะชื่นบาน
กระดูกของเจ้าจะมีชีวิตชีวาเหมือนต้นหญ้าอ่อน
แล้วผู้รับใช้ของเราจะได้รู้ถึงอำนาจของเรายะโฮวา
แต่พวกศัตรูจะต้องเจอกับความโกรธของเรา”+
15 พระเจ้าพูดต่อไปว่า “เพราะเรายะโฮวาจะมาอย่างไฟ+
และรถศึกของเราจะมาอย่างลมพายุ+
มาแก้แค้นด้วยความโกรธอันร้อนแรง
มาลงโทษด้วยเปลวไฟ+
16 เพราะเรายะโฮวาจะมาพิพากษาลงโทษมนุษย์ทุกคน
ด้วยไฟและด้วยดาบ
และคนที่ถูกเรายะโฮวาประหารจะมีมากมาย
17 “คนที่ชำระตัวให้บริสุทธิ์สะอาดเพื่อจะไปที่สวน*+แล้วติดตามคนที่อยู่กลางสวน และคนที่กินเนื้อหมู+ กินสิ่งที่น่ารังเกียจ และกินหนู+ คนพวกนี้จะต้องพบจุดจบไปด้วยกัน” พระยะโฮวาพูดไว้อย่างนั้น 18 “เรารู้ว่าพวกเขาทำอะไรอยู่และคิดอะไรกัน เรากำลังจะมาเพื่อรวบรวมผู้คนจากทุกชาติทุกภาษา แล้วพวกเขาจะได้มาเห็นสง่าราศีของเรา”
19 พระเจ้าพูดว่า “เราจะให้มีพยานหลักฐานในหมู่พวกเขา โดยบางคนที่รอดชีวิตนั้นเราจะส่งไปยังชาติต่าง ๆ ส่งไปที่ทาร์ชิช+ ปูล และลูด+ซึ่งเป็นนักยิงธนู ส่งไปที่ทูบัลและยาวาน+ ส่งไปยังเกาะต่าง ๆ ที่ห่างไกล ไปหาผู้คนที่ยังไม่เคยได้ยินเรื่องราวของเราและไม่เคยได้เห็นความสง่างามของเรา เพื่อที่คนเหล่านี้ที่เราส่งไปจะพูดถึงความสง่างามของเราท่ามกลางนานาชาติ+ 20 พวกเขาจะพาพี่น้องของเจ้าออกมาจากชาติต่าง ๆ+ จะขี่ม้า นั่งรถศึก นั่งเกวียนที่มีหลังคา ขี่ล่อ และขี่อูฐที่ปราดเปรียวมาที่เยรูซาเล็มภูเขาบริสุทธิ์ของเรา พวกเขาจะพาพี่น้องของเจ้ามาถวายเรายะโฮวา เหมือนกับตอนที่ชาวอิสราเอลนำของซึ่งใส่ในภาชนะที่สะอาดเข้ามาถวายเรายะโฮวาในวิหาร” พระยะโฮวาพูดไว้อย่างนั้น
21 พระยะโฮวาพูดว่า “และเราจะให้บางคนเป็นปุโรหิตและบางคนเป็นคนเลวี”
22 พระยะโฮวาพูดอีกว่า “เหมือนกับที่ฟ้าสวรรค์ใหม่และโลกใหม่+ ที่เราสร้างไว้จะคงอยู่ตลอดไปตรงหน้าเรา ลูกหลานของเจ้าและชื่อของเจ้าก็จะคงอยู่ตลอดไป”+
23 และพระยะโฮวาพูดว่า “มนุษย์ทุกคนจะหมอบลงนมัสการต่อหน้าเรา+
พวกเขาจะทำอย่างนี้ตลอดไปทุกเดือนทุกสัปดาห์*
24 และพวกเขาจะออกไปดูซากศพของคนที่กบฏต่อเรา
หนอนที่อยู่บนซากศพเหล่านั้นจะไม่ตาย
ไฟที่เผาไหม้อยู่ก็จะไม่ดับ+
และซากศพเหล่านั้นจะกลายเป็นสิ่งที่ใคร ๆ ขยะแขยง”