จดหมายฉบับแรกถึงคริสเตียนในเมืองโครินธ์
2 ดังนั้น พี่น้องครับ ตอนที่ผมมาหาพวกคุณและประกาศความลับศักดิ์สิทธิ์+ของพระเจ้าให้ฟัง ผมไม่ได้ใช้คำพูดหรือสติปัญญาที่เลิศเลอ+ 2 เพราะผมตั้งใจจะให้พวกคุณสนใจแต่เรื่องพระเยซูคริสต์และเรื่องที่ท่านถูกประหารบนเสา+ 3 ผมมาหาพวกคุณอย่างคนอ่อนแอและกลัวจนตัวสั่น 4 คำพูดของผมและเรื่องที่ผมประกาศก็ไม่ใช่คำพูดที่โน้มน้าวใจด้วยปัญญาของมนุษย์ แต่เป็นคำพูดที่แสดงถึงพลังและฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า+ 5 เพื่อพวกคุณจะมีความเชื่อเพราะฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า ไม่ใช่เพราะปัญญาของมนุษย์
6 เราพูดเรื่องสติปัญญากับคนที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว+ แต่ไม่ใช่เรื่องปัญญาของโลกนี้* หรือของพวกผู้มีอำนาจปกครองในโลกนี้ที่จะไม่มีอีกต่อไป+ 7 แต่เราพูดเรื่องสติปัญญาของพระเจ้าที่ซ่อนอยู่ในความลับศักดิ์สิทธิ์+ เป็นเรื่องที่พระเจ้าตั้งใจไว้แล้วก่อนทุกยุคทุกสมัยว่าจะให้เราได้รับเกียรติที่สูงส่ง 8 ไม่มีผู้มีอำนาจปกครองคนไหนในโลกนี้*รู้จักสติปัญญานั้น+ เพราะถ้ารู้จัก พวกเขาก็คงไม่ประหารผู้เป็นนายที่ยิ่งใหญ่* 9 เหมือนที่พระคัมภีร์บอกไว้ว่า “สิ่งที่ตาไม่ได้เห็น หูไม่ได้ยิน และเกินความเข้าใจมนุษย์ สิ่งเหล่านั้นแหละที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้คนที่รักพระองค์”+ 10 พระเจ้าเปิดเผยสิ่งเหล่านั้นกับเรา+ด้วยพลังของพระองค์+ พลังนั้นหยั่งรู้ทุกสิ่ง แม้แต่สิ่งลึกซึ้งของพระเจ้า+
11 ใครจะรู้ใจของคนได้นอกจากตัวเขาเอง? คล้ายกัน ไม่มีใครจะรู้ใจพระเจ้าได้นอกจากพลังของพระองค์เองจะเปิดเผยให้รู้ 12 เราไม่ได้รับน้ำใจของโลก แต่ได้รับพลังจากพระเจ้า+ เพื่อเราจะรู้จักสิ่งต่าง ๆ ที่พระเจ้าโปรดให้กับเรา 13 และเรายังพูดถึงสิ่งเหล่านั้นด้วย เราไม่ได้พูดตามที่คนฉลาด ๆ สอน แต่พูดตามที่พลังของพระเจ้าสอน+ และเราอธิบายเรื่องพระเจ้าด้วยคำพูดที่มาจากพลังของพระองค์
14 แต่คนที่คิดแบบโลก*ไม่ยอมรับ*สิ่งที่มาจากพลังของพระเจ้า เขาถือว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องโง่ และเขาไม่สามารถเข้าใจได้ เพราะเพื่อจะเข้าใจสิ่งเหล่านั้นได้ต้องตรวจสอบด้วยความช่วยเหลือจากพลังของพระเจ้า 15 ส่วนคนที่ได้รับการชี้นำจากพลังของพระเจ้านั้นจะตรวจสอบทุกสิ่งได้+ แต่ไม่มีใครตรวจสอบเขาได้ 16 เพราะ “ใครจะรู้ใจพระยะโฮวา*เพื่อจะสั่งสอนพระองค์ได้?”+ แต่เรามีจิตใจอย่างพระคริสต์+