บท 48
ลูกชายของแม่ม่ายตายแล้วฟื้น
ช่วงที่มีความแห้งแล้ง พระยะโฮวาบอกเอลียาห์ว่า ‘ไปที่เมืองศาเรฟัท แม่ม่ายคนหนึ่งในเมืองนั้นจะเลี้ยงอาหารเจ้า’ พอไปถึงประตูเมือง เอลียาห์เห็นแม่ม่ายยากจนคนหนึ่งกำลังเก็บฟืนอยู่ เอลียาห์ขอน้ำจากเธอ และตอนที่เธอกำลังไปเอาน้ำ เขาก็ตะโกนบอกว่า ‘ขอขนมปังให้ผมสักชิ้นด้วยนะ’ แต่เธอตอบว่า ‘ฉันไม่มีขนมปังหรอก มีแค่แป้งกับน้ำมันนิดเดียว พอแค่ทำขนมปังก้อนเล็ก ๆ กินกับลูกชายเท่านั้นแหละ’ แต่เอลียาห์บอกว่า ‘พระยะโฮวาสัญญาว่าถ้าคุณทำขนมปังให้ผมก่อน คุณจะมีแป้งกับน้ำมันใช้ไปจนกว่าฝนจะตกอีกครั้ง’
แม่ม่ายก็กลับบ้านไปทำขนมปังให้ผู้พยากรณ์เอลียาห์ แล้วก็เป็นอย่างที่พระยะโฮวาสัญญาไว้ แป้งและน้ำมันในไหของเธอไม่เคยหมด เธอกับลูกชายมีอาหารกินตลอดช่วงที่มีความแห้งแล้ง
แต่ก็มีเรื่องน่าเศร้าเกิดขึ้น ลูกชายของแม่ม่ายป่วยหนักแล้วก็ตาย เธอกอดลูกไว้และขอร้องให้เอลียาห์ช่วย เอลียาห์จึงอุ้มลูกชายของแม่ม่ายขึ้นไปที่ห้องชั้นบน เขาวางเด็กลงบนเตียงและอธิษฐานว่า ‘พระยะโฮวาครับ โปรดทำให้เด็กคนนี้ฟื้นขึ้นจากตายด้วย’ สิ่งที่พระยะโฮวาจะทำเป็นเรื่องมหัศจรรย์จริง ๆ เพราะอะไรรู้ไหม? เพราะไม่เคยมีมนุษย์ฟื้นขึ้นจากตายมาก่อน และแม่ม่ายกับลูกของเธอก็ไม่ใช่ชาวอิสราเอลด้วย
ลูกชายของแม่ม่ายฟื้นขึ้นมาและเริ่มหายใจอีกครั้ง! เอลียาห์บอกแม่ม่ายว่า ‘ดูสิ ลูกของคุณฟื้นแล้ว!’ เธอดีใจมากและพูดกับเอลียาห์ว่า ‘ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าท่านเป็นคนของพระเจ้าจริง ๆ เพราะท่านพูดแต่สิ่งที่พระยะโฮวาบอกให้พูด’
“ดูอย่างอีกาสิ มันไม่ได้หว่านหรือเก็บเกี่ยว ไม่มีห้องเสบียงหรือยุ้งฉาง แต่พระเจ้าเลี้ยงดูพวกมันอยู่ พวกคุณมีค่ามากกว่านกหลายเท่าไม่ใช่หรือ?”—ลูกา 12:24