อิสยาห์
49 เกาะทั้งหลาย ขอให้ฟัง
ชาติต่าง ๆ ที่อยู่ห่างไกล ขอให้สนใจ+
ตั้งแต่ผมยังไม่เกิด พระยะโฮวาก็เรียกผมแล้ว+
ตั้งแต่ยังอยู่ในท้องแม่ พระองค์ได้เรียกชื่อของผม
2 พระเจ้าทำให้ปากของผมคมเหมือนดาบ
พระองค์เอามือบังผมไว้+
พระองค์ทำให้ผมเป็นเหมือนลูกธนูที่แหลมคม
และซ่อนผมไว้ในกระบอกใส่ลูกธนูของพระองค์
3 พระเจ้าพูดกับผมว่า “อิสราเอล เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเรา+
ผู้คนจะได้เห็นความสง่างามของเราโดยทางเจ้า”+
4 แต่ผมพูดว่า “ผมทำงานเหนื่อยเปล่า
ผมเสียแรงไปเปล่า ๆ ไม่ได้อะไรเลย
5 และตอนนี้ พระยะโฮวาผู้ที่ให้ผมเป็นผู้รับใช้พระองค์ตั้งแต่ยังอยู่ในท้อง
พระองค์บอกให้ผมพายาโคบกลับมาหาพระองค์
เพื่อที่อิสราเอลจะถูกรวบรวมมาอยู่กับพระองค์+
ในสายตาของพระยะโฮวา ผมมีเกียรติ
และพระองค์จะเป็นกำลังให้กับผม
6 และพระเจ้าพูดว่า “การที่เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเรา
เป็นผู้ฟื้นฟูตระกูลต่าง ๆ ของยาโคบขึ้นใหม่
และเป็นผู้นำชาวอิสราเอลที่เหลืออยู่ให้กลับมานั้นยังไม่พอ
เพราะเราจะให้เจ้าเป็นแสงสว่างของชาติต่าง ๆ+
เพื่อที่การช่วยให้รอดของเราจะไปถึงสุดขอบโลก”+
7 พระยะโฮวาเป็นผู้ที่ไถ่อิสราเอลคืนมา และเป็นพระเจ้าองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล+ พระองค์พูดกับผู้หนึ่งซึ่งถูกดูหมิ่น+และถูกชาติหนึ่งรังเกียจ และเป็นข้ารับใช้ของผู้มีอำนาจปกครองว่า
“เมื่อพวกกษัตริย์เห็นก็จะลุกขึ้น
พวกเจ้านายก็ก้มลงคำนับ
เพราะพวกเขาเคารพนับถือพระยะโฮวาซึ่งเป็นผู้ซื่อสัตย์+
เป็นพระเจ้าองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล และเป็นผู้ที่ได้เลือกเจ้า”+
8 พระยะโฮวาพูดว่า
“ในเวลาที่เราเมตตาเจ้าเป็นพิเศษ* เราฟังเจ้า+
และในวันแห่งความรอด เราช่วยเจ้าไว้+
เราจะปกป้องเจ้าเพื่อให้เจ้าเป็นหลักประกัน*ให้กับประชาชน+
เพื่อฟื้นฟูแผ่นดินให้ดีเหมือนเดิม
และเพื่อคืนแผ่นดินร้างเปล่าที่เป็นมรดกนี้ให้ประชาชนของเรา+
9 เพื่อจะพูดกับคนที่ถูกคุมขังว่า ‘ออกมาเถอะ’+
และบอกคนที่อยู่ในความมืด+ว่า ‘ออกมาสิ’
พวกเขาจะมีอาหารกินตลอดทาง
และจะมีทุ่งหญ้าไว้เลี้ยงสัตว์ตลอดทางที่เขาเดิน*
เพราะพระเจ้าที่เมตตาเป็นผู้นำทางพวกเขา+
และพระองค์จะนำทางพวกเขาไปยังแหล่งน้ำต่าง ๆ+
11 เราจะทำให้ภูเขาของเรากลายเป็นถนน
และทางหลวงของเราจะถูกยกให้สูงขึ้น+
12 คอยดูนะ พวกเขาจะมาจากแดนไกล+
จะมาจากทางทิศเหนือและทิศตะวันตก
และมาจากแผ่นดินซีนิม”+
13 ให้ท้องฟ้าโห่ร้องด้วยความยินดี และให้แผ่นดินชื่นชมเบิกบาน+
ให้ภูเขาโห่ร้องอย่างมีความสุข+
เพราะพระยะโฮวาปลอบโยนประชาชนของพระองค์แล้ว+
และพระองค์เมตตาคนของพระองค์ที่ตกทุกข์ได้ยาก+
14 แต่ศิโยนกลับพูดว่า
“พระยะโฮวาทิ้งเราแล้ว+ พระยะโฮวาลืมเราไปแล้ว”+
15 คนเป็นแม่จะลืมลูกที่ยังไม่หย่านม
และไม่สงสารลูกที่เธอคลอดออกมาหรือ?
ถึงแม้เธอจะลืม แต่เราไม่มีทางลืมเจ้าเลย+
16 ดูสิ ชื่อของเจ้าเราเขียนไว้บนฝ่ามือเราแล้ว
กำแพงเมืองของเจ้าก็อยู่ตรงหน้าเราเสมอ
17 ให้ลูก ๆ ของเจ้ารีบกลับมา
เพราะคนที่ทำลายเจ้าก็ไปแล้ว
18 เงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ สิ
พวกเขาทั้งหมดกำลังมารวมตัวกัน+
และเข้ามาหาเจ้า
พระยะโฮวาบอกว่า “คนพวกนี้จะเป็นเหมือนเครื่องประดับให้เจ้าสวมอย่างแน่นอน
แน่นอนเหมือนที่เรามีชีวิตอยู่
เจ้าจะสวมใส่พวกเขาเหมือนกับที่เจ้าสาวสวมเครื่องประดับ
19 แม้แผ่นดินของเจ้าเคยเป็นที่ร้างเปล่าและเป็นซากปรักหักพัง+
แต่ในตอนนี้ จะมีคนมาอยู่อาศัยจนมันคับแคบเกินไป+
20 ลูกหลานที่เกิดหลังเหตุการณ์ที่เจ้าสูญเสียลูกไปจะพูดว่า
‘ที่นี่มันแคบเกินไปสำหรับเรา
ช่วยหาที่ให้เราอยู่หน่อยสิ’+
21 และเจ้าก็จะคิดว่า
‘เด็ก ๆ ที่พามาให้ฉันเป็นลูกของใครกัน?
เพราะฉันเสียลูกไปแล้ว ฉันเป็นหมัน
แถมยังถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยอีก
ใครกันที่เลี้ยงดูเด็กพวกนี้?+
22 พระยะโฮวาพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดพูดว่า
พวกเขาจะอุ้มลูกชายของเจ้ามา
และจะเอาลูกสาวของเจ้าขี่คอมาด้วย+
23 กษัตริย์ต่าง ๆ จะเป็นผู้ดูแลเจ้า+
และพวกเจ้าหญิงก็จะเป็นแม่นมของเจ้า
พวกเขาจะก้มลงคำนับเจ้าจนหน้าถึงดิน+
แล้วพวกเจ้าจะรู้ว่าเราคือยะโฮวา
คนที่วางใจเราจะไม่อับอายเลย”+
24 พวกที่ถูกทหารจับจะถูกปล่อยตัวหรือ?
และเชลยจะรอดพ้นจากผู้ที่กดขี่หรือ?
25 พระยะโฮวาบอกว่า
เราจะต่อต้านคนที่ต่อต้านเจ้า+
และเราจะช่วยลูกหลานของเจ้าให้รอด
26 เราจะทำให้คนที่กดขี่เจ้าต้องกินเนื้อตัวเอง
และพวกเขาจะดื่มเลือดของตัวเองจนมึนเมา เหมือนกับเมาเหล้าองุ่นหวาน