อิสยาห์
16 ให้ชาวโมอับส่งแกะตัวผู้ไปถวายผู้ปกครองแผ่นดิน
ส่งจากเสลา ผ่านที่กันดาร
ไปที่ภูเขาของเมืองศิโยน
2 ชาวโมอับจะมาอยู่ตรงบริเวณน้ำตื้นของแม่น้ำอาร์โนน+
พวกเขาจะเป็นเหมือนนกที่พลัดจากรัง+
3 “ถ้าคิดว่ารู้ ก็แนะนำมาเลย ถ้ารู้ว่าควรทำยังไง ก็ทำไป
หาร่มเงาปกป้องตัวเองตอนเที่ยงวันสิ เอาให้มืดเหมือนตอนกลางคืนไปเลย
แล้วก็ช่วยให้ที่ซ่อนคนที่ลี้ภัยด้วย อย่าไปทำร้ายพวกเขาทีหลังล่ะ
4 ขอให้คนที่ลี้ภัยอยู่กับคุณไปก่อนนะ โมอับ
ขอคุณช่วยให้ที่ซ่อนพวกเขาจากผู้ที่ตามมาฆ่า+
เมื่อคนที่กดขี่ถึงจุดจบ
การทำลายก็จะไม่มีอีกต่อไป
และคนที่เหยียบย่ำคนอื่นก็จะหมดไปจากโลก
5 แล้วพระเจ้าจะตั้งการปกครองหนึ่งขึ้นให้อยู่อย่างมั่นคง พระองค์จะทำด้วยความรัก*
และจะมีผู้หนึ่งนั่งบนบัลลังก์ในเต็นท์ของดาวิดและจะปกครองอย่างซื่อสัตย์+
ท่านผู้นั้นจะให้ความเป็นธรรมกับทุกคนและไม่รีรอในการทำสิ่งที่ถูกต้อง”+
6 พวกเราเคยได้ยินเรื่องความเย่อหยิ่งของโมอับ เขาหยิ่งเหลือเกิน+
เขาจองหอง ทะนงตัว และเกรี้ยวกราด+
แต่เรื่องที่เขาคุยโม้ไว้จะไม่มีวันเป็นจริง
7 ดังนั้น ชาวโมอับจะต้องร้องห่มร้องไห้เมื่อเขาเจอกับความหายนะ
พวกเขาจะพากันร้องไห้+
และตอนนั้นพวกเขาจะโหยหาขนมลูกเกดจากเมืองคีร์หะเรเชท+
8 เพราะสวนองุ่นขั้นบันไดที่เมืองเฮชโบน+เหี่ยวเฉาไปแล้ว
เถาองุ่นของเมืองสิบมาห์+ก็เหมือนกัน
ผู้มีอำนาจปกครองของชาติต่าง ๆ ได้เหยียบย่ำกิ่งที่มีลูกดกแดง
เป็นกิ่งที่แผ่ไปไกลถึงเมืองยาเซอร์+
แผ่เข้าไปถึงที่กันดาร
และแตกกิ่งก้านขยายไปไกลถึงทะเล
9 เพราะเหตุนี้ ผมจะร้องไห้ให้กับต้นองุ่นของเมืองสิบมาห์เหมือนที่ร้องไห้ให้กับเมืองยาเซอร์
ผมจะทำให้เมืองเฮชโบนและเอเลอาเลห์เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของผม+
เพราะไม่มีเสียงโห่ร้องยินดีเมื่อเก็บผลไม้หน้าร้อนกับพืชผลต่าง ๆ อีกแล้ว*
10 ความยินดีและความเบิกบานหายไปจากสวนผลไม้แล้ว
ไม่มีเสียงเพลงหรือเสียงโห่ร้องยินดีในสวนองุ่นอีกต่อไป+
ไม่มีใครย่ำองุ่นในบ่อย่ำอีกแล้ว
ผมทำให้เสียงโห่ร้องนั้นหยุดไป+
11 ดังนั้น เมื่อคิดถึงโมอับ ใจผมสั่นด้วยความเศร้า+
เหมือนสายพิณที่สั่น
ลึก ๆ ในใจผมยังอาลัยเมืองคีร์หะเรเชท+
12 ถึงแม้โมอับจะไปที่สถานบูชาบนที่สูง เขาก็จะเหนื่อยเปล่า และถึงเขาจะอธิษฐานในที่ศักดิ์สิทธิ์ของเขา ก็จะเปล่าประโยชน์+
13 พระยะโฮวาเคยบอกไว้อย่างนั้นเกี่ยวกับโมอับ 14 แต่ตอนนี้ พระยะโฮวาบอกว่า “ภายใน 3 ปีไม่ขาดไม่เกิน (อย่างที่คนงานนับเวลาเมื่อถูกจ้างงาน) โมอับซึ่งมีเกียรติยศมากมายจะถูกเหยียดลง เพราะจะเกิดความโกลาหลวุ่นวาย และคนที่เหลือรอดจะน้อยมากและไม่มีความสำคัญอะไร”+