Яритилиш
22 Бу вақиәләрдин кейин һәқиқий Худа Ибраһимни синиди. У уни: «Ибраһим!»— дәп чақирди. У җававән: «Мана мән!»— деди. 2 Худа униңға: «Илтимас, оғлуңни, өзәңниң ялғуз оғлини, сән сөйүдиған оғлуңни — Исһақни елип, Мория йеригә барғин вә шу җайда уни Мән саңа көрситип беридиған тағда көйдүрмә қурванлиқ қилғин»,— деди.
3 Ибраһим таң сәһәрдә туруп, ешигини тоқуп, өзи билән чакарлириниң иккисини вә оғли Исһақни алди, вә көйдүрмә үчүн отунларни йерип еливалди. Андин у һәқиқий Худа униңға көрсәткән җайға қарап маңди. 4 Үчинчи күни Ибраһим бешини көтүрүп қариведи, жирақтин шу җайни көрди. 5 Шунда Ибраһим чакарларға: «Силәр ешәкниң йенида туруп туруңлар, мән балам билән әву йәргә берип, Худаға ибадәт қилип, силәргә қайтип келимиз»,— деди.
6 Шуниңдин кейин Ибраһим көйдүрмә үчүн отунларни елип, оғли Исһаққа артип, қолиға от билән йоған пичақни алди вә улар кәтти. 7 Исһақ атиси Ибраһимға: «Ата!»— деди.— «Немә, оғлум?»— дәп сориди у җававән.— Исһақ: «Биздә от билән отун бар, лекин көйдүрмә үчүн қоза қени?»— дәп сориди.— 8 «Худа Өзигә көйдүрмә қурванлиқ үчүн қозини тапиду, балам»,— дәп җавап бәрди Ибраһим. Шуниң билән улар йолини давамлаштурди.
9 Ахирида улар һәқиқий Худа Ибраһимға көрсәткән җайға йетип кәлди. Ибраһим шу йәрдә қурбангаһ ясап, үстигә отунларни тизип қоюп, оғли Исһақниң пут-қоллирини бағлап, уни қурбангаһтики отунниң үстидә ятқузди. 10 Андин Ибраһим қолини сунуп, йоған пичақни оғлини боғузлаш үчүн алди. 11 Амма Йәһваниң пәриштиси асмандин униңға: «Ибраһим, Ибраһим!»— дәп вақириди. У җававән: «Мана мән!»— деди. 12 Пәриштә: «Қолуңни балиға тәккүзмә вә униңға һечнемә қилмиғин. Әнди Мән билимәнки, сән Худадин қорқисән екән, чүнки сән Мениң үчүн өзәңниң оғлуңни, ялғуз оғлуңни айимидиң»,— деди. 13 Шу чағда Ибраһим бешини көтүрүп қариведи, мана жирақта мүңгүзлири чатқалға чирмишип қалған бир қошқарни көрди. Ибраһим берип шу қошқарни елип, уни оғлиниң орнида көйдүрмә қурванлиқ қилди. 14 Ибраһим шу җайни Йәһва-Йирәһ дәп атиди. Шуңлашқа бүгүнму: «Йәһваниң теғида берилиду»,— дәп ейтилиду.
15 Йәһваниң пәриштиси асмандин иккинчи қетим Ибраһимға мураҗиәт қилип: 16 «Өзәм билән қәсәм қилимән,— дәйду Йәһва,— сән өз оғлуңни, ялғуз оғлуңни айимай, бу ишни қилғиниң үчүн, 17 Мән сени бәрикәтләп, сениң әвладиңни асмандики юлтузлардәк вә деңиз бойидики қумлардәк көпсанлиқ қилимән вә сениң әвладиң дүшмәнлириниң дәрвазилириға егә болиду. 18 Шуңдақла сениң әвладиң арқилиқ, сән Мениң авазимға қулақ салғиниң үчүн, йәр йүзидики барлиқ хәлиқләр бәрикәтлиниду»,— деди.
19 Андин кейин Ибраһим чакарлириниң қешиға қайтип кәлди. Улар барлиғи туруп, Бәәршебаға йол алди. Ибраһим Бәәршебада яшиди.
20 Мошу вақиәләрдин кейин Ибраһимға: «Милкаһ сениң қериндишиң Нахорға оғулларни туғуп берипту: 21 тунҗа оғли Уз, униң иниси Вуз, Кимуил (бу Аррамниң атиси), 22 Кәсәд, Хазо, Пилдаш, Йидлап вә Бетуилларни»,— дәп хәвәрлиди. 23 Бетуилдин Рәбәкә туғулди. Бу сәккизини Милкаһ Ибраһимниң қериндиши Нахорға туғуп бәрди. 24 Униң шуңдақла Реума исимлиқ тоқали бар еди. У Тебаһ, Гаһам, Тахаш вә Мааһни туғуп бәрди.