Падишалар 1-язма
18 Көп вақит өтүп, үчинчи жили Йәһваниң сөзи Илияс пәйғәмбәргә болуп, мундақ дейилгән еди: «Берип, Ахабға көрүнгин, чүнки Мән йәргә ямғур-йешин әвәтишни қарар қилдим». 2 Илияс Ахаб падишаға көрүнүшкә маңди. Шу чағда Самарийәдә бәк күчлүк ачарчилиқ болувататти.
3 Ахаб сарийиниң башқурғучиси Обадияни чақиртти. Бу Обадия Йәһвадин интайин әйминидиған дурус киши еди. 4 Изабәл Йәһваниң пәйғәмбәрлирини қирған пәйттә ушбу Абдий 100 пәйғәмбәрни 50 адәмдин бөлүп, икки гуруһни өңкүрләргә йошуруп, нан вә су билән тәминлигән еди. 5 Ахаб Абдийға: «Өстәңләрниң һәм дәрияларниң әтрапини байқап кәл, бәлким, шу җайларда от-чөп тапалайсән мал-варанни өлтүрүп қоймаслиққа»,— дәп буйриди. 6 Шуниң билән улар йәрни бөлүвелип, уни чарлашқа башлиди. Ахаб бир йол билән маңди, Абдий болса башқа йол билән.
7 Абдий өз йоли билән жүрүватқанда алдиға Илияс үчриди. У пәйғәмбәрни тонуп, үзи билән йәргә жиқилип: «Бу сизму, тәхсирим Илияс?»— дәп ейтти. 8 У җававән: «Мән. Җүгәң, һөкүмдариңизға берип: “Илияс кәпту”, дәп ейттиң»,— деди. 9 Абдий униңға җававән: «Немә гунайим бар мениң, немишкә мошундақ сиз мени Ахабниң қолиға бериватисиз? У мени өлтүридиғу! 10 Йәһва Пәрвәрдигариңиз тириктур! Бирму хәлиқ яки дөләт қалмиди һөкүмдарим сизни тепиш үчүн қуллирини әвәтмигән. Униңға сизниң йоқлуғиңиз һәққидә ейтилғанда, шу падишалиқтин һәм хәлиқтин у қәсәм ичишни тәләп қилди. 11 Әнди болса қандақларчә берип: “Илияс мошу йәрдикән”, дәп ейталаймән. 12 Мән сиздин кәткәндә, мүмкин, Йәһваниң роһи сизни мән билмәйдиған җайға елип кетәр. Әгәр мән Ахабқа берип, сиз тоғрисида ейтсам, вә у сизни тапалмиса, мени чоқум өлтүридиғу. Мән, сизниң қулиңиз, яш вақтимдин тартип Йәһваниң чин вуҗудидин әйминидиған хизмәтчисидурмән! 13 Тәхсиримгә Изабәл Йәһваниң пәйғәмбәрлирини қирған вақтида мениң қилған ишим тоғрилиқ ейтилмидиму? Қандақ қилип, мән Йәһваниң пәйғәмбәрлирини 50тин 100 адәмни өңкүрләргә йошуруп, нан-чай билән тәминлигинимни билмәмсиз? 14 Әнди сиз мени: “Берип, Ахабқа мән һәққидә ейтқин”, дәйсиз. У мени өлтүриветиши үчүнму?»— дәп қахшиди. 15 Илияс униңға: «Мән алдида хизмәт қиливатқан Худайим Йәһва – әскәрләрниң Сәрдари тириктур! Мән әнди Ахабниң алдида көрүнимән»,— дәп қәтъий ейтти.
16 Шуниң билән Абдий Ахабниң алдиға берип, һәммә нәрсини йәткүзди. Ахаб Илиясниң алдиға маңди.
17 Ахаб уни учратқанда: «Бу сәнму, Исраилниң һалакәтчиси?»— деди.
18 Илияс җававән: «Мән Исраилни һалак қиливатқиним йоқ, әксичә, сән вә атаңниң өйи Йәһваниң әмирлирини тәңситмәй, Баалларға чоқунуп, һалак қиливатисиләр! 19 Әнди адәм әвәтип, маңа Кармәл теғиға барлиқ исраиллиқларни, Изабәлниң дәстихинидин тамақлиниватқан 450 Баал пәйғәмбәрлирини вә 400 Аштаротниң пәйғәмбәрлирини жиғип бәргин»,— дәп қарар қилди. 20 Ахаб һәммә Исраил оғуллириға киши әвәтип, уларни һәм бутларниң пәйғәмбәрлирини Кармәл теғиға жиғди.
21 Илияс хәлиққә йеқинлишип: «Қай вақитқичә силәр икки путуңларға асқайсиләр? Әгәр Худа Йәһва болса, Уни әгишиңлар, әгәр худа Баал болса, униң кәйнидин жүрүңлар!»— деди. Хәлиқ җавап қайтурмай җим турди. 22 Илияс хәлиқкә: «Йәһваниң пәйғәмбәрлиридин ялғуз мән қалдим, һә Баалниң пәйғәмбәрлиридин болса, 450 адәм бар. 23 Бизгә икки яш буқини бәрсун. Һәрқайси тәрәп бирдин буқини елип, уни союп, парчиләргә бөлүп, отунниң үстигә ятқузсун, бирақ отни яқмисун. Мәнму буқини шундақ тәйярлап, отни яқмаймән. 24 Андин силәр өз илаһиңларниң исмини чақириңлар, мән болсам Йәһвани чақиримән. От чүшүрүп җавап бәргән Худа – шу һәқиқәтән Худадур!»— деди. Хәлиқ бу сөзләргә: «Ушбу сөзләр дурус»,— дәп инкас қайтурди.
25 Шу чағда Илияс Баалниң пәйғәмбәрлиригә: «Силәр өзәңларға бир буқини таллавелип, мәндин авал уни қурбанлиққа тәйярлаңлар, чүнки силәр нурғун. Андин худайиңларни исми бойичә чақириңлар, бирақ от туташтурмаңлар»,— дәп тәклип бәрди. 26 Улар яш буқини елип, уни тәйярлап, Баалниң исмини әтигәнликтин чүшкичә чақирди: «Баал, һәй Баал! Бизни аңла!» Амма улар ясиған қурбангаһиниң йенида қанчиму вақирап, сәкрәп найнақлашсиму һечбир аваз яки җавап берилмиди. 27 Чүш болғанда Илияс уларни мәсхирә қилип: «Қаттиғирақ вақираңлар, чүнки у худағу. Бәлким, у ойлинип қалғанду, һаҗәтханида олтиридиғанду, йә у ухлап қалғанду вә уни охитиш керәк!»— дәп күлди. 28 Баалниң хизмәтчилири қаттиқ вақиришип униңға мураҗиәт қилди, адити бойичә өзлирини пичақлири вә нәйзилири билән тилип, уларниң тәнлири қанға милинип, һәтта қан шоқирап ақти. 29 Чүш мәзгили өтүп кәтти, амма улар техила тохтимай қутришатти. Һәтта кәчқурун қурбанлиқ сунуш вақти кәлгичә, улар мошундақ һәрикәтлирини давам қилди, лекин үнму, җавапму, диққәт бәлгүсиму берилмиди.
30 Андин Илияс пүткүл хәлиқкә: «Барлиғиңлар маңа йеқинлишиңлар!»— деди. Барлиқ хәлиқ йениға кәлди. У Йәһваниң бузулуп кәткән қурбангаһини җөндиди. 31 Илияс Яқупниң қәбилилириниң сани бойичә 12 ташни алди. Өз вақтида Йәһва Яқупқа: «Сениң исмиң Исраил болиду»,— дегән еди. 32 Мәзкүр ташлардин Илияс Йәһваниң намиға қурбангаһ ясап, униң өп-чөрисидә икки дорба дан көләми теришкә болидиған өлчүк йәрни колап, ериқтәк қазди. 33 Андин у отунларни йейип, буқини парчилап, уларниң үстигә ятқузди. 34 Шундин у: «Төрт челәк су тоштуруп, уни көйдүрмә қилинидиған қурбанлиққа вә отунларға қуюңлар»,— деди. Андин: «Йәнә шуни қайтилаңлар!»— дәп буйриди. Йәнә: «Үчинчи мәртәм шунила қилиңлар»,— деди. Хәлиқ дегинини үчинчи қетимму орунлиди. 35 Шундақ қилип, су қурбангаһниң өп-чөрисигә тешип, коланған ора суға толди.
36 Дәл кәчқурунлуқ қурбанлиқ әкелинидиған вақитта Илияс пәйғәмбәр қурбангаһқа йеқинлишип: «Йәһва, Ибраһимниң, Исһақниң вә Исраилниң Худаси! Мошу күндә Сән – Исраилниң Илаһи екәнлигиңни вә мән, Сениң қулуң, буниң һәммисини Сениң сөзүң бойичә қиливатқинимни хәлиқ билип-тонуйсун! 37 Мени аңлиғина, Йәһва, чүнки мошу хәлиқ Сениң Яратқучи Худа екәнлигиңни билиши үчүн, Йәһва, аңлиғина! Уларниң жүригини Өзәңгә қаратқина»,— дәп дуа қилди.
38 Шу вақитта Йәһвадин от чүшүп, көйдүрмини, отунларни һәм ташларни, топини вә орида болған суни ялмап жутувәтти. 39 Барлиқ хәлиқ буни көргәндә, дүм жиқилип: «Йәһва — Худа екән, Йәһва һәқиқий Худадур!»— дәп вақирашти. 40 Андин Илияс уларға: «Баалниң пәйғәмбәрлирини тутуңлар! Һечқайсиси аман қалмисун»,— дәп әмир қилди. Уларни тутти. Илияс уларни Кишон өстиңиниң вадисиға апирип, шу йәрдә уҗуқтурди.
41 Шуниңдин кейин Илияс Ахабқа: «Бар, йәп-ич, чүнки ямғурниң тавуши аңланмақта»,— деди. 42 Ахаб падиша берип йәп-ичти, Илияс болса, Кармәлниң төпигә чиқип, үзини тизлириға қоюп, йәргә еңишти. 43 У өз хизмәткариға: «Берип, деңиз тәрәпкә қарап кәлгин»,— деди. У бала көрүп келип: «Һечнәрсә көрүнмәйду»,— деди. У җававән: «Ушбу һәрикитиңни йәттә рәт тәкрарла»,— дәп җекилиди. 44 Йәттинчи кетим хизмәткар: «Мана, кичиккинә, адәмниң алиқини челик бир булут деңиздин көтириливатиду»,— деди. Пәйғәмбәр шунда: «Җүгә, берип Ахабқа мундақ дегин: “Чапсанирақ атлириңизни һазирлап, йолға чиққиң, болмиса сизни ямғур тохтитиши мүмкин”»,— дәп әвәтти. 45 Шу арида асман қара булутқа қаплинип, қаттиқ шамал чиқип, ямғур төкүвәтти. Ахаб һарвусиға олтирип, Йизриәлгә алдириди. 46 Йәһваниң қоли Илияс пәйғәмбәрдә болди. У белини кийими билән бағлап, Ахабниң алдида һәтта Йизриәлгичә жүгрәп барди.