Падишалар 1-язма
8 Шу чағда Сулайман Исраилниң барлиқ ақсақаллирини, Исраил оғуллириниң аилилирини башқуридиған қәбилиләрниң башлиқлирини Йерусалимға, йениға чақиртти. Улар Йәһваниң келишим сандуғини Давутниң шәһиридин, Сиондин, йөткиши үчүн чақирилди. 2 Шуниң билән Сулайман падишаға мәйрәмгә йеқин етаним ейидә Исраилниң барлиқ пухралири жиғилди. Бу йәттинчи ай еди. 3 Һәммә Исраил ақсақаллири келип, роһанийлар келишим сандуғини көтирип маңди. 4 Йәһваниң аян сандуғини вә жиғинниң чедирини һәм униңда болған барлиқ муқәддәс затларни роһанийлар билән ләвийләр елип маңди. 5 Сулайман падиша һәм униңға жиғилған барлиқ Исраил җәмийити униң билән келишим сандуғиниң алдида ушшақ вә қара малдин қурбанлиқларни кәлтүрүп маңди. Уларниң җиқлиғидин санини билиш мүмкин әмәсти.
6 Ахири роһанийлар Йәһваниң аян сандуғини өз орниға, өйдики ичкирий ханиси, әң муқәддәс җайға, хурабинларниң қанатлири астиға әкирип қойди.
7 Хурабинлар муқәддәс сандуқниң орниға қанатлирини созуп, сандуқни вә униң таяқлирини япатти. 8 Таяқлар шундақ узун едики, уларниң ахирлири муқәддәс ханида көрүнүп туратти. Улар мошу күнгичә шу йәрдә. 9 Келишим сандуғида икки таш тахтайчилардин башқа һечнәрсә болмиған еди. Бу тахтайчиларни Муса, Хориб теғида Йәһва Исраил оғуллири билән келишим түзгәндә, селип қойған еди. Бу вақиә улар билән Мисир йеридин чиққанда йүз бәргән еди.
10 Роһанийлар ибадәтханидин чиқишиға Йәһваниң өйини булут қаплиди. 11 Роһанийлар шу булут сәвәплик хизмәттә туралмиди, чүнки Йәһваниң шөһрити Йәһваниң өйини пүтүнләй толтурған еди. 12 Шу чағда Сулайман: «Йәһва, Сән қараңғулуқта яшашни лайиқ көримән, дегәндиң. 13 Мән Саңа, Сениң мәзкүр җайда мәңгү болушуң үчүн, өйни маканлиққа салдим»,— деди.
14 Падиша үзини хәлиқ тәрәпкә қаритип, Исраилниң барлиқ җәмийитини бәрикәтлиди. Барлиқ Исраил болса өрә туратти. 15 У мундақ сөзләрни қилди: «Атам Давутқа ейтқанни һазир Өз қоли билән орунлиған Исраилниң Пәрвәрдигари Йәһваға мәдһийә ейтилсун! У мундақ гәп қилған: 16 “Мән хәлқим Исраилни Мисирдин чиқарған күндин башлап, Өзәмгә Мениң исмим шу йәрдә болуши үчүн, өй салдурушни әмир қилип, һечбир Исраил қәбилисидә шәһәр таллиғиним йоқ. Амма Мән хәлқим Исраилниң үстидин һөкүмран болуши үчүн Давутни таллидим”. 17 Мениң атам Давутниң жүригидә Исраилниң Худайи Йәһваниң исмиға макан селиш нийити болған еди. 18 Лекин Йәһва атам Давутқа: “Сениң көңлүңдә Мениң исмиңға атап өй селиш нийитиңниң барлиғи яхши. 19 Амма-лекин өйни сән салмайсән, бәлки сениңдин келип чиқидиған оғлуң Мениң исмимға макан қуриду”,— дәп ейтқанди. 20 Йәһва ейтқан сөзини орунлиди! Мән атам Давутниң орнини бесип, Исраилниң тәхтигә, Йәһва ейтқандәк, олтардим. Шундақла, У дегәндәк, Исраилниң Рәбби Йәһваниң исмиға атап өй салдим. 21 Йәнә Йәһва атилиримизни Мисир йеридин ачиққанда түзгән келишими бар сандуқ үчүнму орун тәйярлидим».
22 Шуниң билән Сулайман Йәһваниң қурбангаһи алдида, пүткүл Исраил җәмийитиниң алдида туруп, қоллирини асманға көтәрди. 23 У мундақ сөзләрни ейтип, дуа қилди: «Исраилниң Тәңри Йәһва! Саңа охшаш Худа асманда жуқурида, йәрдә төвәндә йоқтур: Сән алдиңда пүткүл вуҗудидин паклиқта жүргән Өз қуллириң үчүн келишимиңни вә рәһимиңни сақлайсән. 24 Сән атам Давутқа, Сениң қулуңға, ейтқан сөзлириңни бүгүнки күндә Өз қолуң билән әмәлгә ашурдиң. 25 Әнди болса, Исраилниң Бәрпакари Йәһва, атам Давутқа ейтқиниңни орунлап бәргинә! Сән униңға: “Мениң көз алдимда сениң тәхтиңдә варис болуп олтиридиған әвладиң йоқимайду. Пәқәт Мениң шәртим бойичә сениң оғуллириң, сән Мениң алдимда маңғандәк, өз йолини сақлап жүрсә, шундақ болиду”,— дәп вәдә бәргәндиң. 26 Әнди болса, Исраилниң Худаси, Сениң атамға, қулуң Давутқа, ейтқан сөзүң чиң болсун!
27 Гәрчә Худа һәқиқәтән йәрдә яшамду?! Мана, асманлар вә асманларниң асмини Сени сиғдуралмайду, мән салған бу өй техиму сиғдуралмайду! 28 Амма, Пәрвәрдигарим Йәһва, қулуңниң дуасиға һәм илтимасиға диққәт ағдуруп, Сениң бәндәң һазир дуада қиливатқан илтиҗасини аңлиғайсән. 29 Сениң көзлириң һәм күндүзи һәм кечиси мошу өйгә, ушбу җайға қаритилған болсун, чүнки Сән Өзәң мундақ дегәндиң: “Ушбу җайға қарап, Мениң қулум дуа қилғанда, униң дуасини аңлаш үчүн Мениң исмим шу йәрдә болиду”. 30 Сениң бәндәң һәм Сениң хәлқиң Исраил мәзкүр маканға бурулуп мураҗиәт қилғанда, уларниң өтүнүшлирини аңлиғина. Уларни Сениң маканлашқан орнуңда, асманларда, аңлиғина һәм шәпқәт көрсәткинә.
31 Бирси өз йенидики кишиниң алдида әйип өткүзүп, у униңдин ләнәт бар қәсәмни тәләп қилса, бу қәсәм билән бағланған киши келип, Сениң ушбу қурбангаһиңниң алдида туруп ялвурса, 32 шу чағда Сән Өзәң сот жүргүзүп, Өз қуллириң арисида һөкүм чиқарғина. Гунакар рәзилни униң яман ишини бешиға артип әйипләп, һәқ адәмни униң һәққанийлиғи үчүн ақлиғина.
33 Хәлқиң Исраил дүшмини тәрипидин, Сениң алдиңда гуна өткүзгини үчүн йеңилғанда, у гунайини чүшинип, Саңа мураҗиәт қилип, исмиңни мәдһийиләп, Саңа ушбу өйдә ялвуруп илтиҗа қилғанда, 34 шу чағда әршләрдин аңлап, хәлқиң Исраилниң гунайини кәчүргинә вә уни Сән уларниң атилириға бәргән йәргә қайтурғина.
35 Асман йепилип, йәргә ямғур яғмиғанда (чүнки улар Сениң алдиңда гунакар болғини үчүн) улар мошу җайда дуа қилип, исмиңни мәдһийиләп-улуқлап, апәттин зәрдап чекип, өз гуналаридин ваз кечкәндә, 36 шу чағда әршләрдин аңлап, бәндилириңниң гуналарини кәчүргәйсән. Өз хәлқиң Исраилға жүрүшкә тегиш дурус йолни көрситип, хәлқиңгә егиликкә бәргән йериңгә ямғур-йешин әвәткәйсән.
37 Әгәр ушбу йәрдә ачарчилиқ, ағриқ-силақ, көйдүргү шамал яки көк чүшсә, чекәткиләр, қурутлар яки дүшмән уларни йериниң бир өлкисидә қистиса – қандақту-бир апәт яки кесәллик йүз бәрсә, 38 бир киши яки пүткүл хәлқиң Исраил Саңа (чүнки һәрким жүригиниң дәрдини өзи билиду) мошу өй тәрәпкә қоллирини созуп дуа қилса, 39 Сән асмандин, макан-җайиңдин, уларни кәчүргинә вә һәрқайсиға йоллириға бенаән иш қилғина, чүнки Сән, пәқәт бирла Сән, һәркимниң жүригини билисән, һәммә инсан оғуллириниң қәлбини. 40 Сәвәви, улар Сән әҗдатлириға бәргән йәрдә яшаватқан дәвриниң барлиқ күнлиридә Сениңдин қорқуп-чөчүсун!
41 Һәтта Сениң хәлқиң Исраилдин болмиған чәтәллик жирақ йәрдин Сениң намиңға келип, 42 чүнки уларму Сениң улуқ исмиңни аңлайду вә Сениң қадир қолуңниң ишлирини көрүп келиду һәм мошу өйдә дуа қилиду, 43 Сән Өз җайиңдин, асман-пәләктин, ушбу чәтәлликниң илтимаслирини аңлап, орунлап бәргинә. Чүнки йәр-зиминниң барлиқ хәлиқлири Сениң исмиңни билип, Сениңдин, хәлқиң Исраилдәк қорқушни үгәнсун. Һәм мошу мән Саңа атап салған өй Сениң улуқ исмиң билән атилидиғининиму билсун!
44 Хәлқиң дүшминигә қарши Сән көрсәткән йол билән урушқа маңғанда, Сән таллиған шәһәрдә мән Сениң исмиңға атап салған ушбу өйгә қарап, Йәһваға дуа қилғанда: 45 Сән асмандин уларниң дуа-илтимасиға қулақ селип, уларға керәклик нәрсиләрни қилип бәргәйсән.
46 Улар Сениң алдиңда гуна қилғанда (чүнки йәрдә бирму гуна өткүзмәйдиған адәм йоқтур) вә Сән уларға ғәзәплинип, дүшмәнлириниң қоллириға беривәткәндә, улар хәлқиңни жирақ яки йеқин қаршилашқучи зиминға әсиргә палиғанда, 47 исраиллиқлар қуллуқта болғач өзлиригә келип, Саңа мураҗиәт қилиду. Улар әсир йеридә мундақ дуа қилиду: “Биз гунакарлар, қанунсизлар һәм қилмишкәрләр!” 48 Шу чағда Саңа пүткүл жүриги, пүткүл җени билән дүшмәнлириниң зиминида дуа қилип, өз йеригә, өз шәһиригә һәм мән Сениң исмиңға атап салған өй тәрипигә қарайду. 49 Шу вақитта самадин, Өзәңниң маканидин, уларниң Сениң көзүңдә илтипат тепиши үчүн илтиҗасини аңлап, лазим һәммә нәрсини қилип бәргинә. 50 Хәлқиңни Сениң алдиңда немидә у қилмиш һәм җинайәтни қилған болса, шуниңда кәчүрүп, уларни әсирдә тутқанларниң қәлбидә рәһимликни қозғап, дүшмәнлири хәлқиңгә меһир-шәпкәт көрсәтсунчу. 51 Чүнки улар Сениң хәлқиңғу һәм Мисирдин, төмүр пәчтин, ачиққан Сениң мирасиңғу! 52 Илтимас, Сениң қулиғиң қулуңниң һәм хәлқиң Исраилниң дуасиға очуқ болсунчу һәм улар Сени чақирғанда, уларни Сән аңлайдиған болғина. 53 Сәвәви, Сән Пәрвәрдигаримиз Йәһва уларни барлиқ хәлиқләрниң арисидин айрип, атилиримизни Мисирдин чиқарғанда, қулуң Муса арқилиқ ейтқиниңдәк, уларни Өзәңниң мирас-несивиң қилғаң едиңғу!»
54 Сулайман мәзкүр дуайини Йәһваниң алдида ейтип болғандин кейин, у Йәһваниң қурбангаһи алдида турди, чүнки у дуаси давамида тизлинип, асманға көтирилгән қоллири билән бу өтүнүшини йоллиған еди. 55 У орнидин туруп, пүткүл Исраил жиғилишини жуқури авазда бәрикәтләп, мундақ сөзләрни қилди: 56 «Өз хәлқи Исраилға һәммә җәһәттин арамлиқ бәргән Йәһва мәдһийиләнсун! Чүнки Униң Өз қули Муса арқилиқ ейтқан барлиқ яхши сөзлиридин һечқайсиси жүткини йоқ. 57 Бизниң атилиримиз билән Йәһва Бәрпакаримиз қандақ бирликтә болған болса, нәқ шундақ бизниму ташлимай, биз билән болсун! 58 Әксичә, жүрәклиримизни Өзигә җәлип қилип, биз, У әҗдатлиримизға вәсийәт қилғандәк, Униң барлиқ йоллири билән меңип, Униң қанун-қаидилирини сақлап, уларға әмәл қилайли. 59 Мошу мениң Йәһва алдида илтиҗа қилған сөзлирим Рәббимиз Йәһваға кечә-күндүз йеқин болуп, У қули һәм хәлқи Исраил үчүн керәклик нәрсиләрни күндин-күнгә қилип бәрсун. 60 Буниңдин йәрниң һәммә хәлиқлири Йәһваниң Худа екәнлигинини һәм Униңдин башқа һечбир Худаниң йоқлуғини билсун! 61 Силәрниң қәлблириңлар пүтүнләй Яратқучиңлар Йәһва билән болсун, чүнки шундақ һаләттила һазирқидәк биз Униң тохтамлири бойичә меңип, Униң вәсийәтлирини сақлалаймиз!»
62 Андин падиша һәм барлиқ Исраил Йәһваға бүйүк қурбанлиқларни сунди. 63 Сулайман Йәһваға шүкүрлүк қурбанлиққа қара малдин
22000 баш вә ушшақ малдин 120000 баш елип кәлди. Шундақ қилип, падиша вә Исраил оғуллири Йәһваниң бәйт-өйини ачти. 64 Шу күни падиша Йәһваниң ибадәтхани алдида болған оттура һойлиниму муқәддәслиди. Шу йәрдә көйдүрмиләрни, нан һәдийәлирини вә течлиқ қурбанлиқлириниң яғлирини көйдүрди, чүнки Йәһваниң алдида турған мис қурбангаһ барлиқ қурбанлиқларни әкелишкә азлиқ қилди. 65 Мәзкүр вақитта Сулайман мәйрәм өткүзди вә униң билән барлиқ Исраил мәйрәмлиди – Хаматқа кириштин башлап Мисир дәриясиниң вадисиғичә яшиған нурғунлиған бүйүк көпчилик — Худайимиз Йәһваниң алдида 7 күн, қошумчә йәнә 7 күн, җәми 14 күн шатлинип, бу мәйрәмни өткүзди. 66 Кейинки күни падиша хәлиқни қоюп бәрди. Улар падишани бәрикәтләп, өз чедирлириға қайтти. Улар Йәһваниң қули Давутқа һәм хәлқи Исраилға қилған көп яхшилиқлирини көрүп, көңлидә хошал болуп шатланди.