Аюп
28 Шундақ! Күмүч мәнбәси бар
Вә алтунниң җайи моҗут.
2 Төмүр йәрдин тепилиду
Вә таштин мисни чиқириду.
3 Адәм қараңғулуққа чәк қоюп,
Ташни өлүм сайисида издәйду.
4 Мусапирниң биқинида дәрия
урғуп чиқиду,
Көздин нери улар есилип қалиду.
5 Йәрдин нан өсиду, зиминниң
бағри өрт тилғиғандәк.
6 Униң ташлири яқутниң угилири
Вә алтун қум униңға мәнсүп.
7 Бу йолни жиртқуч қуш билмәйду
Вә бүркүтниң көзи уни көрмигән.
8 Һайванлар уларни дәссимигән
Вә ширму уларда маңмиған.
9 У қолини ғарташқа қоюп,
Йилтизи билән тағларни
гумран қилиду.
10 Қияташларда су қоймилирини ясап,
Баһалиқ нәрсиләрни көзи көриду.
11 Йәрасти суларни тутуп,
Улардин еқинларни йоруққа ачиқиду.
12 Амма даналиқ нәдин тепилиду?
Әқил-парасәтниң орни қәйәрдә?
13 Инсан балиси қәдрини билмәйду
Вә у тирикләрниң йеридә тепилмайду.
14 Һаң болса: “У мәндә әмәс”,
Деңиз: “У мәндиму йоқ”,— дәйду.
15 Униң үчүн ғәзниләрни бәрмәйду
Вә төләмгә күмүч өлчимәйду,
16 Офир алтуни билән баһалимайду,
Йә қиммәт оникс, йә қаштеши билән.
17 Униң билән алтун һәм
әйнәк тәң болалмайду,
Сап алтун қачиларға тегишәлмәйсән.
18 Марҗан һәм биллурму
етиварға елинмайду,
Мәрвайит соға қилип,
даналиқни алалмайсән.
19 Униң билән Кушниң топази
тәң болалмайду,
Һәтта сап алтунғиму
уни алмаштурмайду.
20 Нәдин данишмәнлик кәлмәктә
Вә пәм-чүшиникниң орни нәдә?
21 Шундақ! У тирик бәндиләрниң
көзидин йошурунған,
Асман қушлиридин мөкүндүрүлгән.
22 Һалакәт билән өлүм:
“Биз пәқәт қулақлиримиз билән
Униң тоғрилиқ пичирлашни
аңлидуқ”,— демәктә.
23 Пәқәт Тәңри униң йолини билиду,
У униң макан-җайини тонуйду.
24 Сәвәви, У зиминниң четигичә
көз салиду,
Сама астида барни У көриду.
25 Шамалға салмақ бәргәндә,
Суларни өлчәм билән тарқатти,
26 Ямғурға тохтам бәлгүлигәндә,
Гүлдүрас чақмаққа йол ачқанда,
27 Ушбу чағда уни көрүп,
намайән қилди,
Уни қарап чиқип, тиклиди.
28 Адәмгә: “Мана! Йәһвадин
қорқуч — мошу даналиқ
Вә яманлиқтин қечиш — мошу әқилдур!”»— деди.