Йәрәмия

47 Йәрәмия пәйғәмбәргә, пирәвн Газа шәһирини йеңивалғичә, филистиялиқлар тоғрилиқ ейтқан Йәһваниң сөзи. 2 Йәһва Худа мундақ дәйду:

«Мана, шималдин сулар көтирилип

келиватиду. Улар мол еқин болуп,

ушбу йәрни вә униңда яшиғучиларни чөкүриду.

Кишиләр товлап вә мәзкүр йәрдә болғанлар

қаттиқ һөкүрәп жиғлайду.

 3 Дүшмән атлириниң топурлишини, җәң

һарвуларниң токурлишини һәм уларниң

чақлириниң ғучурлишини аңлап, атилар

һәтта оғуллириға қарашмай жүгрәйду,

чүнки уларниң ғәйрәтлиги түгәйду.

 4 Сәвәви, шундақ күн йоруйдики,

филистиялиқларниң барлиғи қирилиду.

Тир билән Сидонниң иттипақдашлирини

йоқ қилиду. Чүнки Йәһва Каптор

аралидин йөткәлгән филистиялиқлар

қалдуғини уҗуқтуриду.

 5 Газаниң беши тақир болиду,

Ашкелон җим болиду.

Йәнә қанчә узақ вақит силәр, вадида аман

қалғанлар, өзәңларни кесисиләр?

 6 Аһ, Йәһваниң қиличи!

Қай ваққичә сән теч болмайсән?

Ғилавиңға қайт, тохта, тиничлан.

 7 Бирақ, қандақларчә у теч болиду, әгәр

Йәһва Сәрдар униңға шундақ әмир қиливатса?

У уни Ашкелон һәм деңиз қири билән

урушушқа әвәткән еди».