Мәтта
21 Улар Йерусалимға йеқинлишип, Зәйтун теғидики Бәйтпаҗи йезисиға кәлгәндә, Әйса өз алдида икки шагиртни әвәтип, 2 уларға мундақ деди: «Алдиңлардики йезиға бериңлар. Шу җайда силәр бағлап қойған ешәкни хотиги билән көрисиләр. Уларни йешип, маңа елип келиңлар. 3 Әгәр бирси силәргә бир немә десә, “Һакимдаримизға улар керәк”, дәп җавап бериңлар. Шу ан силәргә уларни бериду».
4 Буниң һәммиси пәйғәмбәр арқилиқ: 5 «Сион қизиға ейтиңлар: “Мана, мулайим падишайиң жүк тошуйдиған ешәкниң хотигигә олтирип, саңа келиватиду”», дегәнләр орунлиниши үчүн йүз бәрди.
6 Шагиртлар, Әйса буйруғандәк, барди һәм барлиқ нәрсини шундақ қилди. 7 Улар ешәк билән хотәкни йетиләп кәлди вә уларниң төпилиригә өзлириниң ташқи кийимини япти, андин Әйса хотәккә олтарди. 8 Наһайити нурғун кишиләр ташқи кийимлирини йолға яйди, башқилар дәрәқләрниң шахлирини кесип, уларни йолға яйди. 9 Алдида вә кәйнидә маңған топ-топ халайиқ тохтимай, мундақ дәп вақирашти: «Саңа ялвуримиз, Давут Оғлини қутқузғина! Йәһваниң исмидин кәлгүчи мубарәк болсун! Әрштики Худа, Саңа ялвуримиз, уни қутқузғина!»
10 Әйса Йерусалимға киргәндә, пүткүл шәһәр һаяҗанға келип, һәммәйлән: «Ким бу?»— дәп сорашти. 11 Халайиқ: «Бу Җәлилийәниң Насирә шәһириниң пәйғәмбири Әйса!»— дәп җавап берәтти.
12 Әйса мәркизий ибадәтханиға киргәндә, у җайда елип-сетиватқанларниң барлиғини қоғлап чиқти. У пул алмаштуридиғанларниң вә кәптәр сетиватқанларниң үстәллирини өрүвәтти 13 һәм уларға: «Муқәддәс Язмиларда йезилғанки: “Мениң өйүмни дуа өйи дәп атайду”, силәр болсаңлар, уни булаңчиларниң маканиға айландуруватисиләр!»— деди. 14 Һәрәмдә униң йениға қарғулар һәм токулар кәлди вә Әйса уларни сақайтти.
15 Чоң роһанийлар вә Тәврат устазлири у ясиған мөҗүзиләрни, шундақла һәрәмдә: «Ялвуримиз, Давут Оғлини қутқузғайсән!»— дәп вақиришиватқан балиларни көрүп, ғәзәплинип кәтти. 16 Униңдин: «Уларниң немә дейишиватқинини аңлаватамсән?»— дәп сорашти. Әйса: «Һә-ә. Силәр: “Кичик балиларниң һәм бовақларниң еғизидин Сән мәдһийә кәлтүрдиң”, дегән сөзләрни оқумидиңларму немә?»— деди. 17 Андин шәһәрдин чиқип, Бәйтания йезисиға келип, шу йәрдә қонуп қалди.
18 Әтиси әтигәндә шәһәргә қайтип келиватқанда, униң қосиғи ачти. 19 Йол бойидики әнҗир дәриғини көрүп, униң йениға кәлди, лекин йопурмақлардин башқа һечнәрсини тапалмай, Әйса униңға: «Әнди сениңда һечқачан мевиләр болмиғай»,— деди. Әнҗир шу ан қуруп кәтти. 20 Буни көргән шагиртлири: «Қандақларчә бу әнҗир дәриғи бирдинла қуруп кәтти?»— дәп һәйран қалди. 21 Әйса уларға: «Силәргә һәқни ейтайки: әгәр етиқатиңлар болса һәм гуманланмисаңлар, мән әнҗир билән қилғанниму қилисиләр һәм әгәр мону таққа: “Қозғал һәм деңизға өзәңни ташла”, десәңларму, шу иш йүз бериду. 22 Етиқат билән дуалириңларда немини сорисаңлар, шуни алисиләр»,— деди.
23 Андин у мәркизий ибадәтханиға келип, тәлим бериватқанда хәлиқниң чоң роһанийлири һәм ақсақаллири қешиға келип: «Қандақ һоқуқ билән бу ишни қиливатисән? Һәм ким саңа бу һоқуқни бәрди?»— дәп сорашти. 24 Әйса уларға җававән: «Мәнму силәрдин бир нәрсини сориғим бар. Әгәр силәр маңа җавап бәрсәңлар, мәнму силәргә буни қайси һоқуқ билән қиливатқиним тоғрисида җавап беримән. 25 Йәһияниң суға чөмдүрүш һоқуқи қәйәрдин болған: асмандинму яки адәмләрдинму?»— деди. Улар өз ара муназирә қилишип: «Әгәр: “Асмандин”, десәк, у бизгә: “У вақитта, немишкә силәр униңға ишәнмидиңлар?”— дәйду. 26 Әгәр: “Адәмләрдин”, десәк, хәлиқтин қорқумиз, чүнки улар һәммиси Йәһияни пәйғәмбәр дәп санайду». 27 Улар Әйсаға җававән: «Билмәймиз»,— дейишти. Унда уму уларға: «Мәнму силәргә қайси һоқуқ билән қиливатқинимни ейтмаймән»,— деди.
28 «Қандақ ойлайсиләр? Бир кишиниң икки оғли бопту. Бирсиниң йениға келип, у: “Оғлум, бүгүн үзүмзарлиққа берип ишләп кәл” дәпту. 29 У җававән: “Бармаймән” дәпту, лекин кейин пушайман йәп, үзүмзарлиққа кетипту. 30 Атиси иккинчи оғлиға шунила дәпту. У җававән: “Ата, мана маңдим” дәп, лекин бармапту. 31 Бу иккисиниң арисида атисиниң ирадисини ким орунлапту?»— дәп сориди Әйса. Улар: «Биринчиси»,— дейишти. У уларға: «Силәргә һәқни ейтиватимәнки, селиқ жиққучилар билән паһишә аяллар силәрниң алдиңларда Худа Падишалиғиға кирип бариду. 32 Чүнки Йәһия силәргә һәққанийлиқ йолини көрситип кәлгәнди, бирақ силәр униңға ишәнмидиңлар. Амма селиқ жиққучилар билән паһишә аяллар униңға ишәнди. Силәр буниң һәммисини көрүп туруп, пушайман қилмидиңлар һәм униңға ишәнмидиңлар.
33 Йәнә бир тәмсилни тиңшап көрүңлар. Бир ғоҗайин бопту, у үзүмзарлиқ тикипту, уни қоршапту, үзүмни чәйләш үчүн көлчәк қаздурупту, күзитиш үчүн мунар салғузупту һәм үзүмзарлиқни иҗаригә өткүзүветип, өзи башқа дөләткә кетипту. 34 Һосул алидиған мәзгил кәлгәндә, өзигә тегиш мевилирини әкелиш үчүн, иҗаричиларға қуллирини әвәтипту. 35 Иҗаричилар болса, униң қуллирини тутувелип, бирсини урупту, йәнә бирсини өлтүрүветипту, үчинчисини чалма-кесәк қипту. 36 Ғоҗайин уларға алдиңқилиридин көпирәк башқа қуллирини әвәтипту, бирақ улар биләнму шундақла иш қипту. 37 Ахирида ғоҗайин: “Мениң оғлумға улар һөрмәт көрситиду” дәп, уларға өз оғлини әвәтипту. 38 Иҗаричилар оғлини көргәндә, бир-биригә: “Бу болса мирасхор. Келиңлар, уни өлтүрүп, мирасиға егә болувалайли!”— дәпту. 39 Шуниң билән улар уни тутувелип, үзүмзарлиқтин елип чиқип, өлтүруветипту. 40 Хулләс, үзүмзарлиқниң егиси кәлгәндә, у бу иҗаричилар билән немә қилиду?» 41 Улар җававән: «Қилинған барлиқ вәһшилиги үчүн ғоҗайин уларни дәһшәтлик өлүмгә мәһкүм қилиду, үзүмзарлиқни болса, бәлгүлүк мәзгилдә мевилирини әкелип беридиған башқа иҗаричиларға бериду»,— деди.
42 Әйса уларға: «Муқәддәс Язмиларда: “Қурулушчилар рәт қилған таш асасий һултеши болди. Бу Йәһва тәрипидин қилинған вә бизниң көзимиздә һәҗәплинәрлик иштур”, дегән сөзләрни һечқачан оқумидиңларму? 43 Шуңлашқа силәргә ейтимәнки, Худа Падишалиғи силәрдин тартивелинип, униң мевилирини әкелидиған хәлиқкә берилиду. 44 Ким бу ташқа жиқилса, вәйран болиду. Кимгә бу таш өрүлсә, уни янчиветиду»,— деди.
45 Чоң роһанийлар вә пәрисийләр Әйса мисаллирини аңлап, улар тоғрилиқ ейтиватқанлиғини чүшәнди. 46 Улар гәрчә Әйсани тутувелиш пәйтини издигән болсиму, хәлиқтин қорқатти, чүнки адәмләр уни пәйғәмбәр, дәп һесаплатти.