Ибранийларға

1 Худа өтмүштә ата-бовилиримиз билән пәйғәмбәрләр арқилиқ көп қетим һәрхил амалда сөз қилған еди. 2 Мошу күнләрниң ахирида болса, У биз билән Оғли арқилиқ сөзлиди. У уни һәммәйләнниң мирасхори қилди һәм униң арқилиқ каинаттики нәрсиләрниң қурулушлирини яратқан еди. 3 У — Пәрвәрдигарниң шан-шөһритиниң әкси, Униң тәбиитиниң дәл ипадисидур һәм Униң қудрәтлик сөзи билән пүткүл мәвҗудатни тутуп туриду. Гуналиримизни тазилап, у әрштә Улуқ Худаниң оң тәрипидә олтарди. 4 Шуңлашқа у пәриштиләрдинму алий болди, уларниң исимлиридин йүксәгирәк исимға варислиқ қилди.

5 Худа пәриштиләрниң қайсисиға қачанду бир: «Сән — Мениң оғлумсән, Мән бүгүн сениң Атаң болдум» вә йәнә: «Мән униңға Ата болумән, у Маңа оғул болиду»,— дегән? 6 Униң үстигә, У Өзиниң Тунҗисини йәр йүзигә яңливаштин әкәлгәндә: «Худаниң барлиқ пәриштилири униңға тазим қилсун»,— дәйду.

7 Худа шундақла пәриштиләр тоғрилиқ: «У пәриштилирини қудрәтлик роһлар вә хизмәтчилирини ялқунлуқ от қилиду»,— дәйду. 8 Оғли тоғрилиқ болса: «Худа — мәңгү сениң тәхтиң һәм Падишалиғиңниң һасиси — диянәтлик һаса болиду. 9 Сән һәққанийәтни сөйүп, рәзилликкә өч. Шуңа, сени Худа, сениң Худайиң, башқа падишалардин артуғирақ шатлиқ мейи билән майлиди»,— дәйду. 10 Йәнә: «Сән, Һакимдар, авал йәрниң һулини орнаттиң, асманларму — сениң қоллириңниң ишидур. 11 Улар ғайип болиду, лекин сән қалисән. Сиртқи кийимдәк улар конирайду 12 һәм сән уларни йепинчидәк орап, сиртқи кийимдәк авуштуриветисән. Лекин сән өзгәрмәйсән вә сениң өмрүң һечқачан түгимәйду»,— дәп ейтилған.

13 Пәриштиләрниң қайсиси һәққидә Худа: «Мән сениң дүшмәнлириңни саңа аяқ асти қилмиғичә, Мениң оң тәрипимдә олтар»,— дегән еди? 14 Уларниң барлиғи қутқузулуш мирасхорлириға хизмәт қилиш үчүн әветилидиған роһлар әмәсму?