Самуилниң 1-язмиси
19 Саул оғли Йонатанға вә барлиқ чакарлириға Давутни өлтүрүш тоғрилиқ ейтти. Амма Саулниң оғли Йонатан Давутни яхши көрәтти. 2 Йонатан Давутқа: «Атам Саул сени өлтүрүш йолини издимәктә. Демәк, әтә сақланғин, бир йәргә йошурун. 3 Мән болсам чиқип, атамниң йенида далада туримән. Сән болған җайниң қешида сән тоғрилиқ атамға дәймән. Немини байқисам, шуни саңа сөзләп беримән»,— дәп әскәртти.
4 Әтиси Йонатан атиси Саулға Давут тоғрилиқ яхши нәрсиләрни ейтип: «Падиша, қулуң Давутқа қарши гуна қилма, чүнки у саңа қарши һечнәрсә қилмиди. Әксичә, униң ишлири сениң үчүн толиму пайдилиқ. 5 У өз һаятини хәтәргә тутуп, филистийәликни уҗуқтурди. Йәһва пүткүл Исраилға зор қутқузушни һәдийә қилди. Сән өзәң буни көрүп хошал болдуң. Әнди немишкә сән әйипсиз қанға қарши гуна қилип, Давутни бекардин-бекар өлтүрмәкчи?»— деди. 6 Саул Йонатанни тиңшап, қәсәм берип: «Йәһва тириктур! У өлмәйду!»— деди. 7 Йонатан Давутни чақиривелип, униңға бу сөзләрниң барини ейтип бәрди. Андин у Давутни Саулға әкәлди, у униң қешида түнүгүн һәм бурнакүн болғандәк хизмәт қилди.
8 Уруш йәнә башланди. Давут чиқип филистийәликләр билән урушти. У уларни қаттиқ қирип, қечишқа мәҗбурлиди.
9 Йәһвадин вәһши роһ Саулға чүшти. У өйидә олтирип, қолида нәйзә тутуп туратти. Давут болса саз челивататти. 10 Саул нәйзиси билән Давутни тамға қадимақ болди, амма у өзини қиңғийтип қутулди. Нәйзә тамға санчилди, Давут қечип, шу кечиси аман қалди. 11 Лекин Саул Давутниң өйигә адәм әвәтип, уларға уни күзитип, әтигәнлиги өлтүрүветишни буйриди. Давутниң аяли Микал униңға: «Әгәр сән өмрүңни мошу кечидә қутқузмисаң, әтә өлисән»,— деди. 12 Микал Давутни дериздин чүшәрди вә у қечип кетип, аман қалди. 13 Микал болса өйдики бутни елип, орниға ятқузуп, беши тәрәпкә өшкиниң жуңини қоюп, Давутниң кийимини ташлап қойди.
14 Саул Давутни тутушқа адәм әвәтти, бирақ қизи: «У ағриватиду»,— деди. 15 Кейин Саул чакарлирини әвәтип, раст-ялғанлиғини билип: «Уни маңа өлтүрүшкә, һәтта көрпидә болсиму әкелиңлар!»— дәп әмир қилди. 16 Барғанлар қариса, мана, көрпидә бут ятқан һәм бешида өшкә жүңи болған. 17 Шунда Саул Микалдин: «Немә үчүн сән мени алдидиң һәм мениң дүшминимни қечип кетишкә қоюп бәрдиң?»— дәп сориди. Микал җававән: «У маңа, қоюп бәрмисәң, сени өлтүримән, деди»,— дәп ейтти.
18 Давут қечип кетип, Самуилниң қешиға Рамаға келип, униңға Саул немә қилғанлиғиниң һәммисини ейтип бәрди. У Самуил билән берип, Найотта яшиди. 19 Саулға бу һәққидә сөз йетип: «Мана, Давут Найотта, Рамада яшаватиду»,— дейилди. 20 Саул адәмлирини Давутни тутушқа әвәтти. Бирақ улар бәшарәт қиливатқан пәйғәмбәрләрни вә уларни башқуриватқан Самуилни көргәндә, уларға Худаниң роһи чүшүп, уларму пәйғәмбәрлик қилишти.
21 Саулға бу хәвәр кәлгәндә, у башқиларни әвәтти, амма уларму бәшарәтлик қилишти. Андин кейин Саул йәнә үчинчи қатар кишиләрни әвәтти, бирақ уларму пәйғәмбәрлик қилишти. 22 Буниңдин кейин Саул өзиму Рамаға барди. У Секадики йоған қоймиға кәлгәндә: «Қени Самуил һәм Давут?»— дәп сориди. Униңға җававән: «Найотта, Рамада»,— дәп ейтилди. 23 У йәрдин Саул Рамадики Найотқа йол тутти. Униңғиму Худаниң роһи чүшүп, у маңғач пәйғәмбәрлик қилди. Шундақ қилип, ахирида у Рамадики Найотқа кәлди. 24 У җайда Саул кийимлирини йешип ташлап, Самуилниң алдида пәйғәмбәрлик қилишқа башлиди. У пүткүл шу күни вә барлиқ түндә кийимсиз ятти. Шуңлашқа: «Һәҗәва, Саул пәйғәмбәрләрдин бириму?»— дәп ейтилмақта.