Самуилниң 1-язмиси

2 Һанна дуа қилип, мундақ дәп ейтти:

«Йәһва Тәңрим жүригимни хошаллиққа бөлиди,

Йәһва мүңгүзимни егиз көтәрди.

Дүшмәнлиримгә қарши еғизлирим ечилди,

Мән Сениң қутқузулушиңни көрүп шатлиниватимән!

 2 Йәһвадәк муқәддәс һечким йоқ!

Сениңдәк һәққаний һәм

Бизниң Худайимиздәк мәккәм Ғарташ йоқ.

 3 Әнди мәнмәнлик билән тәкәббур сөзлимәңлар,

Еғизиңлардин һакавурлуқ чиқмисун!

Сәвәви, Йәһва һәммини билидиған Худадур,

Униң һозурида барлиқ ишлар таразиға селинғандур.

 4 Қудрәтликләрниң оқ-ялири сундурулмақта,

Аҗизлар болса күчкә толмақта.

 5 Тоқлар нан үчүн яллинип ишлимәктә,

Ачлар болса тойлимақта.

Туғмас аял йәттә қетим туғмақта,

Көпбалилиқ болса мағдирсизланди.

 6 Йәһва һаятлиқтин мәһрум қилиду һәм тирилдүриду,

Гөргә чүшириду һәм униңдин чиқириду.

 7 Йәһва намрат қилиду вә бейитиду,

Пәсләштуриду һәм йүксәлдүриду.

 8 У топрақтин гадайни көтириду,

Күлдин намратни чиқириду.

Байлар билән олтарғузуп, У уларға

Мираслиққа шәрәп тәхтни бериду,

Йәр-зиминниң түврүклири Йәһвада,

У уларниң үстидә йәрни орунлаштурди.

 9 У Өз муқәддәслириниң аяқлирини сақлимақта,

Қанунсизлар зулмәттә йоқилиду,

Күч-қудрити биләнла киши мустәһкәм болмас.

10 Йәһва билән талашқанлар титирәп кетәр,

Асмандин Йәһва уларға гүлдүрләйду.

У йәрниң чәтлиригичә сотлайду,

Өз Падишасиға күч-қудрәт беғишлайду,

Өз Мәсиһиниң мүңгүзини көтириду!»

11 Шуниң билән Әлқана Рамадики өйигә қайтти, бала болса Йәһваға хизмәт қилиш үчүн Илий баш роһанийниң қешида қалди.

12 Роһаний Илийниң оғуллири ярамсиз адәмләр еди. Улар Йәһвани тонуп-билмәтти. 13 Шуниңдәкла улар роһанийлар вәзипилириниң хәлиқниң алдида қандақ екәнлигиниму билмәтти. Бирси қурбанлиқни әкәлгәндә, роһанийниң хизмәткари үччишлиқ арини көтирип, гөш пишиватқан йәргә келип, 14 уни қазанға яки кориға, яки җамға салатти. Немә ариға санчилса, шуни роһаний өзигә алатти. Улар Шилоға кәлгән барлиқ исраиллиқлар билән шундақ иш қилатти. 15 Һәтта яғни отта көйдүрүп болғичә роһанийниң хизмәткари келип, қурбанлиқ тәғдим қиливатқанға: «Әкәл гөштин роһанийға қордаққа, чүнки у пиширилгән гөшни халимайду, пәқәт хам гөшни тәләп қиливатиду»,— дәтти. 16 Әгәр униңға җававән: «Авал лазим болған яғни отта көйдүривәтсун, андин қанчилик гөш халисаң, шунчини алғин»,— десә, хизмәткар: «Һазирла бәргин, болмиса, күч билән алимән!»— дәтти. 17 Шундақ қилип, бу хизмәткарларниң гунайи Йәһваниң алдида интайин зор еди, чүнки улар Йәһваға әкәлгән һәдийәләрни зади һөрмәтлимәтти.

18 Самуил болса зиғир матилиқ ефодни кийип, Йәһваниң алдида хизмәт қилатти. 19 Униң ташқи кийимини аниси тикип берәтти вә йолдиши билән лазимлиқ қурбанлиқни сунуш вақтида кәлгәндә, уни елип келәтти. 20 Илий Әлқана билән униң аялини бәрикәтләп: «Йәһва саңа мошу аялиңдин соралған балиниң орниға, чүнки бу бала Йәһваға берилгәнлигидин, башқа пәрзәнтни бәрсун»,— деди. Улар өз маканиға қайтип кәтти. 21 Дәл шундақ ейтилғандәк Йәһва Һаннаға диққәт ағдурди. У һамилдар болуп, йәнә үч оғул һәм икки қизни туғди. Өсмүр Самуил болса Йәһваниң нәзәридә чоң болди.

22 Баш роһаний Илий бәк қери еди. У оғуллири исраиллиқлар билән қандақ иш қиливатқинини һәм улар жиғин чедириниң киришидә хизмәт қиливатқан аяллар билән ятидиғинини аңлатти. 23 У уларға: «Силәр немә үчүн бундақ ишларни қиливатисиләр? Чүнки мән силәрниң рәзил ишлириңлар һәққидә барлиқ хәлиқтин аңлаватимән. 24 Яқ, оғуллирим, силәр тоғрилиқ болуватқан сөз – яман сөз. Силәр Йәһваниң хәлқини бузуватисиләр. 25 Әгәр киши башқа бир кишигә қарши иш қилип қойса, униң һәқиддә Худаға дуа қилиниду. Әгәр киши Йәһваға қарши гуна қилса, ким униң үчүн дуа қилалайду?»— дәтти. Амма улар атисиниң сөзигә қулақ салматти, чүнки Йәһва уларни өлүмгә мәһкүм қилған еди. 26 Өсмүр Самуил болса барғансери чоң болуп, Йәһваниң вә адәмләрниң илтипатида болди.

27 Бир күни Илийға Худаниң адими келип , мундақ сөзләрни ейтти: «Йәһва мундақ дәйду: “Мән сениң атаңниң өйигә улар Мисирда, пирәвнниң өйидә, болғанда Өзәмни ачқан едим. 28 Вә Уни Исраилниң барлиқ қәбилилириниң арисидин Өзәмгә роһаний болушқа таллавалдим. У Мениң қурбангаһимда көйдүрмиләрни әкелиши, ис чиқириши, Мениң алдимда ефод кийиши керәк еди. Мән атаң өйигә Исраил оғуллири отта әкелидиған қурбанлиқларниң барлиғини бәрдим. 29 Немишкә силәр Мениң ушбу җайда әкелишкә вәсийәт қилинған қурбанлиқлиримни, нан һәдийәлиримни һөрмәтлимәйсиләр? Немишкә сән Мениң хәлқим Исраилниң әкәлмилириниң барлиқ башланмилири билән өзәңни тойдуруп, оғуллириңни Мениңдин артуқ көрисән?”

30 Шуңа Исраилниң Тәңри Йәһва мундақ дәйду: “Мән шу вақитта, сениң өйүң вә әҗдадиңниң өйи Йәһваниң йүзи алдида мәнгү жүриду, дегән едим. Амма әнди ундақ һәргиз болмайду! Чүнки Мән Мени мәдһийилигәнләрни мәдһийиләймән, Мени тәңситмигәнләрни шәрмәндә қилимән! 31 Мана, Мән сени вә атаң өйини күчидин айримән, шундақ қилип, сениң өйүңдә қери киши болмайду. 32 Шу чағда сән Мениң маканим дуч кәлгән апәтни көрисән. Мәзкүр дәвирдә Исраилға яхшилиқ қилиниду, бирақ сениң өйүңдә барлиқ кәлгүси әвлатта қери киши болмайду. 33 Лекин қәбиләңдин бәзилирини Мән уларниң көзлири тәлмуруп җенини қийнимашқа қурбангаһимдин мәһрум қилмаймән. Әвладиңниң көпинчиси оттура яшта өлүп кетиду. 34 Мана, сениң үчүн бәлгү: икки оғлуң Хофни билән Пинихас бир күндә өлүп кетиду. 35 Мән болсам Өзәмгә садиқ роһанийни қойимән. У Мениң қәлбим билән җенимға яқидиған ишларни қилиду һәм Мән униң өйини тәврәнмәс қилимән. У Мениң майланған хизмәтчим алдида барлиқ күнләрдә жүриду”. 36 Сениң өйүңдин қалған һәрқайсиси униң алдиға келип, тазим қилип, өзигә бир ишни һәм нанни сорап: “Өтүнимән, мәндә нан болуши үчүн, мени қандақту-бир роһаний мәңсәпкә қойғина”,— дәйду».