Әфәсликләргә
5 Демәк, Рәббимизгә тәқлит қилиңлар, чүнки силәр Униң сөйүмлүк пәрзәнтлири. 2 Мәсиһ силәрни сөйүп, өзини силәр үчүн Худаға татлиқ хушпурақ сүпитидә қурбан қилғинидәк, меһир-муһәббәттә жүрүңлар.
3 Әхлақсизлиқ вә һәрхил напаклиқ һәм ачкөзлүк силәрдә һәтта тилғиму елинмисун. Чүнки бу ишлар муқәддәсләргә лайиқ әмәс 4 һәм шундақла уятсиз жүрүш-туруш, ахмиқанә параңлар вә тетиқсиз чақчақлар — һәммә ят нәрсиләр болмисун, әксичә Худаға миннәтдарлиқ ейтилсун. 5 Силәр буни билисиләрки һәм пүтүнләй чүшинисиләрки, һечқандақ әхлақсиз, напак һәм ачкөз, йәни бутпәрәс Худаниң вә Мәсиһниң Падишалиғида мирасхор болмайду.
6 Һечким силәрни қуруқ гәпләр билән алдимисун, чүнки жуқурида ейтилған һәммә нәрсиләр үчүн беқинмайдиған инсанларға Пәрвәрдигарниң ғәзиви яғдурулиду. 7 Шуңлашқа улар билән һечқандақ шерик болмаңлар. 8 Бурун силәр қараңғулуқ едиңлар, әнди болса Һакимдар йолидики — йоруқлуқ. Йоруқлуқниң пәрзәнтлиридәк иш қилиңлар. 9 Йоруқлуқниң мевиси — яхшилиқ, һәққанийлиқ вә һәқиқәт. 10 Тохтимай Худаға яқидиған нәрсиләргә көз йәткүзүңлар 11 вә әнди улар билән қараңғулуқниң мевисиз ишлириға қатнашмаңлар, әксичә, уларни паш қилиңлар. 12 Чүнки уларниң йошурун қиливатқан ишлири һәққидә ейтишқиму уят. 13 Барлиқ паш қилиниватқан нәрсиләр йоруқлуқта ашкарилиниду, чүнки ашкарилинидиған барлиқ нәрсә йоруқлуқтур. 14 Шуңа мундақ ейтилған: «Ухлаватқан, ойған һәм өлүмдин тур — вә Мәсиһ саңа йоруқлуқни төкиду».
15 Демәкчи, силәр данасизлардәк әмәс, бәлки данишмән кишиләрдәк болушуңлар үчүн жүрүш-турушиңларға диққәт билән беқиңлар. 16 Зулум дәвирдә яшаватимиз, шуңа вақитни дурус пайдилиниңлар. 17 Шуңлашқа әнди әқилсиз болмай, бәлки Йәһваниң ирадиси немидә екәнлигини чүшинип-йетиңлар. 18 Шарапни мәс болғичә ичмәңлар, у әйши-ишрәткә елип келиду, әксичә, муқәддәс роһқа толуңлар. 19 Бир-бириңлар билән Зәбур күйлирини ейтқач, Худани мәдһийиләйдиған сөзләр һәм роһий нахшилар билән мустәһкәмлиниңлар. Йәһваға жүрәклириңлардин нахша ейтип, Уни мәдһийиләңлар. 20 Һәрдайим вә һәммә нәрсә үчүн Һакимдаримиз Әйса Мәсиһниң нами билән Худа Атимизға шүкүр қилиңлар.
21 Мәсиһниң әйминишидә болуп, бир-бириңларға бойсунуңлар. 22 Аяллар Һакимдаримизға бойсунғинидәк, өз әрлиригә бойсунсун, 23 чүнки Мәсиһ җамаәтниң беши һәм мошу тәнниң қутқузғучиси болғинидәк, әрму аялниң башчисидур. 24 Җамаәт Мәсиһкә қандақ бойсунса, шундақла аялларму өз әрлиригә һәммә нәрсидә бойсунсун. 25 Әрләр, Мәсиһ җамаәтни сөйүп, униң үчүн өзини қурбан қилғинидәк, силәрму өз аяллириңларни сөйүшиңларни тохтатмаңлар. 26 Мәсиһ җамаәтни муқәддәс қилишиниң мәхсити — уни тазилап, Рәбб сөзиниң васитиси арқилиқ суда жуюп, 27 униң дағ, яки қоруқ, яки шуларға охшаш нәрсиләрдин хали болуши үчүн, әксичә, җамаәт униң алдида пүтүн гөзәллигидә, муқәддәслигидә вә нуқсансизлиғида намайән болуши үчүндур.
28 Шуниңға охшаш, әрләр өз аяллирини өз тенини сөйгәндәк, сөйүши керәк. Өз аялини сөйгән киши өзини сөйгән болиду, 29 чүнки һечким һечқачан өз тенини өч көрмәйду, әксичә уни озуқландуриду һәм асрайду. Мәсиһму җамаәткә шундақ қилмақта, 30 сәвәви, биз — униң тениниң әзалиримиз. 31 «Шуңа әр киши ата-анисини қалдуруп, өз аялиға чаплишиду һәм иккиси бир тән болиду». 32 Бу муқәддәс сир улуқтур. Мән Мәсиһ һәм җамаәт тоғрисида ейтиватимән. 33 Ейтмақчи, һәрқайсиң өзәңни сөйгәндәк, өз аялиңни шундақ сөйгин, аял болса ерини чоңқур һөрмәтлисун.