Мәтта
15 Мошу вақитта Әйсаниң қешиға Йерусалимдин пәрисийләр билән Тәврат устазлири кәлдидә һәм униңға: 2 «Немишкә сениң шагиртлириң әҗдатларниң әнъәнилирини бузиду? Мәсилән, улар тамақ йейишниң алдида қоллирини жуймайду»,— дәп ейтишти.
3 У җававән уларға: «Силәрчу немишкә өзәңларниң әнъәнилири үчүн, Худаниң әмирлирини бузуватисиләр? 4 Мәсилән, Худа: “Ата-анаңни һөрмәт қил” вә “Атисини яки анисини һақарәтлигән кишигә өлүм җазаси берилсун”, дегән еди. 5 Силәр болсаңлар: “Ким атисиға яки анисиға: “Сән мәндин елип пайдилинидиған барлиқ нәрсә мән Худаға атавәткән соғамдур”, десә, 6 у ата-аниси һәққидә ғәмхорлуқ көрсәтмисә болиду”, дәйсиләр. Шуниң билән силәр өзәңларниң әнъәниси үчүн, Худа сөзини рәт қилдиңлар. 7 Иккийүзлүкләр, силәр һәққидә Йәшая пәйғәмбәр тоғра ейтқан: 8 “Бу хәлиқ Мени еғизи билән һөрмәтләйду, лекин уларниң жүриги Мениңдин жирақтур. 9 Улар бекардин Маңа ибадәт қиливатиду, чүнки уларниң тәлиматлири бари-йоқи инсаний әмирләрдур”». 10 Мошу сөзләр билән у кишиләрни чақиривелип: «Тиңшаңлар һәм мәнасиға чөкүңлар: 11 адәмниң ағзиға киридиған нәрсә уни булғимайду, әксичә, еғизидин чиққан нәрсә уни булғайду»,— деди.
12 Шагиртлири йениға келип: «Пәрисийләр сөзлириңни аңлап, путликашаң болғинини биләмсән?»— дәп сорашти. 13 У җававән: «Асмандики Атам олтарғузмиған һәрқандақ өсүмлүк йилтизидин қомурулуп ташлиниду. 14 Уларға қаримаңлар. Улар — қарғу йетәклигүчиләр. Әгәр қарғу қарғуни башлап маңса, һәр иккилиси ориға чүшүп кетиду»,— деди. 15 Шу чағда Петрус униңға: «Бизгә мошу тәмсилни чүшәндүрүп бәргинә»,— деди. 16 Әйса: «Силәрму мошу кәмгичә чүшәнмәйватамсиләр? 17 Ағзидин киргән һәммә нәрсә һәзим қилиш әзалиридин өтүп, тәрәтханиға чүшидиғинини билмәмсиләр? 18 Еғиздин чиққан нәрсә болса, жүрәктин чиқиду, мана шу нәрсә адәмни булғайду. 19 Шундақ қилип, жүрәктин яман ойлар, қатиллиқлар, нека вапасизлиғи, җинсий әхлақсизлиқ, оғрилиқ, ялған гувалиқ, һақарәтлик сөзләр чиқиду. 20 Мошулар инсанни булғайду, рәсмий түрдә жуюлмиған қоллар билән тамақ йейиш адәмни булғимайду»,— деди.
21 У йәрдин кетип, Әйса Тир вә Сидон шәһәрлириниң әтраплириға йол тутти. 22 Шу өлкидә яшаватқан фәникийәлик бир аял алдиға чиқип: «Һакимдарим, Давутниң оғли, маңа рәһим қилиң. Мениң қизимға җинлар чаплашти, у қаттиқ қийниливатиду»,— дәп зарлиди. 23 Бирақ у униңға бир еғиз сөз қилмиди. Шу чағда шагиртлири униңдин өтүнди: «Ейтқина униңға, кәтсун, кәйнимиздин вақирап меңип, тойғузди». 24 У җававән: «Мән һәммисигә әвәтилмигән, пәқәт Исраил өйиниң жүткән қойлириға әвәтилдим»,— деди. 25 Лекин бу аял йеқинлишип, униңға тазим қилип: «Һакимдарим, маңа ярдәм қилиң!»— дәп соравәрди. 26 Әйса униңға: «Балилардин нанни елип, күчүкләргә ташлап бериш яхши әмәс»,— деди. 27 Аял җававән: «Шундақ, Һакимдарим, лекин ғоҗайинлириниң үстилидин чүшкән нан угаклирини күчүкләрму терип йәйдиғу»,— деди. 28 Шу пәйттә Әйса униңға: «Һәй, аял, сизниң етиқатиңиз зор екән. Халиғиниңиздәк болсун»,— деди. Шу вақиттила униң қизи сақийип кәтти.
29 У яқтин кетип, Әйса Җәлилийә деңизиға кәлди вә таққа чиқип олтарди. 30 Униңға өзлири билән току, нака, кор, кекәч вә нурғунлиған башқа бемарларни елип, интайин көп адәмләр кәлди. 31 Улар кекәчләрниң сөзлигәнлирини, ақсақларниң маңғанлирини, корларниң көргәнлигини байқап, һәйран қелип, Исраил Худасини мәдһийилиди.
32 Әйса болса шагиртлирини чақиривелип, мундақ деди: «Адәмләргә ичим ағриватиду, чүнки улар мана үч күн болди мениң йенимда, уларда йәйдиған һечнәрсә йоқ. Улар йолда һалсизлинип қалмасқа, ач әвәткүм кәлмәйватиду». 33 Шагиртлири униңға: «Бу хали җайда мунчилик көп адәмни тойғузидиған нанни нәдин тапқили болиду?»— дейишти. 34 Әйса улардин: «Силәрдә қанчә нан бар?»— дәп сориди. «Йәттә һәм бирнәччә кичик белиқ бар»,— деди улар. 35 Кишиләргә йәрдә олтиришни буйруп, 36 у йәттә нан билән белиқларни қолиға елип, Худаға шүкүр ейтип, уштуп, уларни шагиртлириға бәрди, улар болса — адәмләргә. 37 Һәммиси йәп, тойди. Қалған парчиларни жиққанда, толуқ 7 севәт чиқти. 38 Йегәнләрниң сани болса, аялларни һәм балиларни һесаплимиғанда, 4000 адәм еди. 39 Кишиләрни әвәтивәткәндин кейин у қолваққа олтирип, Магадан дегән өлкигә үзүп кәтти.