Вәһий
21 Мән йеңи асман вә йеңи йәрни көрдүм, чүнки авалқи асман вә йәр ғайип болғанди һәм деңизму әнди йоқ. 2 Шундақла муқәддәс шәһәр — Йеңи Йерусалимни көрдүм. У өз жигити үчүн ясанған той қизидәк зенәтлинип, асмандин — Худаниң һозуридин чүшүп келиватқан еди. 3 Тәхттин күчлүк авазниң мундақ дегинини аңлидим: «Мана, Худаниң чедири — адәмләр арисида һәм Худа улар билән әнди яшайду. Улар Худаниң хәлқи болиду вә Худа Өзи улар билән биллә болиду. 4 Шу чағда Худа уларниң көзидики һәрқандақ яшни сүртиду вә өлүм әнди болмайду, йә қайғу, йә жиға-зар, йә ағриқ башқа болмайду. Авалқиларниң барлиғи өтүп кәтти!»
5 Тәхттә Олтарғучи: «Мана, Мән һәммә йеңи нәрсини яритиватимән!»— йәнә қошуп: «Йезип қой, чүнки бу сөзләр ишәнчлик вә һәқтур»,— деди. 6 Андин У маңа: «Улар әмәлгә ашти! Мән Альфа вә Омега, Беши вә Айиғидурмән. Һәрқандақ уссиғанға һаятлиқ су мәнбәсидин һәқсиз су ичишни беримән. 7 Ғалип чиққан һәрким буни мираслиққа алиду. Мән униң Худаси, у болса Мениң оғлум болиду. 8 Амма қорққанчақ, етиқатсиз, өз напаклиғида жиркиничликләр, қатиллар, зинахор-вапасизлар, җинкәшлик билән шуғулланғанлар, бутпәрәсләр вә барлиқ ялғанчиларниң қисмити — от вә гуңгут көйүватқан көлдур. Бу иккинчи өлүмни билдүриду»,— деди.
9 Униңдин кейин, қолида ахирқи йәттә апәтләргә толған йәттә қача тутқан йәттә пәриштиниң бири келип, маңа: «Кәл, мән саңа той қизни, йәни Қозиниң рәпиқисини көрситәй»,— деди. 10 У мени муқәддәс роһниң васитиси билән йоған вә егиз таққа елип, асмандин, Худадин чүшүваткан муқәддәс шәһәр Йерусалимни көрсәтти. 11 Шәһәр Пәрвәрдигарниң шан-шөһритини чечивататти. Униң пақириши биллурдәк сүзүк ташқа — әң есил яшмиға охшатти. 12 Шәһәрдә 12 дәрвазилиқ зор вә егиз там бар еди. Дәрвазилирида 12 пәриштә туратти. Мәзкүр дәрвазиларда Исраил оғуллириниң 12 қәбилисиниң намлири йезилған еди. 13 Шәриқтә — үч дәрваза, шималда — үч дәрваза, җәнупта — үч дәрваза вә ғәриптә үч дәрваза бар еди. 14 Шәһәр теминиң һулида 12 таш болуп, уларда Қозиниң 12 әлчисиниң исимлири йезилған еди.
15 Маңа гәп қилған пәриштә шәһәрни, униң дәрвазилирини вә темини өлчәш үчүн қолида алтун таяқни тутуп туратти. 16 Шәһәр төрт булуңлуқ болуп, узунлуғи билән кәңлиги бирдәк еди. У шәһәрни тайиғи билән өлчигәндә, һәммиси болуп 2220 чақирим чиқти. Униң узунлуғи, кәңлиги вә егизлиги баравәр еди. 17 Пәриштә тамниму өлчиди. Инсанлар өлчими бойичә у 144 җәйнәкни көрсәтти. 18 Там яшма тешидин, шәһәрниң өзи болса, әйнәктәк сүзүк сап алтундин селинған еди. 19 Шәһәр теминиң һули түрлүк есил ташлар билән безәлгән еди. Биринчиси — яшма, иккинчиси — көк яқут, үчинчиси — халцедон, төртинчиси — зумрәт, 20 бәшинчиси — сардоникс, алтинчиси — сердолик, йәттинчиси — хризолит, сәккизинчиси — берилл, тоққузинчиси — топаз, онинчиси — хризопраз, он биринчиси — гиацинт, он иккинчиси — аметист еди. 21 12 дәрваза — 12 мәрвайиттур. Һәрбир дәрваза бирпүтүн мәрвайиттин ясалған. Шәһәрниң асасий кочиси әйнәктәк сүзүк сап алтундин болған.
22 Шәһәрдә һәрәмни көрмидим, чүнки униң һәрәми — Һәммигә Қадир Йәһва Худа вә Қозидур. 23 Шәһәр қуяш яки айниң йорутушиға һаҗәт әмәсти, сәвәви, Худаниң шан-шөһрити уни йорутатти һәм униң чириғи Қоза еди. 24 Хәлиқләр униң йоруғида маңиду вә йәр падишалири униңға өз шан-шөһритини кәлтүриду. 25 Шәһәр дәрвазилири күндүзи әсла йепилмайду вә у йәрдә түн болмайду. 26 У йәргә хәлиқләрниң шөһритини вә шәрипини елип келиду. 27 Лекин жиркиничлик вә мәккар ишларни қилидиған һечким у шәһәргә кирмәйду. У йәргә пәқәт Қозиниң һаят түртигидә исми йезилғанларла кириду.