Вәһий
2 Әфәс җамаитиниң пәриштисигә яз: “Оң қолида йәттә юлтузни тутуп, йәттә алтун чирақданниң арисида маңғучи мундақ дәйду: 2 “Мән сениң ишлириңни, әмгигиңни һәм тәқабиллиғиңни билимән, шундақла сениң яримас адәмләрни чидимайдиғиниңниму билимән һәм әлчи болмисиму, өзини әлчи дәп атавалғанларни синап, уларниң ялғанчи екәнлигини көрдүң. 3 Сән тәқабиллиқни көрситип, мениң исмим үчүн көп җапа-мәшәққәт чекип, роһуң чүшмиди. 4 Амма саңа наразилиғим барки, сән дәсләптә болған меһир-муһәббитиңни жүтирип қойдуң.
5 Шуңа буни есиңға ал: сениңда немә болған еди, лекин немини йоқитип қойдуң, андин товва қилип, дәсләпки ишлириңни қил. Әгәр товва қилмисаң, мән саңа келип, чирақданиңни орнидин еливетимән. 6 Бирақ сәнму маңа охшаш Николас мәзһипиниң ишлирини өч көрүп, тоғра қиливатисән. 7 Кимниң қулиғи болса, роһниң җамаәтләргә немә дәватқинини аңлисун. Ғалибә қазиниватқанға Худаниң җәннитидики һаятлиқ дәриғиниң мевилирини йейишкә иҗазәт беримән”.
8 Смирна җамаитиниң пәриштисигә яз: “Биринчи һәм ахирқи — өлүп тирилгән мундақ дәйду: 9 “Мән сениң азап-оқубәтлириңни вә намратлиғиңни (гәрчә сән бай), шундақла өзлирини йәһудий дәп, бирақ йәһудий болмиғанларниң сени һақарәтләватқанлиғини билимән. Улар — Шәйтанниң ибадәтханиси. 10 Бешиңдин өтүдиған қийинчилиқлардин қорқма. Иблис бәзилириңларни зинданға ташлайду һәм силәр түгәл синилисиләр вә он күн азап чекисиләр. Өлүмгичә садиқ қал вә мән саңа һаят таҗисини беримән. 11 Кимниң қулиғи болса, роһниң җамаәтләргә немә дәватқинини аңлисун. Ғалибә қазиниватқанға иккинчи өлүм һечқандақ зиян кәлтүрмәйду”.
12 Пәргамдики җамаәтниң пәриштисигә яз: “Узун, өткүр иккибислиқ қиличи бар мундақ дәйду: 13 “Сән Шәйтанниң тәхти бар йәрдә яшаватқанлиғиңни билимән. Шундақ болсиму, сән мениң исмимни мәккәм тутуп, һәтта мениң садиқ гувачим Антипаниң күнлиридә, у силәрдә — Шәйтанниң маканида — өлтүрүлгән болсиму, маңа болған етиқатиңдин тенип кәтмидиң.
14 Амма саңа бир наразилиғим бар: сениңда Балаамниң тәлимини мәккәм тутуватқан адәмләр бар. У Балакқа Исраил хәлқини гунаға патуруш үчүн, бутларға аталған қурбанлиқни йейишни, әхлақсизлиқ қилишни үгәткән. 15 Униңдин ташқири, сениңда Николас мәзһипиниң тәлимлиригә әгәшкәнләрму бар. 16 Шуңа, товва қил. Болмиса, йеқин арида саңа келип, еғизимдин чиқиватқан узун қиличим билән уларға қарши җәң қилимән.
17 Кимниң қулиғи болса, роһниң җамаәтләргә немә дәватқинини аңлисун. Ғалибә қазиниватқанға йошурулған манна билән ақ ташни беримән. Ташта йеңи исим йезилиду, уни алған адәмдин башқа һечким билмәйду”.
18 Тиятирадики җамаәтниң пәриштисигә яз: “Көзлири ялқунлиған оттәк һәм аяқлири пақирақ мисқа охшиған Худа Оғли мундақ дәйду: 19 “Мән сениң әмәлиятиңни, меһир-муһәббитиңни, етиқатиңни, хизмитиңни вә тәқабиллиғиңни билимән һәм шундақла сениң ахирқи ишлириң авалқилардин артуғирақ.
20 Амма саңа наразилиғим бар: сән өзини пәйғәмбәр дәп һесаплаватқан Изабәл дегән аялға йол қоюватисән. У қуллиримни әхлақсизлиқ қилишқа, бутларға аталғаң қурбанлиқларни йейишкә үгитип, аздуруватиду. 21 Мән униңға товва қилишқа вақит бәргән, бирақ у зинасиға товва қилғуси кәлмиди. 22 Шу сәвәптин мән униңға ағриқ селип, орун-көрписигә ташлаймән. Әгәр у аял билән вапасизлиқ қилғанлар униң тәсиридин қутулмиса, уларға бүйүк апәт кәлтүримән. 23 Мән униң балилирини өлүм вабаси билән һалак қилимән. Шу чағда һәммә җамаәтләр мениң бөрәк билән жүрәкләрни тәкшүрәйдиғанлиғимни билидиған болиду. Мән һәрқайсиңларға әмәлиятиңларға бола қайтуримән.
24 Тиятирадики қалғанлириға — улар Шәйтанниң чоңқурлуқлирини үгәнмәй, Изабәлниң тәлимигә әгәшмигәнләргә ейтимән: мән силәргә башқа һечқандақ еғирчилиқ салмаймән. 25 Мән кәлгичә, силәрдә бар нәрсини мәккәм тутуңлар. 26 Ғалибә қазиниватқанға вә ирадәмни ахириғичә орунлиғанға хәлиқләр үстидин һакимийәт беримән. 27 Мән Атамдин алғандәк, нәқ шундақ һакимийәт беримән. Һәм у төмүр калтәк билән башқурғанда, улар сапал қачилардәк чеқилип кетиду. 28 Шуниңдәкла мән униңға таң юлтузини беримән. 29 Кимниң қулиғи болса, роһниң җамаәтләргә немә дәватқинини аңлисун”.