Луқа
18 Андин Әйса уларға һәрдайим дуа қилиш һәм роһини чүшәрмәс һәққидә мисал кәлтүрди: 2 «Бир шәһәрдә Худадин қорқмайдиған вә адәмләр билән һесаплашмайдиған бир қази болған екән. 3 Шу шәһәрдә бир тул аял яшап вә у дайим униңға келип: “Мениң вә дүшминим аримиздики ишта адил тохтам чиқирип бериңа”,— дәп сораттикән. 4 Бирмунчә вақит у униң тәливини рәт қипту, бирақ кейин көңлидә: “Гәрчә мән Худадин қорқмисамму һәм адәмләрни һөрмәтлимисәмму, 5 бу тул аял дайим мени аварә қиливатқачқа, униң маңа башқа кәлмәслиги һәм мени қийнавәтмәслиги үчүн, униң иши бойичә адил тохтам чиқирип берәй”,— дәп ойлапту». 6 Андин Һакимдар: «Көрдуңларму, һәққанийсиз қазиниң немә дегәнлирини? 7 Тәңри Өзигә кечә-күндүз ялвуруватқан таллиғанлири үчүн, гәрчә У уларға чидамлиқ көрсәтсиму, адиллиқни тиклимәсму? 8 Силәргә ейтайки: У улар үчүн адиллиқни тикләшкә алдирайду. Лекин инсан Оғли кәлгәндә, йәр йүзидә у мундақ етиқатни тапаламду?»— деди.
9 Өзлирини һәққаний дәп чағлап, башқиларни көзигә илмайдиғанларға мундақ бир тәмсил кәлтүрди: 10 «Икки киши дуа қилғили һәрәмгә берипту: бири пәрисий, йәнә бири селиқ жиққучи екән. 11 Пәрисий ичидә мундақ дуа қипту: «Худайим, Саңа мениң башқа адәмләрдәк булаңчи, адаләтсиз, вапасиз вә һәтта мону селиқ жиққучидәк һәққанийсиз болмиғиним үчүн, шүкри ейтимән. 12 Һәр һәптидә икки қетим роза тутумән вә тапқанлиримниң ондин бир қисмини ианә қилимән». 13 Селиқ жиққучи болса, жирақта туруп, бешини көтүрүшкиму петиналмай, пәқәт мәйдисигә уруп: “Худайим, маңа, гунакарға, рәһим қилғайсән”,— дәйдикән. 14 Силәргә ейтимәнки, мошу адәм пәрисийгә қариғанда, өзиниң һәққанийлиғирақ екәнлигини көрситип, өйигә қайтипту. Чүнки ким өзини үстүн чағлиса, пәсәйтилиду, лекин ким өзини төвән чағлиса, үстүн қилиниду».
15 Әйса қолини тәккүзсун дәп, униңға гөдәкләрни елип келәтти. Шагиртлири буни көрүп, уларға тәнбиһ бәрди. 16 Амма Әйса өзигә гөдәкләрни әкелишни илтимас қилип: «Балилар маңа кәлсун. Уларни тосимаңлар, чүнки улардәкларға Худаниң Падишалиғи мәнсүптур. 17 Силәргә һәқни ейтимән: ким Худаниң Падишалиғини кичик балидәк қобул қилмиса, униңға кирәлмәйду»,— деди.
18 Бир башлиқ униңдин: «Яхшилиқ бәргүчи Устаз, мәңгү һаятқа варис болуш үчүн, немә қилишим керәк?»— дәп сориди. 19 Әйса униңға: «Немишкә мени яхшилиқ бәргүчи дәйсән? Бир Худадин башқа һечким яхшилиқ Бәргүчи әмәс! 20 Сән: «Нека вапалиғини бузма, өлтүрмә, оғрилима, сахта гувалиқ қилма, ата-анаңни һөрмәтлә», дегән вәсийәтләрни билисәнғу. 21 У киши: «Буниң һәммисигә өсмүр вақтимдин әмәл қилип келиватимән»,— деди. 22 Әйса буни аңлап, униңға: «Сәндә бир нәрсә йетишмәйду: пүткүл мал-мүлкүңни сетип, пулини гадайларға тарқитивәт, шунда байлиғиң асманда болиду, андин келип, кәйнимдин маң»,— деди. 23 Лекин буни аңлап, һелиқи адәм чоңқур қайғуда қалди, чүнки у наһайити бай еди.
24 Әйса униң қайғусиға қарап: «Пули барларниң Худа Падишалиғиға кириши қанчилик тәс болиду, һә! 25 Байниң Худа Падишалиғиға киришидин көрә, төгигә жиңниниң төшүгидин өтүш асанирақ»,— деди. 26 Буни аңлиғанлар униңдин: «Ундақта, ким қутқузулалисун?»— дәп сорашти. 27 У җававән: «Инсанлар үчүн мүмкин әмәс нәрсә Пәрвәрдигар үчүн мүмкиндур»,— деди. 28 Шу чағда Петрус: «Бизчу? Мана, биз баримизни қалдуруп, сениң кәйниңдин маңдуқ»,— деди. 29 У уларға: «Силәргә һәқни ейтай: Худа Падишалиғи үчүн өйини яки аялини, яки қериндашлирини, яки ата-анисини, яки балилирини қалдурған киши 30 мошу вақитниң өзидә һәссиләп көп бәрикәтлиниду, келечәктә болса, мәңгү һаятқа муйәссәр болиду»,— деди.
31 Андин у 12 шагиртини чәткә тартип, уларға: «Биз Йерусалимға көтүрүливатимиз вә инсан Оғли тоғрисида пәйғәмбәрләр арқилиқ йезилған һәммә нәрсә орунлиниду. 32 Уни башқа хәлиқләрниң кишилиригә тапшуриду вә улар уни мәсхирә қилип, хорлайду, униңға түкүриду, 33 уни қамчилайду, андин өлтүрүветиду, амма у үчинчи күни тирилиду»,— деди. 34 Бирақ улар бу сөзләрдин һечнемини чүшәнмиди, чүнки ейтилғанниң мәнаси улардин йошурулған еди.
35 Әйса Ериха шәһиригә йеқинлашқанда, йолниң бойида бир қарғу киши олтирип, тиләмчилик қиливататти. 36 У көпчиликниң өтүп кетиватқанлиғини аңлап, немә болуватқинини сориди. 37 Униңға: «Бу насирәлик Әйса өтүп кетиватиду!»— дәп хәвәрлиди. 38 Шу чағда у вақирап: «Һәй, Давутниң оғли Әйса, маңа рәһим қилғина!»— деди. 39 Алдида меңиватқанлар уни җим болушқа мәҗбурлиди, бирақ у техиму чиңарақ: «Давутниң оғли, маңа рәһим қилғина!»— дәп вақиравәрди. 40 Шунда Әйса тохтап, у адәмни алдиға әкелишни буйриди. У киши йениға кәлгәндә: 41 «Сән немә қилип беришимни халайсән?»— дәп сориди. Һелиқи киши: «Һакимдарим, көзүмни көрүдиған қилип бәргинә»,— деди. 42 Әйса униңға: «Көрүдиған бол, етиқатиң сени сақайтти!»— деди. 43 Униң көзи дәрру ечилди вә у Худани мәдһийиләп, униң кәйнидин маңди. Һәм буни көргән барлиқ халайиқ Рәббни улуқлиди.