Вәһий
18 Андин мән асмандин чүшүватқан вә бүйүк һакимийәткә егә болған башқа пәриштини көрдүм. Униң шан-шәрипидин йәр йоруп кәтти. 2 У җараңлиқ аваз билән: «У ғулиди! Бүйүк Бабил ғулиди! У җинларниң макани, һәрқандақ сесиқчилиқниң җайи вә һәрқандақ нәпрәтлик һәм һарам қушларниң угиси болди! 3 Униң паһишилик ачкөзлүк шаравидин барлиқ хәлиқләр қурбан болди. Йәр падишалири униң билән әхлақий бузуқчилиқ қилди һәм униң байлиққа номуссиз интилишидин йәр содигәрлири бейип кәтти»,— деди.
4 Асмандин башқа авазниң мундақ дегинини аңлидим: «Мениң хәлқим, силәр униң гуналириға шерик болуп қалмас үчүн вә униң ярилириға муптила болмаслиққа униңдин чиқиңлар! 5 Чүнки униң гуналириниң дөңи асманғичә йетип барди вә Худа униң наһәқ ишлирини әскә алди. 6 У қандақ қилған болса, униңғиму шундақ қилинсун һәм униңға икки һәссә артуқ қилиңлар. Һә, у ичимликни арилаштурған қәдәһтә униңғиму икки һәссә артуқ арилаштуруп бериңлар. 7 Өзини қанчилик мәдһийилигән вә һашамәтчиликтә яшиған болса, шунчилик миқдарда униңға азап вә қайғу-һәсрәт қайтурулсун. У өз қәлбидә: “Мән падишайим, мән тул әмәсмән һәм һечқачан қайғу-һәсрәт көрмәймән”,— дәйду. 8 Шуниң үчүн униңға бир күн ичидә апәтләр келиду: өлүм, һәсрәт вә ачарчилиқ һәм у отта көйдүрүлиду, чүнки уни сотлиғучи Йәһва Худа — қудрәтликтур.
9 Шу чағда у көйүватқан отниң исиға қарап, униң билән зина қилип, номуссиз һашамәтчиликтә яшиған йәр падишалири уни дәп жиғлайду һәм қайғудин мәйдисигә урушиду. 10 Улар униң азаплиридин қорқуп, жирақта туруп мундақ дәйду: “Исит, немә дегән исит! Бүйүк пайтәхт, қудрәтлик Бабил, қандақларчә бир саат ичидә үстүңдин сот әмәлгә ашурулди!”
11 Шундақла йәр содигәрлириму уни дәп жиғлап, қайғуриду, чүнки уларниң тапқан-тәргәнлирини сетивалидиған һечким әнди болмайду: 12 алтун, күмүч, қиммәтбаһалиқ ташлар, мәрвайит, есил зиғир рәхт, сөсүн, ипәк вә тоқ қизил гәзмаллар, хушпурақлиқ яғачтин, пил устиханлиридин, әң есил яғачлардин, мистин, төмүрдин вә мәрмәрдин болған һәрхил буюмларни, 13 шундақла гүлдарчин, һинд дора-дәрмиги, хушпурақлиқ исриқ вә май, мәстәк, шарап, зәйтун мейи, есил ақ ун, буғдай, қара мал, қойлар, атлар, һарвулар, қуллар вә инсанларни. 14 Һә, сән халиған әҗайип мевиләр сениңда болмай қалди, барлиқ назакәтликләр вә пүткүл сөләт ғайип болди һәм һечқачан улар әнди сениңда болмайду!
15 Мошуларни сетип, униң арқисида бейип кәткән содигәрләр униң азаплиридин вә шу күнниң бешиға келишидин қорқуп, жирақтин қарап жиғлайду һәм қайғуруп: 16 “Вай-вай, һалиңға вай! Әң есил зиғир рәхткә, сөсүн вә тоқ қизил кийимләргә кийинидиған, алтун, қиммәтбаһалиқ ташлар вә мәрвайитларға мол безәлгән улуқ пайтәхт! 17 Қандақ чапсан, бир сааттилла зор байлиқ вәйран болди, һә!”— дәйду.
Барчә кемә башлиқлири, кемидә үзгүчиләр, деңизчилар вә деңиз һесавиға яшаватқанлар жирақта туратти 18 вә отта көйүветип, униңдин чиққан исқа қарап: “Бу бүйүк шәһәргә қайсиму шәһәр тәң келәлисун?”— дәп вақиришатти. 19 Улар башлириға топа чечип, һәсрәт чекип жиғлап, мундақ дәп вақиратти: “Вай, һалиңға вай! Бүйүк пайтәхт, деңиздики кемиләрниң һәммә егилири униң арқисидин бейип кәткән еди, бирақ у тез вәйран болди!”
20 Хурсән бол, асман! Хурсән болуңлар, муқәддәсләр, әлчиләр һәм пәйғәмбәрләр, чүнки Худа һөкүм чиқирип, силәр үчүн уни җазалиди!»
21 Шу чағда қудрәтлик бир пәриштә йоған түгмән тешиға охшиған ташни көтирип, деңизға ташлиди: «Бүйүк пайтәхт Бабил дәл мошундақ шиддәтлик ташлиниду вә уни әнди һечқачан тапалмайду! 22 Әнди сениңдин чилтарда ойнаваткан нахшичиларниң, сүрнәйчиләрниң, карнәйчиләрниң вә башқа сазәндиләрниң авазлири аңланмайду. Әнди сениңда һечбир һүнәрвән тепилмайду вә түгмән тешиниң авази чиқмайду. 23 Шамданниң йоруғиму йорумайду вә өйләнмәкчи болған жигит-қизниң үнлири аңланмайду. Сениң содигәрлириң йәрдики тәсирлик адәмләрдин болған еди вә сениң җинкәшлигиң билән барлиқ хәлиқләр аздурулди. 24 Ушбу шәһәр пәйғәмбәрләрниң, муқәддәсләрниң вә йәрдә өлтүрүлгән барлиғиниң қенини төккинидә әйипкар!».