Марк
13 Әйса мәркизий ибадәтханидин чиқиватқанда, шагиртлириниң бирси униңға: «Устаз, қариғина, немә дегән ташлар һәм немә дегән имарәтләр!»— деди. 2 Әйса униңға: «Мону һашамәтлик имарәтләрни көрүватамсән? Бу җайда таш үстидә таш қалмайду, һәммә нәрсә вәйран болиду»,— дәп җавап бәрди.
3 Әйса у йәрдин һәрәм көрүнидиған Зәйтүн теғида олтарғанда Петрус, Яқуп, Йоһан вә Әндәр башқилардин алайтән: 4 «Бизгә ейтқина, бу қачан болиду вә бу һәммәйлән аяқлишишида немә бәлгү болиду?»— дәп сорашти. 5 Шунда Әйса уларға мундақ деди: «Қараңлар, һечким силәрни аздурмисун. 6 Нурғунлири мениң намимдин келип: “Бу мән”, дәп көплирини аздуриду. 7 Һәм һәрхил җайларда йүз беридиған урушлар тоғрилиқ аңлиғанда, чөчүмәңлар. Буниң барлиғи йүз бериши керәк, лекин бу техи ахир әмәс.
8 Хәлиқ хәлиқкә, падишалиқ падишалиққа қарши көтүрилиду. Бир җайдин кейин йәнә бир җайда йәр тәврәшләр һәм ачарчилиқ болиду. Бу азаплинишниң башлиниши.
9 Силәр болсаңлар, өзәңларға пәхәс болуңлар. Мән үчүн силәрни йәрлик сотларға тапшуриду, ибадәтханиларда уриду вә уларға гувалиқ болуши үчүн һөкүмранлар вә падишалар алдида турғузиду. 10 Авал барлиқ хәлиқләрдә хуш хәвәр вәз қилиниши лазим. 11 Силәрни һакимийәтләргә апарғанда, немә ейтишиңлар тоғрисида алдин-ала әнсиримәңлар. Шу пәйттә немә берилгән болса, шуни дәңлар, чүнки силәр әмәс, бәлки муқәддәс роһ сөзләйду. 12 Қериндаш қериндашни, ата балисини өлүмгә тутуп бериду. Пәрзәнтләр ата-анилириға қарши чиқип, уларни өлүмгә тутуп бериду 13 һәм барлиғи мениң исмим үчүн силәрни өч көриду. Лекин ким ахирғичә бәрдашлиқ бәрсә, шу қутқузулиду.
14 Вәйранчилиқ әкелидиған жиркиничлик нәрсә турмайдиған җайда болғинида (оқурмән мәнасини чүшәнсун), шу вақитта Йәһудийәдә болғанлар таққа қачсун. 15 Өйниң өгүзидә турған киши бир нәрсә елиш үчүн чүшүп, өйгә кирмисун. 16 Һәм етизда болған киши сиртқи кийимини елишқа кәйнигә қайтмисун. 17 Шу күнләрдә һамилдар вә емитидиған аялларниң һалиға вай! 18 Дуа қилиңларки, бу еғирчилиқ қишта болмисун. 19 Чүнки әшу күнләр, Худа яратқандин башлап мошу вақитқичә һечқачан болмиған һәм башқа болмайдиған апәтниң күнлири болиду. 20 Һәм әгәр Йәһва шу күнләрни қисқартмиса, һечким қутулалмайду. Амма Өзи таллиғанлири үчүн, У шу күнләрни қисқартиду.
21 Әгәр шу вақитта бирси силәргә: “Мәсиһ мону йәрдә!” яки “У әву йәрдә!”— десә, ишәнмәңлар. 22 Сәвәви, сахта мәсиһләр һәм сахта пәйғәмбәрләр пәйда болушиду, улар, мүмкин болса, талланғанларниму чәтнитиш үчүн карамәтләрни вә мөҗүзиләрни көрситиду. 23 Шуңлашқа силәр һошияр болуңлар. Мән силәрни алдин-ала һәммә нәрсә һәққидә агаһландурдум.
24 Шу күнләрдә, шу апәттин кейин, қуяш қараңғулушуп кетиду һәм ай йоруқлуқ бәрмәйду, 25 юлтузлар асмандин чүшүп кетиду вә әрштики күчләр силкиниду. 26 Шу чағда инсанлар булутларда улуқ күч-қүдрәт һәм шөһрәт билән келиватқан инсан Оғлини көриду. 27 У пәриштиләрни әвәтип, өзиниң таллиғанлирини зиминниң төрт тәрипидин, йәрниң четидин асманниң четигичә жиғивалиду.
28 Мисал ретидә әнҗирни елиңлар. Униң шахлири юмшиғанда вә уларда йопурмақлар чиққанда, силәр яз йеқинлашқанлиғини билисиләр. 29 Шундақла буниң һәммиси йүз бәргәндә, билиңларки, инсан Оғли йеқин, ишик алдида туриду. 30 Силәргә һәқни ейтиватимән: буниң барлиғи әмәлгә ашмай, бу әвлат өтүп кәтмәйду. 31 Асман вә йәр йоқилиду, амма мениң сөзлирим қалиду.
32 У күнни яки саатни һечким билмәйду: йә асмандики пәриштиләр, йә Оғли, лекин буни пәқәт Атам билиду. 33 Қараңлар, һошияр болуңлар, чүнки бәлгүләнгән вақит-саатниң келишини билмәйсиләр. 34 Бу башқа дөләткә кетиватқан бир адәмниң вәзийитигә охшайду. У қуллириниң һәрқайсиға тапшуруқ берип, өйини шулар нәзәритигә өткүзүп, дәрвазичиға һошияр болушни җекиләпту. 35 Демәкчи, һошияр болуңлар, чүнки өй егисиниң қачан қайтип келишини билмәйсиләр: кәчқурунму, түн йеримидиму, ғоразлар қичқарғандиму яки таң сәһәрдиму. 36 У туюқсиз қайтип келип, силәрни ухлиған һаләттә көрмисун. 37 Силәргә ейтиватқинимни барлиғиға ейтимән: һошияр болуңлар!»