Коринтлиқларға 1-хәт
12 Роһий һәдийәләргә кәлсәк, қериндашлар, силәрни билмәсликтә қалдурғум кәлмәйду. 2 Шуни билисиләрки, силәр етиқатчилар болмиғиниңларда, үнсиз бутларға чоқунуп, улар халиған нәрсиләрни қилаттиңлар. 3 Шуңа силәргә аян қилайки, һечким Худаниң роһи астида болуп: «Әйсаға ләнәт!»— дәп ейталмайду һәм һечким муқәддәс роһ билән болмиса: «Әйса — Һакимдарим!»— дәп ейталмайду.
4 Һәдийәләр хилму-хил болиду, лекин роһ бирла, 5 хизмәтниң хилму-хил түрлири бар, лекин Һакимдар бирла, 6 һәрикәтләрму хилму-хил, бирақ барлиқ һәрикәтләрни қилғучи бир Худадур. 7 Муқәддәс роһниң иш-һәрикити һәркимгә умумий пайда үчүн берилиду. 8 Шундақ қилип, бирсигә роһ арқилиқ дана хәвири берилиду, йәнә бирсигә шула роһ билән билим сөзи, 9 башқисиға шула роһ билән етиқат, кимгиду шула роһ билән давалаш, 10 бирәвгә — қудрәтлик ишларни қилиш, бирәвгә — бәшарәт ейтиш, бирәвгә — илһамландурулған сөзләрни тонуш, бирәвгә — һәрхил тилларда сөзләш, йәнә бирсигә — тилларни тәрҗимә қилиш берилиду. 11 Бәлки өзиниң ирадиси бойичә һәрқайсиға алаһидә бу һәдийәләрни берип, мошу һәммә һәрикәтләрни бирла роһ әмәлгә ашуриду.
12 Гәрчә нурғун әзалири болсиму, тән бир болғинидәк, шундақла бу тәнниң әзалири, гәрчә көп болсиму,— улар бир тәндур, Мәсиһму дәл шундақ. 13 Биз һәммимиз, мәйли йәһудийлар яки греклар, қуллар яки әркинләр болсақму, бир роһ арқилиқ бир тәнгә чөмдүрүлдуқ һәм барлиғимиз бир роһни алдуқ.
14 Әсли тән — бу бир әза әмәс, бәлки көп әзалардур. 15 Әгәр аяқ: «Мән қол болмиғанлиқтин, мән тәнниң қисми әмәс» десә, бу униң тәнниң қисми әмәслигини билдүрмәйду. 16 Һәм әгәр қулақ: «Мән көз болмиғанлиқтин, мән тәнниң қисми әмәс» десә, бу униң тәнниң қисми әмәслигини билдүрмәйду. 17 Әгәр пүткүл тән көз болған болса, ундақта аңлаш қабилийити нәдә болатти? Әгәр тәнниң һәммиси қулақ болса, ундақта пурақни сезиш қабилийити нәдә болатти? 18 Бирақ Яратқучи тәндики әзаларниң һәрбирсини Униңға лайиқ түрдә орунлаштурди.
19 Әгәр уларниң һәммиси бир әза болған болса, ундақта у тән болаттиму? 20 Әнди болса көп әзалар бар, лекин улардин тән бирдур. 21 Көз қолға: «Сән маңа керәк әмәс», дәләлмәйду яки баш путларға: «Силәрниң маңа керигиңлар йоқ», дәләлмәйду. 22 Әксичә, тәндики аҗиз көрүнгән әзалар нәқ керәклик әзалардур. 23 Һәм, бизниң ойимизчә, тәнниң әрзимәс қисимлирини биз көпирәк әтивалаймиз вә шундақларчә бизниң көрүмсиз қисимлиримиз хелила түзүк көрүниду. 24 Бизниң йеқимлиқ қисимлиримиз болса, һечнәрсигә муһтаҗ әмәс. Худа тәнни шундақ бирләштүрдики, униң муһтаҗ болған әзасиға көпирәк диққәт бөлүмиз. 25 Тәндә бөлүнүш болмаслиғи үчүн, униң әзалири бир-биригә ғәмхорлуқ қилиду. 26 Әгәр бир әза азапланса, униң билән барлиқ әзалар азаплиниду, бир әзаниң даңқи чиқса, униң билән һәммә әзалар шатлиниду.
27 Силәр болсаңлар — Мәсиһниң тени вә айрим һәрбириңлар —униң әзалири. 28 Рәббимиз җамаәттә уларни мундақ орунлаштурди: биринчидин — әлчиләр, иккинчидин — пәйғәмбәрләр, үчинчидин — устазлар, андин мөҗүзиләрни қилғучилар, кейин давалаш һәдийәси барлар, ярдәм көрсәткүчиләр, башқуруш қабилийәтқә егиләр вә һәрхил тилларда сөзлигүчиләр. 29 Һәммиси әлчиләрму? Һәммиси пәйғәмбәрләрму? Һәммиси устазларму? Һәммиси қудрәтлик ишларни қилаламду? 30 Һәммисиниң давалаш һәдийәси барму? Барлиғи тилларда сөзләмду? Һәммиси тәрҗимә қилаламду? 31 Лекин силәр артуғирақ һәдийәләрни қизғинлиқ билән издәңлар. Мән болсам, силәргә әң алий йолни көрситип берәй.