Мәтта
23 Шуниңдин кейин Әйса хәлиққә һәм өзиниң шагиртлириға қарита мундақ деди: 2 «Тәврат устазлири вә пәрисийләр Муса пәйғәмбәрниң орниға олтиривалди. 3 Шуңлашқа улар силәргә ейтиватқан барлиқ сөзлиригә әмәл қилиңлар, амма улардәк иш қилмаңлар, чүнки улар дәйду, лекин орунлимайду. 4 Улар еғир жүкләрни бағлап, адәмләрниң мүрисигә артиду, бирақ өзлири уларни бармиғи биләнму мидирлитишни халимайду. 5 Өзлириниң һәммә ишлирини инсанлар көрүши үчүнла қилиду: Язмилар үзүндилири селинған қутилирини йоғартип, уларни тумардәк бағлавалиду һәм кийимидики чочулиларни узартиду. 6 Улар зияпәтләрдә әң әтивалиқ, ибадәтханиларда алдиңқи орунларни вә 7 базар мәйданлирида уларға салам беришларни яхши көриду, шундақла кишиләр уларни “устазлар”, дәп атишиға амрақ. 8 Силәр болсаңлар өзәңларни “устазлар” дәп аташқа рухсәт қилмаңлар, чүнки силәрниң бирла Устазиңлар бар, силәр барлиғиңлар бир-бириңларға — қериндашлар. 9 Һәм һечкимни йәрдә “атам” демәңлар, чүнки силәрниң бирла асмандики Атаңлар бар. 10 Һәм өзәңларни “даһилар” дәп аташқиму йол қоймаңлар, чүнки силәрдә бирла Даһи бар — Мәсиһ. 11 Бирақ араңлардики әң мәртивилик киши силәрниң чакариңлар болуши лазим. 12 Ким өзини үстүн тутса, төвәнлитилиду һәм ким өзини төвән тутса, үстүнлитилиду.
13 Һалиңларға вай, Тәврат устазлири һәм пәрисийләр, сахтипәзләр! Чүнки силәр адәмләргә асман Падшалиғиниң ишигини йепиватисиләр. Өзәңларму кирмәйсиләр вә киргүси кәлгәнләргиму йол бәрмәйватисиләр. 14 *——
15 Һалиңларға вай, Тәврат устазлири һәм пәрисийләр, сахтипәзләр! Чүнки силәр бирәр адәмни болсиму өз етиқатиңларға киргүзүш үчүн, деңиз билән қурғақлиқни кезип өтүсиләр һәм шундақ болғанда, уни өзәңлардин икки һәссә бәттәр, җәһәннәмниң адими қилисиләр.
16 Һалиңларға вай, қарғу йетәкчиләр! Чүнки силәр мундақ дәйсиләр: “Әгәр кимду-ким мәркизий ибадәтхана билән қәсәм ичсә, бу һечнемә әмәс, амма кимду-ким мәркизий ибадәтханиниң алтуни билән қәсәм ичсә, у чоқум қәсимини орунлиши шәрт”. 17 Ахмақ корлар! Зади немә муһимирақ: алтунму яки алтунни муқәддәсләйдиған һәрәмму? 18 Йәнә силәр мундақ дәйсиләр: “Әгәр кимду-бирси қурбангаһ билән қәсәм ичсә, бу һечнемә әмәс, лекин кимду-бирси униң үстидики һәдийә билән қәсәм ичсә, у чоқум өз қәсимини орунлиши керәк”. 19 Қарғулар! Немә муһимирақ: һәдийәму яки уни муқәддәс қилидиған қурбангаһму? 20 Шуңлашқа ким қурбангаһ билән қәсәм ичсә, униң билән һәм униң үстидики барлиқ нәрсә биләнму қәсәм ичкән болиду. 21 Ким һәрәм билән қәсәм ичсә, униң билән һәм униңда Яшиғучи билән қәсәм ичкән болиду. 22 Һәм ким асман билән қәсәм қилса, у Худаниң тәхти билән һәм униңда Олтарғучи билән қәсәм қилған болиду.
23 Һалиңларға вай, Тәврат устазлири һәм пәрисийләр, сахтипәзләр! Чүнки силәр ялпуз, қилияш вә сияданниң ондин бир қисмини берисиләр, лекин Тәврат қанунидики әң муһими — адиллиқ, рәһимлик һәм садиқлиққа сәл қарайсиләр. Буниму қилиш керәк, амма башқа нәрсиләргиму сәл қаримаслиқ лазим. 24 Һәй, кор йетәкчиләр, силәр пашини сүзүп чиқиридиғанлар, бирақ төгини пүтүн жутуветидиғанлар!
25 Һалиңларға вай, сахтипәзләр, Тәврат устазлири вә пәрисийләр! Чүнки силәр чинә вә тавақниң тешинила тазилайсиләр, уларниң ичи болса, булаңчилиқ һәм ачкөзлүккә толған. 26 Қарғу пәрисий, улар тешидинму пакиз болуши үчүн, авал чинә һәм тавақниң ичини тазила.
27 Һалиңларға вай, устазлар һәм пәрисийләр, сахтипәзләр! Чүнки силәр ташқи қияпәттә чирайлиқ вә һакланған, ичи болса, өлүкләрниң устиханлириға вә һәрқандақ паскинчилиққа толған қәбирләрни әслитисиләр. 28 Шуниңға охшаш силәрму тешиңлардин адәмләргә һәққаний көрүнисиләр, амма ичиңлар иккийүзлүккә һәм җинайәткә толған.
29 Һалиңларға вай, устазлар һәм пәрийсиләр, сахтипәзләр! Чүнки силәр пәйғәмбәрләргә мәқбәриләрни салисиләр, һәққанийларниң хатирә ташлирини безәйсиләр 30 вә мундақ дәйсиләр: “Әгәр биз әҗдатлиримиз заманида яшиған болсақ, улар билән биргә пәйғәмбәрләр қенини төкүшкә қатнашматтуқ”. 31 Мошуниң билән силәр өзәңларға қарши гувалиқ берип, пәйғәмбәрләрни өлтүргәнләрниң әвлади екәнлигиңларни иқрар қиливатисиләр. 32 Бопту, әҗдатлириңларниң өлчимини толуқтуруңлар!
33 Һәй, иланлар, сүр иланниң әвлади, қандақларчә җәһәннәм җазасидин қачалайсиләр? 34 Шуңлашқа Мән силәргә пәйғәмбәрләрни, данишмәнләрни вә устазларни әвәтимән. Уларниң бәзибирлирини өлтүрүветисиләр вә түврүккә миқлайсиләр, бирмунчилирини ибадәтханилириңларда қамчилайсиләр вә шәһәрдин шәһәргә қоғлайсиләр. 35 Йәр йүзидә төкүлгән пүткүл һәққаний қан — һәққаний Һабилниң қенидин башлап, силәр муқәддәс җай билән қурбангаһниң арисида өлтүрүвәткән Бәрәкияниң оғли Зәкәрияниң қениғичә — силәрниң бешиңларда болиду. 36 Силәргә һәқни ейтиватимән: барлиқ бу әйип мошу әвлатниң үстигә чүшиду.
37 Еһ, Йерусалим, Йерусалим, пәйғәмбәрләрни өлтүргүчи һәм саңа әвәтилгәнләргә таш атқучи... Қанчә қетим мән, худди тоху өз җүҗилирини қанатлири астиға жиққандәк, сениң балилириңни жиғай дегәнмән! Бирақ силәр халимидиңлар. 38 Шуниң үчүн өйүңлар силәргә қуруқ ташлиниду. 39 Силәргә шуни ейтимәнки, силәр: “Йәһваниң исмидин кәлгүчи мубарәкләнсун!”— демигичә, мени көрәлмәйсиләр».