Йоһан
20 Һәптиниң биринчи күни таң сәһәрдә, техи қараңғуда, Мәрийәм Мәҗдала қәбирниң алдиға келип, униң ағзидики ташниң домулитилғанлиғини көрди. 2 У Симун Петрусқа вә Әйсаға қәдир болған башқа шагиртқа жүгрәп келип, уларға: «Һакимдаримизни қәбирдин елип кетипту һәм уни қәйәргә қойғанлиғини билмәймиз»,— деди.
3 Шу вақитта Петрус вә башқа шагирт қәбиргә қарап йол алди. 4 Иккиси биллә жүгриди, амма башқа шагирт Петрустин тез жүгрәп, қәбиргә биринчи болуп йетип кәлди. 5 У иңишип, у җайда пәқәт кепинниң ятқинини көрди, лекин ичкиригә кирмиди. 6 Униң кәйнидин Симун Петрусму йетип келип, қәбирниң ичигә кирди, кепинни вә 7 Әйсаниң бешида болған яғлиқни көрди. Яғлиқ кепин билән бир йәрдә әмәс, бәлки айрим йәрдә орақлиқ ятатти. 8 Андин авал кәлгән шагиртму қәбир ичигә кирди. Уму буни көрди һәм хәвәргә ишәнди. 9 Лекин улар Муқәддәс Язмиларда Әйсаниң тирилиши керәклиги һәққидә йезилған сөзләрни техичә чүшәнмигән еди. 10 Шуниңдин кейин шагиртлар өйлиригә қайтишти.
11 Мәрийәм болса, қәбир сиртида туруп жиғлавататти. У жиғлиғач, қәбирниң ичигә қаримақчи болуп иңишти 12 вә ақ кийим кийгән икки пәриштини көрди. Бири Әйсаниң җәсиди қоюлған йәрниң баш тәрипидә, йәнә бири аяқ тәрипидә олтиратти. 13 Улар Мәрийәмдин: «Һәй аял, немишкә жиғлайсиз?»— дәп сориди. Мәрийәм җававән: «Һакимдаримни елип кетипту, уни нәгә қойғанлиғини билмәймән»,— деди. 14 Шундақ дәп, у кәйнигә буруливеди, у йәрдә турған Әйсани көрди, лекин униң Әйса екәнлигини чүшәнмиди. 15 Әйса униңдин: «Һәй аял, немишкә жиғлайсиз? Кимни издәватисиз?»— дәп сориди. Мәрийәм уни бағвән дәп ойлиди вә униңға: «Тәхсир, әгәр сиз уни елип кәткән болсиңиз, қәйәргә қойғиниңизни маңа ейтиң, мән уни елип кетәй»,— деди. 16 Әйса уни: «Мәрийәм!»— дәп чақирди. У бурулуп қарап, униңға ибранийчә: «Раввуни!»— деди. («Устаз» дегән мәнани билдүриду.) 17 Әйса: «Мени қоювәткин, сәвәви мән һазирчә Атамниң йениға техи чиқмидим. Берип, бурадәрлиримгә сөзлиримни ейтқин: “Мән мениң һәм силәрниң Атаңларниң вә мениң һәм силәрниңму Худайиңларниң йениға чиқимән!”»— деди. 18 Шуниң билән Мәрийәм Мәҗдала бу хәвәр билән шагиртларниң йениға берип, уларға: «Мән Һакимдаримизни көрдүм!»— деди. Андин Әйсаниң өзигә ейтқанлирини уларға ейтип бәрди.
19 Шу күнила ахшими, һәптиниң биринчи күнидә, шагиртлар биллә жиғилғанда, гәрчә шагиртлар йәһудийлардин қорққанлиқтин ишикләр тақаветилгән болсиму, Әйса кирип кәлди. У уларниң арисида туруп: «Хатирҗәм болуңлар!»— деди. 20 Шундақ дәп, қоллирини вә биқинини уларға көрсәтти. Һакимдарни көрүп, шагиртлар хошал болушуп кәтти. 21 Әйса уларға йәнә: «Хатирҗәм болуңлар! Атам мени қандақ әвәткән болса, мәнму силәрни шундақ әвәтимән»,— деди. 22 Бу сөзләрдин кейин, уларға пүвдәп: «Муқәддәс роһни қобул қилиңлар. 23 Әгәр силәр кимду-бирлириниң гуналирини кәчүрсәңлар, уларниң гуналирини Худа кәчүрүм қилғанди. Әгәр гуналирини кәчүрмисәңлар, демәк, уларниң гуналирини Худа кәчүрмиди»,— деди.
24 Гезәк дәп атилидиған Томас, 12 шагирттин бири, Әйса кәлгәндә уларниң арисида болмиғанди. 25 Башқа шагиртлар униңға: «Биз Һакимдаримизни көрдуқ!»— дегәндә, у җававән: «Мән униң қоллиридики миқларниң изини көрмигичә вә бу җараһәтләргә өз бармиғимни салмиғичә вә биқиниға қолумни тәккүзмигичә һәргизму ишәнмәймән»,— деди.
26 Сәккиз күндин кейин шагиртлар йәнә өйдә жиғилди, Томасму улар билән еди. Ишикләр тақақлиқ болсиму, Әйса кирип, уларниң арисида туруп: «Теч-аман болуңлар!»— деди. 27 Андин Томасқа: «Бармиғиңни бу йәргә салғин һәм қоллиримға қара, қолуңни созуп, биқинимға тәккүз. Башқа гуманланма, амма етиқатқа егә бол!»— деди. 28 Томас зор тәсирлинип: «Я Һакимдарим, я Худайим!»— деди. 29 Әйса униңға: «Сән мени көргиниң үчүнла ишәндиңму? Көрмәй туруп ишәнгәнләр нәқәдәр бәхитликтур!»— деди.
30 Әйса, әлвәттә, шагиртлириға бу түртәктә йезилмиған башқа талай мөҗүзиләрни көрсәткән. 31 Бу тилға елинған мөҗүзиләр тоғрилиқ болса, силәрниң Әйсаниң Мәсиһ вә Худа Оғли екәнлигигә ишинишиңларға вә етиқатқа еришип, униң исмиға бола һәқ һаятқа йетишиңлар үчүн йезилғандур.