Самуилниң 1-язмиси
30 Давут адәмлири билән үчинчи күни Зиқлаққа кәлгәндә, амаләкләр Зиқлаққа вә йәрниң җәнубиға һуҗум ясап, Зиқлақни от билән көйдүривәткән екән. 2 Аялларни вә у йәрдә болған чоңдин кичигигичә барлиғини әсиргә елип, һечқайсини өлтүрмәй әкәткән еди. Амаләкләр өз йоли билән кетишкән. 3 Давут кишилири билән шәһәргә келип қариса, мана у өртәнгән, аяллири, қиз-оғуллири әсиргә әкетилгән. 4 Шуниң билән Давут һәм униң билән болған хәлиқ жиға-зерә қилишип, шундақ қаттиқ жиғлидики, һәтта уларда жиғлашқа күч қалмиди. 5 Давутниң икки аяли, йизриәллик Ахиноам вә кармиллиқ, Набалниң сабиқ аяли, Абигал әсиргә әкетилгән еди. 6 Давут интайин бесим әһвалда болди, чүнки хәлиқ уни чалма кесәк қилғили тәйяр еди. Сәвәви, пүткүл хәлиқ өз оғул-қизлири һәққидә бәқ қайғуривататти. Лекин Давут өзини Худайи Йәһва билән мустәһкәмлиди.
7 Давут Ахимәләкниң оғли Абиятар роһанийға: «Маңа ефодни елип кәлгин»,— деди. Абиятар Давутқа ефодни елип кәлди. 8 Давут Йәһвадин сорап: «Ушбу қошунниң изидин қоғлайму? Униңға мән йетәләймәнму?»— дәп мураҗиәт қилди. У җававән: «Қоғла! Униңға йетип, мүлкиңни тартивалисән»,— деди.
9 Шуниң билән, Давут өзи һәм униңдики 600 адәм йолға чиқип, Бисор өстиңигә кәлгәндә бәзилири һерип қалди. 10 Давут 400 адәм билән йолини давамлаштурди, 200 адәм қелип қалди, чүнки уларниң Бисорни өтүшкә күч-қувити қалмиди.
11 Далада улар бир мисирлиқни тепип, уни Давутқа елип кәлди. Униңға нан берип, усслуқ ичкүзди. 12 Шундақла униңға бир-нәччә әнҗир вә икки қатлам кишмиш бәрди. Шуниңдин кейин у кишигә җан кирди, чүнки у үч кечә-күндүз һечнәрсә йемигән еди. 13 Давут униңдин: «Сән кимсән вә қәйәрдин?»— дәп сориди. У җававән: «Мән мисирлиқ, бир амаләкниң қулимән. Амма ғоҗайиним мән алдинқи күни һалсизлинип кәткәнлигимдин, мени ташлап кәтти. 14 Биз җәнуптики кирәтләр йеригә вә Йәһудияниң йәрлиригә вә Халеб зимининиң җәнубиға һуҗум қилдуқ һәм Зиқлақни көйдүривәттуқ»,— деди. 15 Шу чағда Давут униңдин: «Мени шу қарақчиларға апирамсән?»— дәп сориди. У: «Маңа Худа намидин кәсәм бәргин. Мени өлтүривәтмәйдиғанлиғиңда, ғоҗайинимниң қолиға тапшурмайдиғанлиғиңда ишәндүргин, шу чағда мән сени уларниң қешиға апиримән»,— дәп тәләп қойди.
16 У киши Давутни шу җайға апарди. Қариса, мана улар пүткүл зиминда чечилип, йәп-ичип, Филистийә һәм Йәһуда йеридин шунчә җиқ олҗа алғанлиғи түпәйлидин тәнтәнә қиливататти. 17 Шуниң билән Давут уларни әтигәнлигидин кәч киргичә вә барлиқ әтиси қирди. Улардин һечким аман қалмиди, пәқәт төгилиригә өлтирип қечип кәткән 400 яш жигит аман қалди. 18 Шундақ қилип, Давут амаләкләр булап кәткән һәммә нәрсини вә өзиниң икки аялини қайтурди. 19 Һәммә нәрсидин: әрзийдиған вә әрзимәс затлардин – қиз-оғуллиридин, олҗидин, елип кетилгән барлиқ мүлүктин һечнәрсә жүтмиди, барлиғини Давут қайтурди. 20 Давут барлиқ ушшақ вә қара мални қалдуруп, өзлириниң мели алдида һайдап маңди. У тоғрилиқ: «Бу Давутниң олҗиси!»— дейиләтти.
21 Андин Давут һалсизланған һелиқи 200 адәмниң қешиға, Бисор өстиңигә, кәлди. Улар Давутниң вә униң билән жүрүшкә барған хәлиқниң алдиға чиқти. Давут уларға йеқинлишип саламлашти. 22 Шу арида Давут билән барғанларниң арисидики вәһши вә ярамсиз адәмләр: «Улар биз билән урушқа бармиғини үчүн, уларға биз тартивалған олҗидин һечнәрсә бәрмәймиз. Пәқәт һәрқайси өз аяли, балилирини алсун»,— дейишти. 23 Давут буниңға: «Йәһва бизни сақлап, буниң һәммисини бәргәндә вә булаңчиларни қолимизға салғанда, бурадәрлирим, бундақ иш қилмаңлар! 24 Ким силәр билән келишиду? Җәнгә барғанға вә жүк күзитип қалғанға охшаш бөлүк берилиши керәк. Һәммисигә охшаш бөлүнсун»,— дәп қәтъий турди. 25 Шундақ қилип, мәзкүр вақиттин башлап, кейинки вақитлардиму бу йешимни у Исраилда тохтамға вә қанунға айландурди.
26 Давут Зиқлаққа кәлди вә мошу олҗиниң бир қисмини Йәһудияниң ақсақаллириға вә өзиниң ағинилиригә әвәтти: «Мана, бу силәргә Йәһваниң дүшмәнлиридин елинған олҗиниң бәриқити!» 27 Давут буларни Бәйтәлгә, җәнубий Рамотқа, Яттирға, 28 Ароерға, Сифмотқа, Әштимоға, 29 Ракалға, йирахмиеллар вә кенейлар шәһәрлиригә,
30 Хормаһқа, Борашанға вә Атакқа, 31 Һибронға вә Давут өз кишилири билән жүргән барлиқ җайларға әвәтти.