Луқа
12 Шу арида миңлиған кишиләр жиғилғанлиқтин бир-бирини қиставатқанда, у авал шагиртлириға мураҗиәт қилип, мундақ деди: «Пәрисийләрниң ечитқусидин, йәни иккийүзлигидин еһтият болуңлар. 2 Һалбуки, ашкариланмайдиған вә йошурулған һечқандақ һечнемә йоқ вә рошән болмайдиған мәхпий нәрсә йоқтур. 3 Шуңа силәр қараңғулуқта ейтқан нәрсә йоруқлуқта аңлиниду вә бөлмилириңларда пичирлиған гәплириңлар өгүзләрдин вәз қилиниду. 4 Достлирим, йәнә шуни ейтимәнки, тәнни өлтүрүп, шуниңдин кейин башқа һечнәрсә қилалмайдиғанлардин қорқмаңлар. 5 Лекин кимдин қорқушуңларни мән силәргә ейтай: өлтүрүп, андин җәһәннәмгә ташлаш һоқуқи Бардин қорқуңлар. Һә, силәргә йәнә ейтай, шуни Қилғучидин қорқуңлар! 6 Икки майда тийинға бәш қушқачни сетиватмамду? Шундақтиму уларниң һечбирини Худа унтуғини йоқ. 7 Силәрниң болса, һәтта бешиңлардики чачлириңларму санақлиқ. Қорқмаңлар, силәр нурғунлиған қушқачлардин баһалиғарақ!
8 Силәргә шуни ейтай, адәмләрниң алдида мени иқрар қилған һәрқандақ киши билән инсан Оғлиму Худаниң пәриштилири алдида бирлигини иқрар қилиду. 9 Мени адәмләрниң алдида рәт қилған кишини Пәрвәрдигарниң пәриштилири алдида рәт қилимән. 10 Вә инсан Оғлиға қарши сөз қилған һәрқандақ киши кәчүрүлиниду, лекин муқәддәс роһқа қарши күпүрлүк сөзлигән киши кәчүрүлмәйду. 11 Силәрни хәлиқ жиғинлириниң, башлиқларниң вә әмәлдарларниң алдиға елип кәлгәндә, өзәмни қандақ һимайә қилимән, немә җавап беримән, дәп әнсиримәңлар. 12 Чүнки шу мәзгилдә муқәддәс роһ немә ейтишни силәргә үгитиду».
13 Шу чағда кимду-бирси топниң арисидин униңға: «Устаз, қериндишимға мениң билән мирасни бөлүшини буйруңа»,— деди. 14 Әйса җававән: «Һәй, адәм, ким мени силәрниң үстүңлардин һөкүм чиқиришқа яки араңларда васитичи болушқа тайинлиди?» 15 вә йәнә уларға: «Қараңлар, һәрхил ачкөзлүктин сақлиниңлар, чүнки һәммә нәрсиниң молчилиғидиму адәмниң һаяти униң мал-мүлкигә бағлиқ әмәс»,— деди. 16 Андин у уларға тәмсил кәлтүрди: «Бир бай кишиниң йери мол һосул берипту. 17 Шу чағда у мулаһизә қилип: “Әнди қандақ қилай, чүнки мунчивала һосулни қойғидәк йерим йоққу?”— дәп: 18 “Мундақ қилай: һазирқи амбарлиримни бузуветип, авалқидин йоғанарақ амбарларни ясай вә шу йәргә барлиқ мәһсулатимни һәм барлиқ мүлкүмни жиғай. 19 Андин өзәмгә: “Һәй, җеним, сениң көплигән жилларға тәйярланған нурғун байлиғиң бар. Әнди дәм алғин, йәп-ичкин, шатланғин”, дәймән”,— дәпту. 20 Лекин Худа униңға: “Әқилсиз, бүгүн кечиси җениңни тәләп қилиду. Сән жиққан байлиғиң кимгә қалиду?”— дәпту. 21 Мана, өзи үчүн байлиқ топлиған, амма Худаниң көзидә бай болмиған адәм билән нәқ мошундақ болиду».
22 Андин Әйса шагиртлириға сөз қилди: «Шуңлашқа силәргә ейтимән: җениңлар тоғрилиқ — немә йейиш керәк вә тениңлар тоғрилиқ — немә кийиш керәк, дәп әндишә қилишни тохтитиңлар. 23 Чүнки җан йемәкликтин баһалиғарақ вә тән кийим-кечәктин. 24 Қағиларға қарап беқиңлар: улар теримайду, жиғмайду, уларниң йә амбарлири, йә сақлаш җайлири йоқ, лекин Худа уларни озуқландуриду. Силәр қушлардин нәқәдәр қиммәтлигәрәк! 25 Араңларда қайсиңлар ғәмхорлуқ қилип, өз өмрүңларни бир җәйнәккиму узарталалайсиләр? 26 Әгәр силәр һәтта мошундақ нәрсиниму қилалмисаңлар, у чағда қалған нәрсә һәққидә немигә вайим қилисиләр? 27 Ләйлигүлләрниң өсүшигә қараңлара: улар әмгәк қилмайду вә тоқумайду, лекин ейтайки, һәтта Сулайман падиша өз шөһритиниң чоққисидиму уларниң һәрқайсидәк кийинмигән. 28 Әгәр Худа бүгүн бар, әтә отқа ташлинидиған даладики өсүмлүкләрни шундақ кийиндүрсә, силәрни, етиқати аҗизлар, техиму кийиндүрмәсму! 29 Шуңа немә йәп, немә ичишни издәшни һәм ғәм йейишни тохтитиңлар. 30 Чүнки пәқәт мошуниң һәммиси тоғрисида дунияниң хәлиқлири ойлайду, бирақ Атаңлар силәрниң буниңда муһтаҗлиғиңлар барлиғини билиду. 31 Униң Падишалиғини издәшни биринчи орунға қоюңлар һәм буниң барлиғи силәргә берилиду.
32 Қорқма, кичик пада, чүнки Атаңлар Падишалиқни силәргә беришни мақул көрди. 33 Бар нәрсәңларни сетип, рәһимлик һәдийәләрни бериңлар. Өзәңларға упримайдиған қапчуқларни ясаңлар — асманда түгимәйдиған ғәзнини жиғиңлар, у йәрдә униңға оғри йеқинлашмайду вә күйә йәп кәтмәйду. 34 Сәвәви, ғәзнәңлар қәйәрдә болса, жүригиңларму шу йәрдә болиду.
35 Белиңлар бәлбағ билән бағлансун вә чирақлириңлар йенип турсун. 36 Өзәңлар болсаңлар, худди ғоҗайининиң той зияпитидин қайтип келишини күтүп, ишикни тақилдатқандила, дәрһал ечип беришни күткән қуллириға охшаңлар. 37 Ғоҗайини кәлгәндә қуллириниң һошиярлиғини көрсә, бу қуллар нәқәдәр бәхитликтур! Силәргә растини ейтимәнки, у белини бағлап, уларни дәстихан әтрапиға янпашлашни тәклип қилип, өзи уларниң хизмитидә болиду. 38 Әгәр ғоҗайин түн йеримидә яки ғораз қичқарғанда кәлсә вә уларниң күтүватқинини көрсә, улар нәқәдәр бәхитлик болиду! 39 Лекин шуни билип қоюңларки, әгәр өй ғоҗайини оғриниң қайси вақитта келидиғанлиғини билсә, у һошияр болуп, оғриниң өйигә киришигә йол қойматти. 40 Силәрму шуниңдәк тәйяр болуңлар, чүнки инсан Оғли силәр ойлимиған вақит-саатта келиду».
41 Шу чағда Петрус: «Һакимдарим, сән бу мисални биз үчүнла кәлтүрдиңму яки һәммиси үчүнму?»— дәп сориди. 42 Һакимдар җававән мундақ деди: «Ғоҗайини өзиниң хизмәткарлириға өз вақтида тегишлик ғизани бериши үчүн, уларниң үстидин қойған садиқ һәм әқил-парасәтлик башқурғучи ким? 43 Әгәр ғоҗайини кәлгәндә, униң шундақ қиливатқинини көрсә, у қул бәхитликтур! 44 Силәргә һәқни ейтимән: у уни барлиқ мал-мүлки үстидин ғәмхорлуқ қилишқа қойиду. 45 Лекин әгәр бу қул: “Ғоҗайиним қайтип келишкә алдиримайватиду”,— дәп, йәп-ичишкә, мәс болушқа вә хизмәткарларни урушқа башлиса, 46 шу қулниң ғоҗайини у күтмигән күндә вә у билмигән саатта келиду вә уни пүткүл қәтъийлик билән җазалайду, униң несиви етиқатсизлар билән биргә болиду. 47 Шу чағда өз ғоҗайининиң ирадисини чүшәнгән болсиму, лекин униң қайтишиға тәйяр болмиған вә униң ирадисини орунлимиған һелиқи қул нурғун таяқ йәйду. 48 Бирақ чүшәнмигинидин таяқ йейишкә лайиқ қул азирақ таяқ йәйду. Кимгә көп берилгән болса, шуниңдин көпирәк тәләп қилиниду вә кимгә көп нәрсә аманәт қилинған болса, униңдин адәттикидин көпирәк тәләп қилиниду.
49 Мән йәрдә от туташтуруш үчүн кәлдим вә әгәр бу от тутушуп болған болса, мән йәнә немини халаймән? 50 Мән чөмдүрүштин өтүшүм керәк вә у аяқлашмиғичә қанчилик қийниливатимән! 51 Силәр мени йәр йүзигә течлиқ елип кәлди дәп ойлаватамсиләр? Яқ, мән шуни силәргә ейтайки, течлиқ әмәс, бөлүнүш елип кәлдим. 52 Чүнки әнди бир өйдики бәш киши бөлүнүп кетиду: үчи иккисигә қарши вә иккиси үчигә қарши болиду. 53 Атиси оғлиға вә оғли атисиға, аниси қизиға вә қизи анисиға, қейинаниси келинигә вә келини қейинанисиға қарши чиқиду».
54 Шуниңдин кейин Әйса хәлиққә: «Силәр ғәриптә булутниң чиққинини көргәндә, дәрру: “Боран чиқиду”,— дәйсиләр вә шундақ болиду. 55 Җәнуптин шамал чиққанда, силәр: “Аптап болиду”,— дәйсиләр вә шундақ болиду. 56 Сахтипәзләр, силәр йәр билән асманниң рәңги бойичә һава райини пәриқ етишни билисиләр, унда немишкә бу вақитни пәриқләшни билмәйсиләр, һә? 57 Немишкә силәр өзәңлар һәққанийлиқниң немә екәнлигини тонуп биләлмәйсиләр? 58 Мәсилән, сән өз дүшминиң билән башлиққа кетип барғиниңда, у сени сотчиға, сотчи болса күзәтчигә тапшуруп вә у сени зинданға ташлимаслиғи үчүн, йолда дүшминиң билән талаш-тартишиңни бир тәрәп қилишқа тиришқин. 59 Саңа ейтип қояйки, қәрзиңниң әң ахирқи тийинини төлимигичә, у җайдин һәргиз чиқалмайсән»,— деди.