Мәтта
6 Адәмләрниң көзигә чүшүш үчүн, өз һәққанийлиғиңларни уларниң алдида көрситиштин авайлаңлар. Ундақ болса, асмандики Атаңлардин силәргә мукапат болмайду. 2 Хәйирлик һәдийәләрни бәргиниңларда, кишиләрниң махтишиға сазавәр болуш үчүн, ибадәтханилардики һәм кочилардики иккийүзлүкләрдәк дәвран салмаңлар. Силәргә һәқни ейтиватимәнки, улар мукапитини пүтүнләй елип болди. 3 Сениң болса, хәйирлик һәдийәлириңни бериватқанда, һәтта сол қолуң оң қолуңниң немә қиливатқинини билмисун. 4 Сәвәви, сениң хәйирлик һәдийәлириң йошурун болсун, шу чағда йошурун байқаватқан Атаң сени мукапатлайду.
5 Шундақла дуа қилғанда, иккийүзлүкләрдәк болмаңлар. Улар адәмләр көрсун дәп, ибадәтханиларда вә чоң кочиларниң дохмушлирида туруп, дуа қилишни яхши көриду. Силәргә һәқни ейтиватимән, улар өз мукапитини пүтүнләй елип болди. 6 Сән болсаң дуа қилғанда, бөлмәңгә кирип, ишигиңни йепип, Өзини билиндүрмәйдиған Атаңға дуа қилғин. Шу чағда йошурунни байқайдиған Атаң сени мукапатлайду. 7 Һәм дуа қилғанда, башқа хәлиқләрниң кишилиридәк бир нәрсини қайтилавәрмәңлар. Улар, әгәр көп сөзлисәк, Худа бизни аңлайду, дәп ойлайду. 8 Силәр уларни доримаңлар, чүнки силәрниң Атаңлар, силәр соришиңлардин авал, еһтияҗиңларни билиду.
9 Шуңлашқа мундақ дуа қилиңлар:
“Асмандики Атимиз, Сениң исмиң муқәддәс болғай. 10 Сениң Падишалиғиң кәлгәй. Ирадәң асманда орунланғандәк, йәрдиму шундақ орунланғай. 11 Бүгүнки күнгә һаҗәтлик ненимизни бәргәйсән 12 һәм биз өз қәриздарлиримизни кәчүргәнликтин, бизниңму қәризлиримизни кәчүргәйсән. 13 Бизниң аздурулушимизға йол қоймай, Явуздин қутулдурғайсән”.
14 Әгәр силәр инсанларниң гуналирини кәчүрсәңлар, асмандики Атаңларму силәрни кәчүриду, 15 лекин силәр инсанларниң гуналирини кәчүрмисәңлар, Атаңларму силәрниң гуналириңларни кәчүрмәйду.
16 Силәр роза тутқанда, сахтипәзләрдәк қайғулуқ қияпәткә кирмәңлар. Уларниң роза тутуватқинини адәмләр билсун дәп, улар азапланған түрдә жүриду. Силәргә һәқни ейтиватимән, улар өз мукапитини пүтүнләй елип болди. 17 Сән роза тутқан вақтиңда бешиңни майлап, үзүңни жуйғин. 18 Сениң роза тутқиниңни адәмләр әмәс, бәлки Өзини билиндүрмәйдиған Атаң көрүп, сени мукапатлайду.
19 Өзәңларға йәрдә байлиқ топлашни тохтитиңлар, чүнки уларни күйә вә дат йәйду һәм оғрилар кирип, оғрилап кетиду. 20 Әксичә, ғәзнини асманда топлаңлар, чүнки у йәрдә күйә вә дат йоқ һәм оғриларму оғрилалмайду. 21 Чүнки ғәзнә-байлиғиң қәйәрдә болса, жүригиңму шу йәрдә болиду.
22 Бәдәнниң чириғи — көз. Шу сәвәптин көзүң аддий болса, пүткүл бәдиниңму йоруқ болиду, 23 бирақ көзүң рәзил болса, пүткүл бәдиниң қараңғу болиду. Әгәр сәндики йоруқ қараңғулуқ болса, бу немә дегән зор қараңғулуқтур!
24 Һечким икки ғоҗайинниң қули болалмайду, чүнки бирсини өч көрүп, йәнә бирсини яхши көриду, яки биригә садиқ болуп, йәнә бирсини көзигә илмайду. Силәр Худаниң һәм байлиқниң қули болалмайсиләр!
25 Шуңлашқа силәргә ейтимәнки, өз җанлириңлар һәққидә — немә йәп яки немә ичиш керәк вә тәнлириңлар һәққидә — немә кийиш керәк, дәп әнсирәшни тохтитиңлар. Җан тамақтин һәм тән кийимдин баһалиғарақ әмәсму? 26 Әрштики қушқачларға қарап беқиңлар: улар теримәйду, орумайду һәм данни амбарларға жиғмайду, лекин асмандики Атаңлар уларни бақиду. Силәр улардин баһалиғарақ әмәсму?! 27 Қайсиңлар пай-петәк болуп, һаятиңларни кичиккинә болсиму узарталайсиләр? 28 Кийим-кечәк тоғрисида немишкә әндишә қилисиләр? Даладики гүлләргә қарап үгиниңлар: улар ишлимәйду һәм тоқумайду, 29 амма силәргә ейтайки, һәтта Сулайман падиша шан-шөһритиниң пәрвазида уларниң һәрбирсидәк кийинмигән еди. 30 Әгәр Худа бүгүн бар, әтә болса, очаққа ташлинидиған дала өсүмлүклирини шунчә кийиндүрсә, немишкә силәрни, етиқати аҗизлар, кийиндүрмәйду? 31 Шуңа һечқачан әнсиримәңлар һәм: “Немә йәймиз?”, яки “Немә ичимиз?”, яки “Немә кийимиз?”— демәңлар. 32 Чүнки башқа хәлиқләр пәқәт мошу нәрсиләр тоғрисидила ойлайду. Силәрниң асмандики Атаңлар мошуниң һәммисигә муһтаҗ екәнлигиңларни билиду.
33 Демәк, авал Падишалиқни һәм Худаниң һәққанийлиғини дайим издәңлар вә барлиқ бу нәрсиләр силәргә берилиду. 34 Һечқачан әтики күн һәққидә ғәм қилмаңлар, чүнки әтиниңму өз тәшвишлири бар. Һәр күнниң әндишиси өзигә йетип-ашиду.