Мәтта
7 Әйипләнмәш үчүн әйипләшни тохтитиңлар. 2 Чүнки силәр қандақ әйиплисәңлар, Тәңри силәрниму шундақ әйипләйду һәм қандақ өлчәм билән башқиларни өлчисәңлар, силәргиму шундақ өлчиниду. 3 Немишкә сән бурадәриңниң көзидики саман қийиндисиға қарайсән, һә, өзәңниң көзидики лимни байқимайсән? 4 Яки қандақларчә сән бурадәриңгә: “Кәл, мән көзүңдики саман қийиндисини еливетәй”, дәйсән, өзәңниң көзидә болса, лим турмақта? 5 Сахтипәз! Авал өз көзүңдики лимни еливәт, шуниңдин кейинла бурадәриңниң көзидин қийиндини еливетишни рошән көрәләйсән.
6 Иштларға муқәддәс нәрсини бәрмәңлар вә чошқиларниң алдиға үнчә-мәрвайитларни чачмаңлар, чүнки уларни тилғаветип, андин кәйнигә бурулуп, силәрни талавәтмисун.
7 Соравериңлар — һәм силәргә берилиду, издәшни давамлаштуруңлар — һәм таписиләр, чекишни тохтатмаңлар — һәм силәргә ечип бериду, 8 чүнки сориған киши алиду, издигән тапиду вә чәккәнгиму ечип бериду. 9 Араңларда қайси бирси оғли нан сориса, униңға таш бериду? 10 Яки белиқ сориса, илан бериду? 11 Хулләс, әгәр силәр яман туруп, балилириңларға яхши соғиларни беришни билгәндә, асмандики муқәддәс Атаңлар Униңдин сориғанларға техиму яхши нәрсиләрни бериду!
12 Демәк, һәммә нәрсидә кишиләрниң силәргә қандақ муамилә қилишини халисаңлар, силәрму уларға шундақ муамилә қилиңлар, чүнки Тәврат қануни вә пәйғәмбәрләр тәлиматлири мошуниңдин ибарәттур.
13 Тар дәрвазидин кириңлар, чүнки һалакәткә апиридиған йол кәң һәм дәрвазиси азадә, нурғунлири шу йолда маңмақта. 14 Лекин һаятлиққа апиридиған йол тиқинчақ һәм дәрваза тар вә азлирила уни тапмақта.
15 Сахта пәйғәмбәрләрдин пәхәс болуңлар. Улар силәргә қой терисидә келиду, амма ичидә жиртқуч бөриләрдур. 16 Уларни мевилиридин тонувалисиләр. Тикәнлик өсүмлүкләрдин үзүм яки чақақтин әнҗир жиғамду? 17 Һәрқандақ яхши дәрәқ яхши мевиләрни әкелиду, чириған дәрәқ болса, начар мевиләрни әкелиду. 18 Яхши дәрәқ начар мевиләрни бериши мүмкин әмәс, шуниңдәкла чириған дәрәқму яхши мевиләрни берәлмәйду. 19 Яхши мевиләрни бәрмигән һәрқандақ дәрәқни чепип, отқа ташлайду. 20 Шундақларчә мевилиридин әшу инсанларни биливалисиләр.
21 Мени: “Һакимдарим, Һакимдарим”, дегәнниң һәрқайсиси асман Падишалиғиға кирәлмәйду, пәқәт асмандики Атамниң ирадисини орунлаватқанлар кириду. 22 Шу күни көплири маңа: “Һакимдарим, Һакимдарим, сениң исмиңдин биз пәйғәмбәрлик сөзләрни йәткүзмидуқму, җинларни қоғлимидуқму, көплигән қудрәтлик ишларни қилмидуқму?”— дәйду. 23 Шу чағда мән уларға: “Мән силәрни һечқачан билмәттим! Мениңдин нери кетиңлар, қанун бузғучилар!”— дәп җакалаймән.
24 Шуңлашқа мошу сөзләрни аңлап, уларға әмәл қилған һәрким өйини ғарташқа салған пәм-парасәтлик адәмгә охшайду. 25 Ямғур төкүп, кәлкүн башлинип, боранлар чиқип, шу өйгә йепилғанда, у өрүлмәй туруп қалди, чүнки униң һули ташниң үстидә қурулған еди. 26 Мошу сөзләрни аңлап, уларға әмәл қилмиған һәрким өйини қумниң үстигә салған әқилсиз адәмгә охшайду. 27 Ямғур төкүп, кәлкүн башлинип, боранлар чиқип, шу өйгә йепилғанда, у гүмүрүлүп чүшиду вә униң вәйранчилиғи интайин күчлүк болиду».
28 Әйса сөзини аяқлаштурғанда, хәлиқ униң тәлим беришигә таң қалди, 29 чүнки у уларни Тәврат устазлиридәк әмәс, бәлки һакимийити бар адәмдәк үгитәтти.