Коринтлиқларға 2-хәт
4 Мана немишкә, бизгә билдүрүлгән рәһимдилликтин мошундақ хизмәткә еришип, роһумиз чүшмәйду. 2 Биз йошурун уятлиқ ишлардин ваз кечип, қувлуқ қилмаймиз һәм Худаниң сөзигә сөз қошмаймиз, әксичә, һәқиқәтни ечип, Пәрвәрдигарниң алдида өзүмизни һәрқандақ адәмниң вижданиға тәвсийә қилимиз. 3 Әгәр биз җакалаватқан хуш хәвәр туманда йошурулғандәк болса, һалак болуватқанлар үчүн йошурулмақта. 4 Улар етиқати йоқлар; Худаға охшиған, Униң әкси — Мәсиһ һәққидики шәрәплик хуш хәвәрниң нури уларға парлимиши үчүн, мошу дунияниң худаси уларниң әқиллирини қарғу қиливәтти. 5 Биз өзүмизни әмәс, бәлки Мәсиһ Әйсани Һакимдаримиз сүпитидә вәз қиливатимиз, өзүмизни болса — Әйсани дәп, силәрниң қуллириңлардәк елан қиливатимиз. 6 Чүнки Худа Өзи: «Қараңғулуқтин йоруқлуқ парлисун» дәп, Мәсиһ жүрәклиримизни Худа тоғрилиқ әҗайип билимниң йоруғи билән нурлиди.
7 Амма адәттики күчтин ешип чүшүдиған күч биздин әмәс, әксичә Худадин болуши үчүн, бу ғәзнә биз — сапал қачиларда қачиланмақта. 8 Биз һәртәрәплимә қистиливатимиз, лекин йәксән болмидуқ, биз тәнтирәп қеливатимиз, лекин әһвалимиз үмүтсиз әмәс, 9 биз тәқиплиниватимиз, лекин дәртләрдә ташланмидуқ, ғулитиливатимиз, лекин һалак қилинмидуқ. 10 Тенимиздә Әйсаниң һаяти аян болуши үчүн, һәрдайим өлүмниң йүзигә қараймиз, тенимиздә Әйсаға көрситилгән һалакәтлик азапларни тартиватимиз. 11 Әйсаниң һаяти бизниң өлүдиған тенимиздә көрүнүшигә, Әйса үчүн бизни, яшаватқанларни, қайта-қайта өлүм алдида турғузмақта. 12 Шуңлашқа өлүм биздә, һаятлиқ болса, силәрдә һәрикәт қиливатиду.
13 Йезилғинидәк: «Мән етиқат көрсәттим һәм шуңа сөз қилдим», дегән ишәнчиниң дәл шу роһи биздә болғанлиқтин, бизму етиқат көрситиватимиз һәм шуңа сөз қиливатимиз. 14 Шуни билимизки, Әйсани Тирилдүргүчи бизниму Әйса билән тирилдүриду вә Өз алдида силәр билән биргә турғузиду. 15 Буниң һәммиси силәр үчүн, чүнки барғансири өскән Худаниң мол меһирлиги техиму баяшәт болуп, Униң шөһритигә кишиләрниң хелила бүйүк саниниң миннәтдарлирини әкеливатиду.
16 Шуңа бизниң роһумиз чүшмәйду һәм һәтта ташқи адимимиз чириватсиму, ички адимимиз күндин-күнгә йеңиланмақта. 17 Чүнки азаплиримиз, гәрчә улар қисқа вақитлиқ һәм йеник болсиму, бизгә салмақлиқ һәм мәңгү шәрәпни әкелиду. 18 Бизниң нәзәримиз көрүнидиғанға әмәс, бәлки көрүнмәйдиғанға қаритилған, сәвәви, көрүнидиған нәрсә вақитлиқ, көрүнмәйдиған нәрсә болса мәңгүлүктур.