Вәһий
22 Пәриштә маңа Худаниң вә Қозиниң тәхтидин еқип чиққан биллурдәк сүзүк һаятлиқ су дәриясини көрсәтти. 2 У шәһәрниң асасий кочисида ақатти. Дәрияниң у йеқида вә бу йеқида һәр айда, йәни жилида 12 қетим, мевә беридиған һаят дәрәқлири өсәтти. Дәрәқләрниң йопурмақлири хәлиқләргә шипа берәтти.
3 У шәһәр һечқандақ ләнәткә қалмайду. Әксичә, униңда Худаниң вә Қозиниң тәхти болиду вә Рәббимизниң қуллири Униңға муқәддәс хизмитини атқуриду. 4 Улар Худаниң үзини көриду вә Униң исми маңлайлирида йезилған болиду. 5 У йәрдә түн болмайду вә улар йә чираққа, йә қуяш нуриға муһтаҗ болмайду, чүнки Йәһва Худа уларға нур яғдуруп туриду. Улар мәңгү падишалиқ қилиду.
6 Пәриштә маңа мундақ деди: «Бу сөзләр ишәнчлик вә һәқтур. Һә, пәйғәмбәрләрни сөз қилишқа роһландурған Йәһва Худа пәриштисини әвәтип, йеқинда немә йүз беридиғанлиғини қуллириға көрсәтти. 7 Мана, Мән тез арида келимән! Бу китаптики бәшарәтлик сөзләргә әмәл қилғучи бәхитликтур».
8 Мән, Йоһан, буларни аңлидим вә көрдүм. Ушбуларни аңлап көргинимдә, һәммини көрсәткән пәриштиниң айиғиға жиқилип, тазим қилмақчи болдум. 9 Бирақ у маңа: «Еһтият бол, ундақ қилма! Мән сениңдәк, пәйғәмбәр бурадәрлириңдәк һәм бу китапниң сөзлиригә риайә қилғучилардәк пәқәт қулмән. Худаға ибадәт қил»,— деди.
10 Йәнә у маңа мундақ деди: «Бу китапниң бәшарәтлик сөзлирини йошурма, чүнки уларда бәлгүләнгән вақит йеқиндур. 11 Һәққанийсизлар наһәқсизлиқ қиливәрсун, рәзиллик қилғучи рәзил болуп қаливәрсун. Амма һәққаний киши һәққаний йолини тутувәрсун вә муқәддәс киши муқәддәслигини ашурувәрсун.
12 “Мана, Мән тез арида келимән вә һәрбир кишигә ишлириға яриша беримән! 13 Мән Альфа һәм Омега, Биринчи һәм Ахирқи, Беши һәм Айиғидурмән. 14 Һаят дәрәқлиридин мевә йейиш вә шәһәр дәрвазилиридин кириш һоқуқини елиш үчүн, кийимлирини жуйғанлар бәхитлик. 15 Амма иштлар, җинкәшлик билән шуғулланғанлар, зинахорлар, қатиллар, бутпәрәсләр, ялғанни сөйүдиғанлар вә мәккар ишларни қилидиғанлар шәһәргә һәргиз кирмәйду!”
16 “Мән, Әйса, җамаәтләрниң пайдисини көзләп, бу һәққидә тәкитләш үчүн пәриштини әвәттим. Мән — Давутниң йилтизи вә әвлади һәм ярқин таң юлтузмән”».
17 Муқәддәс роһ вә той қизи: «Кәл!»— дәватиду. Буни аңлиғанму: «Кәл!»— десун. Һәрбир чаңқиған адәм кәлсун вә һәрбир халиғучи һаят сүйини һәқсиз алсун.
18 «Бу китапниң бәшарәт сөзлирини аңлаватқанларниң һәрқайсиға мән гувалиқ қилимән: “Кимду-ким буниңға бирәр нәрсә қошса, униңға Худа мошу китапта йезилған апәтләрни қошуп бериду. 19 Кимду-ким бу китапниң бәшарәт сөзлиридин бирәр нәрсини еливәтсә, уни Пәрвәрдигар бу китапта йезилғанлардин, йәни һаят дәрәқлириниң мевилирини йейиштин вә муқәддәс шәһәргә кириштин мәһрум қилиду”.
20 Буни тәкитлигүчи мундақ демәктә: “Һә, мән пат йеқинда келимән”».
Амин! Кәл, Һакимдаримиз Әйса!
21 Һакимдаримиз Әйса Мәсиһниң мол меһирлиги муқәддәсләргә яр болсун!