Яритилиш

24 Ибраһим қерип, йеши бир йәргә берип қалған еди. Йәһва Ибраһимни һәммә тәрәптин бәрикәтлиди. 2 Ибраһим өйидики чакарлириниң әң чоңиға, пүтүн мал-мүлкини башқуридиған чакариға: «Илтимас, қолуңни йотам астиға қойғина 3 вә асман-йәрниң Пәрвәрдигари Йәһва билән қәсәм бәргинки, мән арисида яшаватқан қананийларниң қизлиридин мениң оғлумға аял елип бәрмәйсән, 4 бәлки мениң жутумға, уруқ-туққанлиримниң қешиға берип, оғлум Исһаққа шу йәрдин аял елип берисән»,— деди.

5 Бирақ чакар униңға: «Әгәр у аял мән билән бу йәргә кәлгүси кәлмисичу? Ундақта сән чиққан йәргә оғлуңни қайтурушум керәкму?»— дәп сориди. 6 Ибраһим җававән: «Қара, у йәргә мениң оғлумни қайтурғучи болма. 7 Мени атам өйидин вә туққанлиримниң йеридин алған вә мениң билән сөзлишип, маңа қәсәм бәргән асман Худаси Йәһва: “Мән бу йәрни сениң әвладиңға беримән”, дәп ейтқан. У сениң алдиңда Өз пәриштисини әвәтиду вә сән шу йәрдин оғлумға қиз елип берисән. 8 Әгәр шу қиз сениң билән бу йәргә кәлгили унимиса, сән маңа бәргән бу қәсәмдин азат болисән. Пәқәт оғлумни шу йәргә қайтуруп бәрмә»,— деди. 9 Шу чағда чакари қолини ғоҗиси Ибраһимниң янпишиниң астиға қоюп, бу тоғрисида униңға қәсәм бәрди.

10 Андин чакар ғоҗайининиң төгилиридин онини елип, йолға чиқти. Униң қолида ғоҗайини әвәткән һәрқандақ һәдийәләр бар еди. У туруп, Месопотамиядики Нахорниң шәһиригә сәпәргә чиқти. 11 Ахирида у төгилирини шәһәрниң четидики қудуқниң йениға тизлатти. Бу кәчқурунға йеқин, адәттә аяллар су алғили чиқидиған вақит еди. 12 У дуа қилип: «Йәһва, ғоҗайиним Ибраһимниң Худаси, өтүнүмәнки, мән сорайдиған нәрсини бүгүн қилип бәргинә вә ғоҗайиним Ибраһимға сөйүмлүк меһриванлиғиңни көрсәткәйсән. 13 Мана, мән булақниң йенида туримән вә бу шәһәр хәлқиниң қизлири су алғили чиқиватиду. 14 Шундақ болсунки, мән қайси қизға: «Илтимас, комзигиңни чүшәргинә, мән су ичивалай»,— десәм, у җавап берип: «Ичкин һәм мән төгилириңниму суғирип берәй»,— десә, у қиз Сән қулуң Исһаққа бәлгүлигән қиз болиду. Шундақ қилип, Сән ғоҗайинимға садиқ меһир-муһәббәтни билдүргәнлигиңни маңа көрситисән»,— деди.

15 У техи сөзини түгәтмәйла, шәһәрдин Рәбәкә чиқти. У Ибраһимниң қериндиши Нахорға аяли Милкаһ туғуп бәргән Бәтуилниң қизи еди. 16 Қиз интайин чирайлиқ еди, у иппәтлик болуп, әр киши билән алақида болмиған еди. У булаққа чүшүп, комзигини толтуруп, жуқуриға көтирилди. 17 Чакар дәрһал униң алдиға жүгрәп берип: «өтүнүмән, комзигиңдин маңа бир жутум су бәргинә»,— деди. 18 У: «Ичкәйла, ғоҗам»— дәп, комзигини чапсан қолиға чүшүрүп, униңға су бәрди. 19 Униңға сү ичкүзүп болуп: «Мән суни төгилириңиз тойғичә әкелип берәй»,— деди. 20 Комзәктики суни чапсан оқурға қуюветип, у қайта-қайта қудуққа суға жүгәрди вә униң һәммә төгилирини суғарди. 21 Барлиқ мошу вақит чакар һәйран болуп җим-җитлиқта униңға қариди вә Йәһваниң униң йолини утуқлуқ қилған-қилмиғинини чүшинишкә тиришти.

22 Төгиләр су ичип қанғанда, һелиқи киши 5,7 граммлиқ бурун алтун һалқиси билән икки қолиға 114 граммлиқ җүп алтун биләй үзүкни чиқирип, қизға берип: 23 «Илтимас, маңа ейтиңа, сиз кимниң қизи болисиз? Атиңизниң өйидә бизгә қонғудәк җай барму?»— дәп сориди. 24 Қиз униңға: «Мән Милкаһниң Нахорға туғуп бәргән оғли Бәтуилниң қизи болумән»— дәп 25 йәнә: «Биздә мал үчүн саман һәм йәм көп вә силәргә қонғили җайму бар»,— деди. 26 Шу чағда һелиқи адәм тизлинип, Йәһваға тазим қилип: 27 «Ғоҗайиним Ибраһимниң Рәбби Йәһваға һәмдусәна болсун, У ғоҗайинимни Өзиниң сөйүмлүк меһриванлиғидин һәм садиқлиғидин айримиди. Йәһва мени йолумда башқуруп, ғоҗайинимниң қериндашлириниң өйигә елип кәлди»,— деди.

28 Қиз жүгрәп берип, буларниң һәммисини анисиниң өйидикиләргә ейтип бәрди. 29 Рәбәкәниң Лабан исимлиқ акиси бар еди. Шуниң билән Лабан шәһәрниң тешидики булақниң йенида турған кишигә жүгриди. 30 У сиңлисиниң бурун һалқисини вә қоллиридики биләй үзүклирини көрүп вә сиңлиси Рәбәкәниң: «Һелиқи адәм маңа мундақ деди»,— дегинини аңлап, у адәмниң қешиға барди вә униң техила төгилири билән булақниң йенида турғанлиғини көрди. 31 Лабан униңға: «Йәһваниң бәрикәтләнгән адими, жүрсила. Немә үчүн бу йәрдә турдила? Мән өйни вә төгиләр үчүн җайни тәйярлап қойдум»,— деди. 32 Шунда Лабан өйгә келип, төгиләрдин жүкни чүшүрүп, уларға саман билән йәм бәрди вә һелиқи кишигә һәм униң һәмралириға путлирини жуйғили су бәрди. 33 Андин у кишини ғизаға тәклип қилди, лекин у: «Ишимни ейтмай туруп, ғизаланмаймән»,— деди. Шунда Лабан: «Ейтсила!»— деди.

34 У сөзини башлап: «Мән Ибраһимниң хизмәткаримән. 35 Йәһва ғоҗайинимни мол бәрикәтлиди: У уни улуқ қилди вә униңға қой билән қара мални, күмүч билән алтунни, чакарларни, төгә билән ешәкләрни бәрди. 36 Ғоҗайинимниң аяли Сарә қериғанда униңға оғул туғуп бәрди вә ғоҗайиним оғлиға бар нәрсисини атиди. 37 Ғоҗайиним мениңдин қәсәм елип, мундақ деди: “Сән мән яшаватқан зиминдики қананийларниң қизлиридин оғлумға хотун елип бәрмә. 38 Атамниң өйигә, мениң туққанлиримниң қешиға берип, оғлумға хотун елип бәргин”. 39 Лекин мән ғоҗайинимға: “Әгәр у қиз мән билән кәлмисичу?”— девидим, 40 у шу чағда маңа: “Мән Йәһваниң алдида жүримән, У сениң билән пәриштисини әвәтип, йолуңни оңушлуқ қилиду вә сән оғлумға мениң аиләмдин, атамниң өйидин хотун елип берисән. 41 Сән мениң аиләмгә барғанда, әгәр улар саңа қизини бәрмисә, пәқәт шу чағда берилгән қәсимиңдин халас болисән”, дегән еди.

42 Бүгүн мән булақниң қешиға келип: “Йәһва, ғоҗайиним Ибраһимниң Худаси, әгәр Сән һәқиқәтән йолумни утуқлуқ қиливатсаң, мән ейтқинимдәк болсунчу. 43 Мана, мән булақниң йенида туримән вә су алғили чиққан қизға: “Илтимас, комзигиңдин су ичишкә маңа бәргинә”, десәм — 44 у маңа: “Ичкин вә төгилириң үчүнму су елип берәй”, десә, шу қиз Йәһва ғоҗайинимниң оғли үчүн бәлгүлигән қиз болсун”, дәп дуа қилған едим.

45 Көңлүмдә техи сөзүм түгимәйла туруп, Рәбәкәниң шәһәрдин мүрисидә комзигини көтүрүп чиққанлиғини көрдүм. У булаққа чүшүп, су елишқа башлиди. Шу чағда мән униңға: “Илтимас, маңа су бериңа”,— дедим. 46 У дәрһал комзигини чүшүрүп: “Ичкәйла, төгилириңизниму суғуруп қояй”, деди. Шуниң билән мән ичтим вә у төгилиримниму суғуруп бәрди. 47 Андин мән униңдин: “Сиз кимниң қизи болисиз?”— дәп сориведим — у җавап берип: “Мән Нахорниң Милкаһдин туғулған оғли Бәтуилниң қизи болумән”,— деди. Шу чағда мән униң бурниға һалқини селип, қоллириға биләй үзүкләрни тақап қойдум. 48 Андин кейин мән тизлинип, Йәһваға бешимни йәргә қоюп тазим қилдим вә ғоҗайиним Ибраһимниң Пәрвәрдигари Йәһвани мәдһийилидим. У мени ғоҗайинимниң оғлиға қериндишиниң қизини елип бериш үчүн, дурус йол билән елип кәлди. 49 Әнди әгәр силәр ғоҗайинимға сөйүмлүк меһриванлиқни вә садиқлиқни көрситишкә тәйяр болсаңлар, маңа мошу һәққидә ейтиңлар, әгәр халимисаңлар, мән йә у яқ йә бу яқ болушум үчүн, униму ейтиңлар»,— деди.

50 Лабан билән Бәтуил җавап берип: «Бу иш Йәһвадиндур. Биз силигә йә ундақ йә бундақ дәләлмәймиз. 51 Рәбәкә алдилиридила. Уни елип кәткәйла вә у Йәһва дегинидәк, ғоҗайинилириниң оғлиниң аяли болсун»,— дейишти. 52 Бу сөзләрни аңлап, Ибраһимниң чакари Йәһваниң алдида дүм йетип сәҗдә қилди. 53 Андин чакар күмүч һәм алтун буюмларни һәм кийим-кечәкләрни чиқирип, уларни Рәбәкәгә бәрди. У шундақла униң акисиға вә анисиға қиммәт баһалиқ һәдийәләрни бәрди. 54 Шуниңдин кейин чакар вә униң һәмралири йәп-ичти һәм шу йәрдә қонди.

Әтигәнлиги улар турғанда, чакар: «Мени ғоҗайинимға кетишкә йолға селип қоюңлар»,— деди. 55 Лекин қизниң акиси билән аниси: «Қизимиз биз билән йәнә он күн болсиму турсун, андин барсун»,— деди. 56 Бирақ у уларға: «Мени тутмаңлар, чүнки Йәһва мениң сәпиримни оңушлуқ қилди. Ғоҗайинимниң қешиға беришим үчүн, мени йолға селип қоюңлар»,— деди. 57 Шу чағда улар: «Қизни чақирип, униңдин сорап көрәйли»,— деди. 58 Улар Рәбәкәни чақиртип, униңдин: «Бу киши билән барамсән?»— дәп сориди. У җававән: «Баримән»,— деди.

59 Шуниң билән улар сиңлиси Рәбәкәни вә униң емитқучи анисини, шундақла Ибраһимниң чакарини вә униң адәмлирини йолға селип қойди. 60 Улар Рәбәкәни бәрикәтләп, униңға: «Һәй сиңлимиз, сениңдин он миңлиғанларниң миңлири чиқсун вә сениң әвладиң уни өч көргәнләрниң дәрвазилириға егә болсун»,— деди. 61 Шуниңдин кейин Рәбәкә вә униң аял чакарлири орнидин қозғилип, төгиләргә минип, һелиқи адәмниң кәйнидин меңишти. Шундақ қилип, чакар Рәбәкәни елип йолға чиқти.

62 Исһақ болса Беир-Лахай-Рой тәрәптин кәлди, чүнки у Нәгәв йеридә яшатти. 63 Кәчқурунлуғи Исһақ далаға мулаһизә қилишқа чиқти. У бешини көтүрүп қариведи, төгиләрниң келиватқинини көрди. 64 Рәбәкә бешини көтүрүп Исһақни көрди вә төгидин чүшти. 65 У чакардин: «Далада алдимизға келиватқан әву киши ким?»— дәп сориди. Чакар җававән: «Бу мениң ғоҗайиним»,— деди. Рәбәкә яғлиқни елип, бешидин тартип йепинди. 66 Чакар Исһаққа қилған һәммә ишлирини ейтип бәрди. 67 Андин кейин Исһақ қизни аниси Сарәниң чедириға башлап кирди. Шундақ қилип, у Рәбәкәни өз әмригә алди вә у униң аяли болди. Исһақ уни сөйүп қалди вә анисиниң вапатидин кейин тәсәлли тапти.