Чиқиш
3 Муса мидиянлиқ роһаний, өз қейинатиси болған Йопурниң падисини бақатти. Бир күни у падини чөлниң ғәрбий тәрипигә һайдап, һәқ Худаниң теғи Хорибниң йениға кәлди. 2 Шу йәрдә униңға тикәнлик чатқалниң оттурисида көйүватқан от ялқунида Йәһваниң пәриштиси көрүнди. Муса шуни көрдики, тикәнлик чатқал отта көйсиму, бирақ көйүп кәтмәйду. 3 Шу чағда Муса: «Берип, бу әҗайип һадисигә қарап бақай: немишкә тикәнлик чатқал көйүп кәтмәйду»,— дәп ойлиди. 4 Йәһва униң буни көргили барғинини байқиди. Шу мәзгилдә Худа уни тикәнлик чатқалдин: «Муса! Муса!»— дәп чақирди. У: «Мана мән»,— дәп җавап бәрди. 5 Рәб униңға: «Бу йәргә йеқинлима. Айиғиңдин сәндилиңни салғин, чүнки сән турған җай — муқәддәс йәрдур»,— деди.
6 Андин У давамлаштуруп: «Мән — атаңниң Рәбби, Ибраһимниң Худаси, Исһақниң Худаси вә Яқупниң Худасидур»,— деди. Шу вақитта Муса үзини йепивалди, чүнки у һәқиқий Худаға қараштин әйминди. 7 Йәһва болса қошумчә: «Мән хәлқимниң Мисирдики дәрдини көрдүм һәм униң назарәтчиләр зулумидин дат-пәриядини аңлидим. Униң қанчилик азаплиниватқинини Мән билимән. 8 Һәм Мән уни мисирлиқларниң қолидин қутулдуруп, сүт һәм һәсәл ақидиған яхши һәм кәңташа йәргә — қананийларниң, хетийларниң, аморийларниң, пәризийләрниң, һивийларниң һәм йәвусийларниң йеригә елип чиққили маңдим. 9 Исраил оғуллириниң пәрияди Маңа йәтти һәм Мән мисирлиқларниң уларни зарлатқинини көрдүм. 10 Әнди сән маң, Мән сени пирәвнниң қешиға әвәтимән һәм сән Мениң хәлқим, Исраил оғуллирини, Мисирдин елип чиқисән»,— деди.
11 Лекин Муса һәқиқий Худаға: «Мән кимкәнмән шунчилиқ пирәвнниң алдиға берип, Исраил оғуллирини Мисирдин ачиқидиған?»— деди. 12 Худа униңға: «Мән сениң билән болумән һәм Мән сени әвәткәнлигимниң мана бәлгүси: сән хәлиқни Мисирдин ачиққандин кейин, бу тағда силәр һәқиқий Худаға хизмәт қилисиләр»,— деди.
13 Бирақ Муса һәқиқий Худадин: «Мән Исраил оғуллириниң қешиға бардим дәйли һәм уларға: “Мени силәргә әҗдатлириңларниң Худаси әвәтти” десәм, улар мениңдин: “Униң исми қандақ?”— дәп сориса, уларға немә дәп җавап берәй?»— дәп сориди. 14 Худа Мусаға: «МӘН КИМ БОЛУШНИ ХАЛИСАМ, ШУ БОЛУМӘН»,— деди. Вә қошумчә: «Исраил оғуллириға мана монуни дәйсән: “МӘН БОЛУМӘН мени силәргә әвәтти”». 15 Андин Худа йәнә Мусаға:
«Мана немини сән Исраил оғуллириға ейтисән: “Йәһва, әҗдатлириңларниң Рәбби, Ибраһимниң Худаси, Исһақниң Худаси вә Яқупниң Худаси мени силәргә әвәтти” дәйсән. Бу әсирләр бойи Мениң исмим вә мошу исим астида Мени әвлаттин әвлатқа әстә сақлайду. 16 Берип, Исраилниң ақсақаллирини жиққин вә уларға: “Мана силәрниң әҗдатлириңларниң Рәбби — Ибраһимниң Худаси, Исһақниң Худаси вә Яқупниң Худаси көрүнүп, мундақ деди: “Мән силәр билән Мисирда қандақ муамилә қиливатқинини билимән һәм силәргә җәзмән диққәт ағдуримән. 17 Мән шуни ейтимәнки, мисирлиқларниң қолидин қутулдуруп, сүт һәм һәсәл ақидиған яхши һәм кәңташа йәргә — қананийларниң, хетийларниң, аморийларниң, пәризийләрниң, һивийларниң һәм йәвусийларниң йеригә елип чиққимән.
18 Улар сениң авазиңни тиншайду һәм сән Исраилниң ақсақаллири билән Мисир падишасиға барисән. Силәр униңға: “Бизгә ибранийларниң Худаси Йәһва көрүнди. Өтүнүмиз, бизниң чөлгә үч күн давамида берип, Рәббимиз Йәһваға қурванлиқ қилишқа рухсәт бәргәйсән”, дәп ейтиңлар. 19 Амма Мән шуни билимәнки, мисирлиқ падиша өзи силәрни қоюп бәрмәйду, уни пәқәт күчлүк қол билән мәҗбурлаш керәк. 20 Шуңлашқа Мән қолумни сунуп, Мисирда карамәтлик ишларни қилип, уни җазалаймән һәм шулардин кейинла у силәрни қоюп бериду. 21 Мән силәргә мисирлиқлар көзидә илтипат таптуримән вә силәр чиққан вақитта қуруқ қол чиқмайсиләр. 22 Һәрбир аял хошнисидин һәм униң өйидә яшаватқан чәтәллик аялдин күмүч һәм алтундин затларни, кийим-кечәкләрни соравалиду вә силәр уларни оғул-қизлириңларға кийдүрисиләр. Шундақ қилип, силәр мисилиқлардин олҗа алисиләр»,— деди.