Луқа

4 Әйса муқәддәс роһқа толуп, Йордан әтрапилиридин кәтти вә роһ уни чөлдә жүргүзди. 2 У чөлдә 40 күн болди. Шу йәрдә Иблис уни синиди. Сәвәви, әшу күнләрдә у һечнәрсә йемиди вә улар аяқлашқанда, у ачлиғини бәк сәзди. 3 Шунда Шәйтан униңға: «Әгәр сән Худаниң оғли болсаң, мону ташқа нан болушини буйруғин»,— деди. 4 Лекин Әйса униңға: «Йезилғанки: “Инсан пәқәт нан биләнла яшимайду”»,— дәп җавап бәрди.

5 Шу чағда Иблис уни егиз бир таққа көтирип һәм униңға бир дәқиқидә зиминниң барлиқ падишалиқлирини көрситип: 6 «Мән саңа уларниң үстидин барлиқ һакимийәтни вә уларниң шан-шөһритини беримән, чүнки бу һакимийәт маңа тапшурулған һәм мән уни кимгә беришни халисам, шуниңға беримән. 7 Демәкчим, әгәр сән маңа ибадәт қилсаң, буларниң һәммиси сениңки болиду»,— деди. 8 Әйса җававән: «Йезилғанки: “Худайиң Йәһвағила ибадәт қилғин һәм пәқәт Униңғила муқәддәс хизмәтни атқурғин”»,— деди.

9 Андин Иблис уни Йерусалимға әкелип, һәрәмниң әң егиз җайиға қоюп, униңға мундақ деди: «Әгәр сән Худаниң оғли болсаң, бу җайдин өзәңни төвәнгә ташла, 10 чүнки йезилғанғу: “У Өз пәриштилиригә сени сақлаш үчүн буйруқ бериду” 11 вә “Улар айиғиң ташқа урулуп кәтмәслиги үчүн, сени қоллирида көтириду”». 12 Әйса җававән: «Муқәддәс Язмиларда: “Худайиң Йәһвани синима”, дәп ейтилған»,— деди. 13 Шуниң билән, Иблис уни синашни тохтитип, башқа қолайлиқ пурсәткичә униңдин кетип қалди.

14 Буниңдин кейин Әйса муқәддәс роһниң күч-қудритигә толуп, Җәлилийәгә қайтип кәлди. Униң тоғрилиқ яхши гәп-сөз барлиқ әтрапқа тарқалди. 15 У уларниң ибадәтханилирида тәлим бәрди вә һәммәйлән униңға һөрмәт билән муамилә қилди.

16 У өзи өскән Насирәгә кәлди вә адәттикидәк шәнбидә ибадәтханиға кирип, оқуш үчүн турди. 17 Униңға Йәшая пәйғәмбәрниң пүтүгини бәрди. У уни ечип, мону сөзләр йезилған җайни тапти: 18 «Йәһваниң роһи мениңда, чүнки У хуш хәвәрни гадайларға җакалишим үчүн мени майлиди. Әсиргә елинғанларға азатлиқни вә қарғуларға көзи ечилишини, езилгәнләрни әркинликкә чиқишини ейтишни, 19 Йәһваниң илтипат жилиниң башланғинини вәз қилишқа У мени әвәтти». 20 Шуниңдин кейин у пүтүкни орап вә хизмәтчигә қайтуруп, олтарди. Ибадәтханидики барлиғиниң көзлири униңға тикилгән еди. 21 Шу чағда у уларға: «Мана, бугүн Язмиларниң силәр һазир аңлиған җайи орунланди»,— деди.

22 Һәммиси униң тоғрилиқ яхши гәп қилишип, униң еғизидин чиққан йеқимлиқ сөзләргә һәйран қелишип: «Бу Йүсүпниң оғли әмәсму?»— дәп сорашти. 23 Буниңға у мундақ деди: «Силәр, әлвәттә, маңа мону мақални қоллинип: “Тевип, балдур өзәңни сақайт”— “Мошу җайда, өзәңниң вәтинидә, биз аңлиғандәк, Кәпәрнаһумда йүз бәргәнләрни қилғин”, дәйсиләр». 24 Андин у уларға: «Силәргә һәқни ейтиватимән: һечқандақ пәйғәмбәрни өз вәтинидә қобул қилмайду. 25 Силәргә йәнә һәқни ейтай: Илияс пәйғәмбәрниң күнлиридә, асман үч жил алтә ай уда йепилғинида вә шу йәрниң барлиқ җайлирида қаттиқ ачарчилиқ болғинида Исраилда көплигән тул аяллар бар еди, 26 амма Илияс уларниң һечбиригә әвәтилмигән еди. У пәқәт Сидон йериниң Сәрәпәт кәнтидики тул аялға әвәтилгән. 27 Шундақла Елиша пәйғәмбәрниң күнлиридә Исраилда көплигән мохолар болған, лекин уларниң һечқайсиси сақайтилмиди. Пәқәт сүрийәлик Нааман тазиланди»,— деди. 28 Буни аңлап, ибадәтханидикиләрниң барлиғи дәрғәзәпкә чүшти. 29 Улар туруп, Әйсани шәһәрниң сиртиға ачиқип, шәһири селинған тағниң қириға төвәнгә ташлаветиш үчүн, елип кәлди. 30 Бирақ у уларниң арисидин өтүп, өз йоли билән кәтти.

31 Андин у җәлилийәлик Кәпәрнаһум шәһиригә кәлди. У йәрдә адәмләрни шәнбиләрдә үгәтти 32 вә улар униң тәлим беришигә һаң-таң қелишти, чүнки униң сөзлиридә һакимийәтлик күч ипадилинәтти. 33 Ибадәтханида җин — напак роһ чаплашқан бир киши болуп, у қаттиқ авазда вақирап: 34 «Һәй, насирәлик Әйса, сениң биз билән немә кариң бар? Сән бизни өлтүргили кәлдиңму? Мән сениң кимлигиңни ениқ билимән. Сән — Худаниң Муқәддиси»,— деди. 35 Лекин Әйса җиддий түрдә униңға: «Ағзиңни яп һәм униңдин чиқ!»— деди. Шу чағда җин һәмминиң көзичә һелиқи адәмни йәргә жиқитип, униңға зиян йәткүзмәй, чиқип кәтти. 36 Барлиғи һәйран қелишип, бир-биригә: «Тиңшап көрүңлара, у қандақ сөзләйду! У һоқуқ вә қудрәт билән напак роһларға буйруқ бериватиду һәм улар чиқиватиду!»— дейишти. 37 Униң һәққидә хәвәр пүткүл әтрапқа тарап кәтти.

38 Әйса ибадәтханидин чиқип, Симунниң өйигә кәлди. Симунниң қейинанисиниң һарарити өрләп, қаттиқ азаплинивататти вә Әйсадин ярдәм беришкә илтимас қилинди. 39 У аялниң бешида туруп, һарарәтни тизгинлиди вә уни сақайтти. У аял дәрһал орнидин туруп, меһманларниң хизмитидә болди.

40 Күн петиши билән һәрхил кесәлләргә гириптар болғанларни униң алдиға әкәлди вә у һәрбирсигә қоллирини тәккүзүп, уларни сақайтти. 41 Нурғунлиридин җинлар чиқишип: «Сән — Худаниң Оғли!»— дәп чеқиришатти. Лекин у уларни әйипләп, сөзләткүзмәтти, чүнки улар униң Мәсиһ екәнлигини биләтти.

42 Күн чиқиши билән Әйса у йәрдин чиқип, хали җайға йол тутти. Бирақ нурғун кишиләр уни издәшкә башлиди вә у болған җайға келип, улардин кәтмәслигини илтимас қилди. 43 Шуңа у уларға: «Мән Худаниң Падишалиғи һәққидики хуш хәвәрни башқа шәһәрләрдиму җакалишим керәк, чүнки мән мошу иш үчүн әвәтилдим»,— деди. 44 Һәм у Йәһудийәниң ибадәтханилирида вәз қилишқа кәтти.