Луқа
11 Бир күни Әйса дуа қиливататти, у аяқлашқанда шагиртлириниң бири униңдин: «Һакимдар, Йәһия өз шагиртлириға үгәткинидәк, сәнму бизгә дуа қилишни үгитип қойсаңчу»,— дәп өтүнди.
2 Шунда у уларға: «Дуа қилғиниңларда мундақ дәңлар: “Атам, Сениң исмиңни муқәддәслисун. Сениң Падишалиғиң кәлсун. 3 Күндилик ненимизни йәткидәк бәргәйсән. 4 Бизниң гуналиримизни кәчүргәйсән, чүнки бизму бизгә қәриздарларни кәчүрүватимиз. Һәм бизни аздурулушқа киргүзмигәйсән”»,— деди.
5 Андин у уларға: «Мәсилән, бир кишиниң дости бар екән. У йерим кечидә достиға келип: “Достум, маңа үч нан өтнә бәргин, 6 чүнки маңа сәпәрдин бир достум келип қалди вә униң алдиға қойғидәк һечнәрсәм қалмапту”,— деди. 7 Өйниң ичидики дости җававән: “Мени аварә қилма. Ишик тақилип кәтти вә балилирим мениң билән йенимда ятиду. Мән туруп, саңа нан елип берәлмәймән”,— деди. 8 Силәргә ейтайки: әгәр у туруп, дости сүпитидә униңға һечнәрсә бәрмисиму, достиниң қайтмаслиғидин у орнидин туруп, униңға һаҗәтлик нәрсиниң һәммини бериду. 9 Шуңа силәргә дәймән: өтүнүвериңлар — һәм силәргә берилиду, издәвериңлар — һәм таписиләр, тақилдитишни давамлаштуруңлар — һәм силәргә ечип бериду, 10 чүнки һәрқандақ өтүнгүчи алиду, издигүчи тапиду вә тақилдатқучиға ечип бериду. 11 Араңларда оғли белиқ сориса, униңға илан беридиған ата барму? 12 Яки у тухум сориса, униңға чаян беридиған ата барму? 13 Демәк, әгәр силәр вәһши болуп туруп, балилириңларға яхши соғиларни қилишни билгән болсаңлар, нәқәдәр асмандики Атаңлар Униңдин муқәддәс роһни сориғанларға уни чоқум бериду!»— деди.
14 Кейинәрәк Әйса бир адәмдин кекәчликниң җинини қоғлап чиқти. Җин чиққандин кейин кекәч адәм сөзләп кәтти һәм хәлиқ һәйран болушти. 15 Бирақ бәзибирлири: «У җинларни уларниң башлиғи Баалзәбулниң ярдими билән қоғлиди»,— дейишти. 16 Башқилири уни синашни халап, асмандин аламәтләрни көрситишни сориди. 17 Уларниң ойлирини билгән у мундақ деди: «Өзидә бөлүнүп кәткән һәрқандақ падишалиқ вәйран болиду вә өзидә бөлүнүп кәткән өй заваллиққа учрайду. 18 Әгәр Шәйтан өзидә бөлүнүп кәткән болса, ундақта униң падишалиғи қандақму туралисун? Чүнки силәр мени җинларни Баалзәбулниң ярдими билән қоғлаватиду, дәватисиләр. 19 Әгәр мән җинларни Баалзәбулниң ярдими билән қоғлаватсам, у чағда силәрниң избасарлириңлар уларни кимниң ярдими билән қоғлаватиду? Шуңлашқа улар силәрниң һөкүмчилириңлар болсун. 20 Әгәр мән җинларни Рәббниң күчи билән қоғлаватсам, дәрһәқиқәт, Худаниң Падишалиғи силәргә йетипту, амма силәр буни чүшәнмидиңлар.21 Қудрәтлик, яхши қуралланған киши өз сарийини күзәт қилса, униң мүлки бехәтәрликтә. 22 Лекин униңға күчлүгирәк бирси һуҗум қилип, уни йеңивалса, у чағда һелиқи киши таянған барлиқ қуралини униңдин тартивелип, олҗа алиду. 23 Ким мениң билән болмиса, у маңа қарши турғучи вә ким мениң билән жиғмиса, у исрап қилғучидур.
24 Напак роһ адәмдин чиққанда, қурғақ җайларда башпана тепиш үчүн маңиду вә уни тапалмай: «Чиқип кәткән өйүмгә қайтай»,— дәйду. 25 Қайтип келип, уни сүпүрүлгән һәм безәлгән түридә тапиду. 26 Шу чағда у берип, өзи билән йәттә өзидинму вәһширәк роһларни башлап келиду вә шу өйгә кирип, улар униңда яшайду. Буниң билән мошу ахирқи әһвал һелиқи адәм үчүн авалқи һалидин мүшкүлирәк болиду».
27 Әйса бу гәпләрни қиливатқанда, көпчилик арисидин бир аял жуқури авазда: «Сени қосиғида көтәргән һәм көкси билән емиткән аял нәқәдәр бәхитлик!»— дәп үндиди. 28 Бирақ у җававән: «Яқ, Тәңриниң сөзини аңлап, униңға әмәл қилидиғанлар бәхитликтур!»— деди.
29 Өп-чөридә көплигән хәлиқ топлашқанда, у мундақ дәп сөзләшкә башлиди: «Бу әвлат — явуз әвлат. У карамәтләрни издәватиду, лекин униңға Юнус пәйғәмбәрниң карамитидин башқа һечқандақ бәлгү берилмәйду. 30 Юнус ниневиялиқлар үчүн аламәт болғинидәк, инсан Оғлиму мошу әвлат үчүн аламәт болиду. 31 Сот вақтида җәнупниң падиша аяли бу әвлатниң адәмлири билән тирилиду вә уларни әйипләйду, чүнки у Сулайманниң данишмәнлигини аңлаш үчүн йәрниң четидин кәлгән еди. Амма бу йәрдә Сулаймандинму улуқ бирси туриду. 32 Сот вақтида ниневиялиқлар мошу әвлат билән тирилип, уни әйипләйду, чүнки улар Юнусниң вәзисини аңлап, товва қилған еди. Амма мошу йәрдә Юнустин улуғирағи туриду. 33 Һечким чирақни яндуруп қоюп, уни ориға яки қачиниң астиға қоймайду, әксичә, өйгә киргәнләр йоруқлуқни көрүши үчүн, уни чирақданға қойиду. 34 Тәнниң чириғи — көздур. Көзүң аддий болса, у чағда пүтүн тениң йоруқ, көзүң явуз болса, пүтүн тениң қараңғу болиду. 35 Шуңа еһтият болғин: сениңдики йоруқлуқ қараңғулуқ болуп қалмисун. 36 Демәкчи, әгәр пүткүл тениң йоруқлуққа толса вә униңда һечқандақ зулмәт болмиса, у чағда тениңниң барлиғи чирақтәк йоруқ болиду».
37 У сөзини аяқлаштурғанда, бир пәрисий уни өйигә чүшлүк тамаққа чақирди. У униң өйигә берип, дәстиханға янпашлиди. 38 Пәрисий униң тамақтин илгири диний қаидә бойичә қол жуймиғинини көрүп, һәйран болди. 39 Лекин Һакимдар униңға: «Силәр, пәрисийләр, қача-тавақниң тешинила тазилайсиләр, ичиңлар болса, пәқәт булаңчилиқ вә яманлиқ қилиш истигигә толғандур. 40 Наданлар! Тешиниң Яратқучиси ичиниңму Яратқучиси әмәсму? 41 Ичиңлардин рәһимлик һәдийәлирини бериңлар, шу чағда қалған барлиқ нәрсәңларму пак болиду. 42 Лекин, һалиңларға вай, пәрисийләр, чүнки силәр ялпуз, сузап вә һәрхил башқа өсүмлүкләрдин ондин бир қисмини берисиләр, лекин Худаға тегишлик адиллиқ һәм меһир-муһәббәтни әтивалимайсиләр! Әлвәттә, алдиңкиләрниму қилишиңлар керәк, амма башқисиниму унтумаслиғиңлар лазим еди. 43 Һалиңларға вай, пәрисийләр, чүнки силәр ибадәтханиларда алдинқи орунларни вә базар мәйданлирида кишиләрниң салам беришлирини яхши көрисиләр! 44 Һалиңларға вай, чүнки силәр худди тинип кәткән қәбирләргә охшайсиләр! Кишиләр уларниң үстини дәсисиму, немә екәнлигини билмәйду»,— деди.
45 Шунда тәвратшунасларниң бири униңға: «Устаз, буни ейтип, сиз бизниму һақарәтләватисиз»,— деди. 46 У җававән мундақ ейтти: «Силәрниңму, тәвратшунаслар, һалиңларға вай, чүнки силәр кишиләрниң үстигә көтирәлгүсиз жүкләрни артисиләр, өзәңлар болса бу жүкләргә һәтта бармиғиңларниму йениклитишкә тәккүзмәйсиләр!
47 Һалиңларға вай, чүнки силәр әҗдатлириңлар өлтүрүвәткән пәйғәмбәрләргә мәқбәриләрни ясайсиләр! 48 Силәр әҗдатлириңларниң ишлирини билгәнлигиңларға һәм уларни қоллайдиғиниңларға гувалиқ қиливатисиләр, чүнки улар пәйғәмбәрләрни өлтүргән, силәр болсаңлар шу пәйғәмбәрләргә мәқбәриләрни ясаватисиләр. 49 Шуңлашқа Худаниң даналиғи дәйду: “Уларға пәйғәмбәрләрни вә әлчиләрни әвәтимән. Уларниң бәзилирини өлтүриду, бәзилирини тәқипләйду. 50 Ушбу әвлат дуния яритилғандин бери төкүлгән барлиқ пәйғәмбәрләрниң қениға җавап бериду: 51 Һабилниң қенидин тартип, Худа өйи билән қурбангаһниң арисида өлтүрүлгән Зәкәрияниң қениғичә”. Бәрһәқ, бу әвлат қан үчүн җавап бериду.
52 Һалиңларға вай, тәвратшунаслар, чүнки силәр тәлимләргә болған ачқучни еливалдиңлар. Өзәңларму кирмидиңлар вә кирмәкчи болғанларға кашила қиливатисиләр!»
53 У шу йәрдин чиқиватқанда, Тәврат устазлири билән пәрисийләр уни қаттиқ қистап, нурғунлиған башқа соалларни яғдурди, 54 чүнки сөздә уни тутувелиш пурситини издиди.